SOCOTRA (The Mysterious Island) from Bobby... 8th Part

SOCOTRA

                                      -The Mysterious Island-

మునుపటి భాగాన్ని మనం ఒక్కసారి మననం చేసుకుందాం ...

మూడవ రోజు : నా మంచం పై నేను పడుకొని వున్నాను… టైం ఉదయం 10 అవుతోంది.. కాని ఎంతకీ లేవట్లేదు.. పనిపిల్లాడు వచ్చి పనులు చక చకా చేసేసి నాకు తినడానికి టేబుల్ మీద పెట్టి లేపడానికి వస్తున్నాడు..

మూడవరోజు ఏమైందో అని చాలా టెన్షన్ పడుతున్నారా .. . ?? ఆలస్యం ఎందుకు పదండి ...

8th Part

సార్ ఏంటి ?? ఇంకా లేవలేదు .. ఈ పాటికే ఎప్పుడూ లేసేస్తారు కదా.. ఇవాళ ఏమైంది..అని ఆ పనిపిల్లాడు అనుకుంటూ ... 

నన్ను లేపే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు.. 

సర్, సర్ లేవండి …. టైం చుడండి 10 దాటిపోతుంది.. 

అని చాలాసార్లు లేపడానికి ప్రయత్నించిననూ నేను లేవకపోవడంతో .. 

ఏంటి యెంత లేపినా లేవట్లేదు ?? అని అనుకుంటూ ఆలోచనలో పడిపోతాడు.. 

ఇక ఆగలేక పక్కన ఇంట్లో నివాసముంటున్న నా స్నేహితుడికి ఈ విషయం చెప్పాలి అంటూ వెళ్తాడు.. 

పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు : ఏంటి బాబు ?? ఇలా వచ్చావ్ లేచాడా మీ మారాజు.. 

పనివాడు : లేదు అన్నా, యెంత లేపినా లేవట్లేదు … అందుకే మీ దగ్గరకు వచ్చాను.. మళ్ళి లేట్ అయితే ఎందుకు లేపలేదు ? అని కొడతాడు .. దయచేసి రండి అన్నా.. వచ్చి లేపి వెళ్ళిపొండి …

పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు : వాడు రోజు రోజుకీ వెధవలా తయారు అవుతున్నాడు.. పద వస్తున్నా .. 

పనివాడు :సరే అన్నా.. 

పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు : రేయ్ ఏంటి రా అంత పడి పడీ నిద్రపోతున్నావ్ అంట… 

లేవరా బాబు.. టైం చూడు .. 

ఏంటి ?? ఎప్పుడూ లేనిది యెంత లేపినా లేవట్లేదు.. ?? 

ఏమైంది ?? 

(అని ముక్కు దగ్గర చెయ్యి పెట్టగాని శ్వాస రాకపోవడం గమనించాడు ఆ పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు..) 

అయ్యో ఏంటి ఈ ఘోరం వీడికి శ్వాస ఆడట్లేదు.. 

గుండె కూడా కొట్టుకోవట్లేదు.. 

శరీరం చాలా చల్లగా మారిపోయింది.. .. (భయపడుతూ, టెన్షన్ పడుతూ) అరేయ్ బాబు వెంటనే అంబులెన్స్ కి ఫోన్ చెయ్ అని పెద్దగా అరుస్తాడు.. 

పనివాడు : బోరున ఏడుస్తూ.. (అంబులెన్స్ కి ఫోన్ చేసాడు ).. 

కాసేపట్లో అంబులెన్స్ రావడం, హాస్పిటల్కి తీసుకుపోవడం కూడా జరిగింది.. ఏవేవో పరిక్షలు చేసిన డాక్టర్ బయటకి వచ్చి ఇతను చనిపోయి చాలా గంటలు అయిపోయింది .. అప్పటికీ గుండెను ఎన్నో రకాలుగా స్పందించి చూసాం.. లాభం లేదు.. 

పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు : (ఏడుస్తూ ) ఇలా ఎలా జరిగింది డాక్టర్ .. 

డాక్టర్ : తను నిద్రలోనే బాగా భయపడినట్లు వున్నాడు.. మధ్య రాత్రిలోనే ప్రాణం పోయింది.. 

పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు : నిద్రలో భయపడినా మరీ చనిపోయేంతలా భయపడతారా డాక్టర్ .. 

డాక్టర్ : అవును అండి చాలా స్వల్ప కేసులు చూసాము ఇలాంటివి .. తన గుండె కూడా చాలా బలహీనంగా వుంది .. అందుకే తను ఇంత తక్కువ వయస్సులోనే చనిపోయాడు.. మీరు ట్రీట్మెంట్ కి అయిన డబ్బు కట్టేసి బాడీని తీసుకువెళ్ళండి .. 

పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు : అలాగే డాక్టర్.. 

ఇంటికి నా శవాన్ని తీసుకువచ్చారు.. చాలా వేగంగానే నా మరణ వార్త అందరికీ తెలిసిపోయింది.. నా శవం పక్కనే కూర్చుని చూస్తున్నాను… 

చాలా సమయం అయింది .. నా పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు తప్ప ఇంకెవ్వరూ అక్కడ లేరు.. 

కనీసం దారినపోయే వారు కూడా అక్కడ ఆగకుండా .. చూడకుండానే వెళ్ళిపోతున్నారు.. వెళ్తూ వెళ్తూ అబ్బా పోయాడా ఈడు.. దరిద్రం వదిలిపోయింది ఈ కాలనీకి..అని అంటూ 

డబ్బు, డబ్బు అంటూ పిశాచిలా బ్రతికాడు ఇప్పుడు నెత్తిన పెట్టుకు పోయాడా … అని మాట్లాడుకుంటూ వెళ్తున్నారు.. 

సరే ఆఫీసులో ఎవరన్నా బాధపడుతున్నారేమో అని అక్కడకు వెళ్లాను.. 

వాళ్ళు అందరూ అక్కడ ఎవరి పనుల్లో వారు ఉంటూ మధ్య మధ్యలో నా గురించి మాట్లాడుకుంటూ వున్నారు.. ఇక ఇవాల్టి నుంచి ఆ మోహన్ గాడి గోల లేదు.. ప్రశాంతంగా ఆఫీస్ పని చేసుకోవచ్చు.. వాడి స్థానంలోకి ఎవరు వెళ్ళాలో నిర్ణయించండి మంచి వారిని ప్రమోట్ చెయ్యండి … అని మాట్లాడుకుంటూ వున్నారు.. 

కార్ డ్రైవర్ .. కార్ లో వున్న నా సూట్ కేస్ లో వున్న డబ్బును తీసుకొని వెళ్ళిపోయాడు.. ఇలా నాకు తెలిసిన వారందరూ నా గురించి ఇంత నీచంగా మాట్లాడుకుంటూ వున్నారు.. 

తిరిగి తిరిగి మళ్ళి నా శవం దగ్గరకు వచ్చాను.. 

నా పక్కన ఇంటి స్నేహితుడు తన భార్యతో మాట్లాడుతున్నాడు.. వాడు పోయాడు ఇక ఆస్తి మొత్తం మనదే… వాడికంటూ ఎవరూ లేరు.. చాలా తెలివిగా వ్యవహరించి మొత్తం ఆస్తి చేజిక్కించుకోవాలి.. వాడి దహన సంస్కారాలు మనమే చేసేసి అందరిని నమ్మించి మనం స్థిరపడిపోవాలి .. 

అని మాట్లాడుకుంటూ వున్నారు…. ఇవన్ని విని, చూసి అలా బాధపడుతూ కూర్చున్న నాకు ఒకరు గుర్తుకు వచ్చారు.. వాడే నా పని పిల్లాడు… 

వెంటనే వాడిని వెతికాను …. వాడు తన వూరు వెళ్ళాడని, అక్కడకు వెళ్లాను.. వాళ్ళ అమ్మ, నాన్న వాడితో నా గురించి మాట్లాడుతున్నారు.. 

అరేయ్ మీ సర్ చాలా దుర్మార్గుడు కదా.. మంచి శాస్తి చేసాడు ఆ భగవంతుడు .. నిన్ను యెంత క్షోభ పెట్టాడు వాడు.. అని మాట్లాడుతుండగా... 

అమ్మా నన్ను అర్జెంట్ గా ఎందుకు రమ్మన్నారు .. అక్కడ నా అవసరం చాలా వుంది.. కార్యాలు అయిన తరువాత నేను వస్తాను .. అని ఆ పనిపిల్లాడు అనగానే .. 

అలాంటివాడిదగ్గరకు వెళ్ళడమే మహా పాపం…. అలాంటిది నువ్వు కార్యం కూడా చేస్తావా .. ఏం వద్దు.. నోరు మూసుకొని వెళ్లి ఇంట్లో పడుకో… రేపు వెళ్లి ఏదైనా పని చూసుకొని... చదువుకో.. ఇక ఇదంతా మర్చిపో.. అని చెప్తారు.. 

ఆ పిల్లాడు లోపలకు వెళ్లి తలుపువేసుకున్నాడు.. 

ఇక నేను వెళ్ళబోతూ, ఎందుకో ఆ పిల్లాడు ఏం చేస్తున్నాడో ?? చూసి వెళ్ళాలని అనిపించింది.. లోపలకు వెళ్లాను … ఆ పిల్లాడు నా ఫోటో పట్టుకొని ఏడుస్తూ మాట్లాడుతున్నాడు.. 

మీరు నాకు క్రమం తప్పకుండా జీతం ఇచ్చారు .. మంచి భోజనం పెట్టారు, బాగా చదివించారు.. మీ ఇంట్లో నాకు చోటు కల్పించి నన్ను ఒక తమ్ముడులా చూసుకున్నారు .. ఇప్పుడు నేను ఎక్కడికి వెళ్లి బ్రతకాలి .. నాకు వున్న ఒక్కగానొక్క మార్గదర్శి మీరు .. మీరే నన్ను వదిలి వెళ్ళిపోయారు .. ఇప్పటిదాకా మీరు నాకు అన్నం పెట్టారు… మరచిపోలేకున్నాను మిమ్మల్ని.. మీరు చనిపోవడం నేను తట్టుకోలేకపోతున్నాను .. అంటూ వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్న ఆ పిల్లాడి నిష్కల్మషమైన మనస్సుకు నేను చలించిపోయాను.. 

ఇంతమంది నన్ను అసహ్యించుకుంటుంటే అందరికన్నా ఎక్కువ బాధపెట్టిన ఈ పిల్లాడు నన్ను ఇంతలా అభిమానిస్తున్నాడే.. వీడి మనసులో నా స్థానం నేను తెలుసుకోలేకపోయానే.. 

నేను చేసిన అన్యాయాల్ని అన్నిటిని మర్చిపోయి ఇలా మాట్లాడే ఓ నమ్మకమైన పిల్లాడిని నేను చాలా కష్టపెట్టానే అని కుమిలిపోయాను.. 

ఇక అక్కడనుంచి నా శవం దగ్గరకు వచ్చాను.. నన్ను తీసుకుపోవడానికి ఏ ఒక్కరూ కూడా రాలేదు.. ఆఖరికి డబ్బులు ఇస్తేనే వేరేవాళ్ళు వచ్చి మోశారు… 

అప్పటికే సంధ్యాస్తమయం కావస్తోంది.. నాకేమో భయం వేస్తోంది.. నేను నిజంగానే మరణించాన?? 

ఏంటో నాకే అయోమయంగా వుంది.... 

ఒకవేళ నాకు మరో జీవితం కనుక ఉంటే ఇలాంటి మరణం మాత్రం నాకు వద్దు.. 

నేను యెంత తప్పు చేసానో నాకు తెలిసింది.. డబ్బే ప్రధానమనుకున్నాను .. 

నిజమే ఈరోజు ఆ డబ్బే నన్ను నలుగురు మనుషులను కూడా మాట్లాడి సాగనంపుతోంది .. 

ఆ డబ్బే నా మిత్రుడను శాసిస్తోంది.. 

ఆ డబ్బే నా పదవిని మరొకరికి అందజేసింది.. 

ఆ డబ్బే నన్ను మోసం చేసి డ్రైవర్ పారిపోయేలా చేసింది.. 

కాని ఆ డబ్బు నా పని పిల్లాడిని మాత్రం తాక లేక పోయింది.. 

నా వారు ఎవరో, పరాయివారు ఎవరో, ఆ డబ్బే నాకు చూపించింది.. 

నిజమైన మానవ సంబంధాల, ప్రేమాభిమానములకు డబ్బు తలవంచక తప్పదని తెలుసుకున్నాను.. 

అని నాలో నేను అనుకుంటుండగా నా దేహాన్ని గుంటలో పెట్టి మట్టి కప్పేసారు… నాకు ఊపిరి ఆడనంతపనైంది.. నేను ఆ గుంటలో గిల గిల కొట్టుకుంటున్నాను.. కళ్ళు తెరవలేక పోతున్నాను .. మొత్తం మట్టితో కప్పబడి వున్నాను.. శ్వాస ఆగిపోతున్న సమయంలో… ఎవరిదో ఓ చెయ్యి …… నా చేతిని పట్టుకొని అమాంతం పైకి లాగింది.. ఒక్కసారిగా గట్టిగా ఊపిరి తీసుకున్నాను.. మెల్లిగా కళ్ళు తెరిచి చూసాను.. ఎదురుగా ఆ అఘోరా వున్నాడు..

మనసుతేలికైపోయింది.. 

అమాంతం ఆయన కాళ్ళపై పడిపోయాను… ఆయన నన్ను లేపి మొత్తానికి నీ పొరపాటును నువ్వు తెలుసుకొని ఈ కార్యాన్ని సాధించావ్ … ఇక నీకు ఎలాంటి సమస్యా లేదు.. 

వెళ్లి నీ జీవితాన్ని ఆనందించు అని చెప్పాడు… ఆ క్షణాన నాకు ఎందుకో నా జీవితాన్ని ఆనందించాలని అనిపించలేదు.. ఆయనతోనే ఉండిపోవాలనిపించింది.. అదే మాట ఆయనకు నేను చెప్పాను.. దానికి ఆయన నవ్వుతూ నీ అవసరం నాకు పడితే తప్పక నిన్ను కలుసుకుంటాను అని చెప్పారు.. 

నాకు ఒక సందేహం వుంది తీర్చండి అని నేను అడగగానే…. నిరభ్యంతరంగా నీ సందేహాన్ని అడుగు అని చెప్పారు.. 

నిజంగానే నేను చనిపోయి పూడ్చిపెట్టబోయానా ?? 

ఇదంతా ఏంటి ?? అని అడుగగా.. 

ఇదంతా నీకు వస్తున్నటువంటి భవిష్యత్తులో జరగబోయే కల యొక్క నిజరూపం.. ఆ భయంకరమైన జరగబోయే కలను నేను మూడు భాగాలుగా విభజించి నిన్ను నువ్వు తెలుసుకునే లా పరిచయం మాత్రమే చేసాను.. నీవు నీ తప్పును తెలుసుకోకుండా వుండి వుంటే మాత్రం భవిష్యత్తులో ఆ కల నిన్ను లొంగదీసుకొని నీ ప్రాణాన్ని బలి చేసుకునేది.. అది జరగకుండా నేను వర్తమానాన్ని, భూత కాలాన్ని నీకు పరిచయం చేసాను.. నువ్వు నీ తప్పు తెలుసుకునేలా చేసాను.. నీ మనసు మునుపటిలా మారితే మళ్ళి నిన్ను ఆ కల వెంటాడుతుంది.. ఇక నీ మనసు అలా మారదని ఆశిస్తున్నాను.. అని అంటాడు అఘోరా.. 

మరో చిన్న సందేహం అడగాలని వుంది .. 

అడుగు.. 

ఈ మూడు రోజులు నేను చుసినదంతా నిజమేనా.. ?? వాళ్ళ మనస్తత్వాలు నిజమైనవేనా.. ?? 

నువ్వు చూస్తున్నది నిజమైనప్పుడు అవి ఎలా కల్పితాలు ఉంటాయి.. అంతా నిజం.. భూత కాలము, వర్తమానము నిజం.. భవిష్యత్తు మాత్రం నీ చేతుల్లోనే వుంది.. అని చెప్పాడు.. 

ఇంకేమన్నా సందేహాలు ఉన్నాయా ? అని అడుగగా.. 

లేవు అని చెప్పాను.. 

శుభం .. వెంటనే బయల్దేరు.. ఇక ఇక్కడికి రావాలనే ఆలోచన కూడా చెయ్యకు.. ఈ “అస్తమయ పురం” నిబంధనలు నీకు గుర్తు వున్నాయ్ కదా.. జాగ్రత్త …. కోరి కష్టాలు తెచ్చుకోకు.. ఇది సమస్యలు ఉన్నవారికే సంజీవిని.. లేనివాళ్ళకు మరో సమస్య అవుతుంది.. చెప్పింది అర్ధం చేసుకొని వెనక్కి చూడకుండా వెళ్ళు.. 

వెంటనే …. 

అని కోపంగా కొంచం అరిచినట్లు చెప్తాడు.. 

ఇక నేను అక్కడనుంచి వచ్చేసాను.. నా ఇంటికి వెళ్లేసరికి రెండు రోజుల సమయం పట్టింది.. ఓ అర్ధ రాత్రి వేల ఇల్లు చేరుకున్నాను.. తలుపు దగ్గరకు వచ్చి బెల్ మొగించగానే నా పనిపిల్లాడు తలుపు తెరిచాడు.. వాడిని చూడగానే అమాంతం కౌగిలించుకోవాలని అనిపించింది.. కాని ఇలా కాదు అని మనసులో అనుకోని.. వెళ్లి నిద్రపోయాను.. 

చాలా రోజులతరువాత ఓ ప్రశాంతమైన, సుధీర్గమైన ఘాడ నిద్రను నేను అనుభవించాను..

ఉదయాన పని పిల్లాడికన్నా ముందుగానే లేచాను.. నా పనులు అన్నీ నేను చక చకా చేసుకొని వాడిని తీసుకొని కార్లో వారి వూరికి వెళ్లాను.. 

వాళ్ళ అమ్మకు దగ్గర వుండి ట్రీట్మెంట్ చేయించి వారికి ఏ లోటు లేకుండా చేసి డబ్బు సాయం కూడా చేసి .. అమ్మా మీ అబ్బాయిని నేను దత్తత తీసుకుంటున్నాను.. 

వీడి భాద్యత ఇక నాది మీరేమంటారు ?? 

మీరెప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు మీ దగ్గరకు పంపిస్తాను .. అని అనగానే .. 

అంతకన్నా భాగ్యమా అయ్యా .. తీసుకువెళ్ళండి.. వాడు బాగుంటే అదే చాలు అని చెప్తుంది ఆ పని పిల్లాడి అమ్మ.. 

ఇదంతా చూస్తున్న ఆ పనిపిల్లాడికి ఏమి అర్ధం కావట్లేదు.. 

ఇక ఇంటికి తీసుకు వచ్చిన తరువాత వాడు పని చేయ్యబోతుంటే.. 

నువ్వు ఇక ఇక్కడ పని చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదు… బాగా చదువుకో … నాకు తమ్ముడులా వుండు… ఈ ఇల్లు నీదనుకో పని వారిని వేరేవాళ్ళను మాట్లాడాను .. 

ఓ పెద్దావిడ భర్తా, పిల్లలు చనిపోయి ఒంటరిగా బ్రతకలేక బ్రతుకుతోంది.. ఆమె రేపట్నుంచి మన ఇంటికి వస్తుంది.. ఇక నీకు ఇవన్నీ వద్దు.. 

నువ్వేం చదవాలనుకుంటున్నావో చదువు.. నేను చదివిస్తాను అని చెప్పి ఆ రోజునుంచి నేను పూర్తిగా మారిపోయి … నా వంతు సేవా కార్యక్రమాలు చేస్తూ అందరితో ప్రేమాభిమానములు కలిగి జీవిస్తూ వున్నాను.. 

నా తల్లిదండ్రుల కోసం వెతకని చోటులేదు.. అయినా వారి ఆచూకి నాకు దొరకలేదు.. 

ఇలా వుండగా ఓ రోజు…

To be continued …

Written by : BOBBY