Monday, December 16, 2019

SOCOTRA (The Mysterious Island) from Bobby... 28th Part

SOCOTRA

                                      -The Mysterious Island-


మునుపటి భాగాన్ని మనం ఒక్కసారి మననం చేసుకుందాం ... 

ఆ మార్గం ఎలా వుందంటే.. ఆకాష్ మోహన్ లు వారు వచ్చిన దీవిలో ఓ వింత ఆకారాన్ని వెంబడిస్తూ వెళ్ళినప్పుడు నిప్పుకు స్పందించే రాయి ద్వారా లోపలకు ప్రవేశించిన మార్గంలా ఆకాష్ కు అనిపిస్తుంది.. పది అడుగులు ఎత్తు నాలుగు అడుగులు వెడల్పుతో ఏర్పాటు చేసి వున్న ఆ మార్గం కారాగారము వలె వారికి అనిపిస్తుంది.. ఆ మార్గంలో మధ్య మధ్యలో సన్నని వెలుగుతో లాంతర్లు మిణుకు మిణుకు మని వెలుగుతున్నాయి.. 

ఆ చీకటిని, ఆ ప్రదేశాన్ని చూస్తుంటే భయంతో ఊపిరి కూడా భారముగా మారిపోయింది వారికి..

తరువాత ఏంటో చూద్దాం పదండి..
28th Part

కొంచం ముందుకు వెళ్ళగానే.. మూడు మార్గాల కలయికతో మధ్యభాగం వస్తుంది.. ఏ వైపున వెళ్ళాలో అర్ధం కాక అలానే నిల్చుండి పోయారు అందరూ.. యక్షామీ (ఉవిధ) మాత్రం కళ్ళు రెండూ గట్టిగా మూసుకొని పెదవులు కదిలిస్తూ తన చేతిని ఎడమవైపు గల మార్గానికి చూపిస్తుంది.. అందరూ తను చూపించిన మార్గాన్ని అనుసరిస్తూ వెళ్తారు.. 

వెళ్ళే కొద్ది ఆ మార్గం మరింత చీకటిగా, దట్టంగా పేరుకుపోయిన పాచితో.. రెండు వైపులా వున్న గోడలకు చెట్ల వేర్లు బయటకు తన్నుకొచ్చి భయంగొలిపే విధంగా వుంది.. 

ఏంటి ఈ ప్రదేశం మరీ ఇంత దారుణంగా ఉంది అంటాడు చిన్నోడైన సంతోష్.. 


ఇది ఒకప్పటి రహస్య మార్గం అంటుంది యక్షామీ (ఉవిధ)... 

దీని తర్వాత ఏముంటుంది అని ప్రశ్నిస్తాడు ఆకాష్.. 

మీరే చూస్తారుగా అంటుంది యక్షామీ (ఉవిధ) … 

కొంతదూరం వెళ్ళగానే.. ఇనుపచువ్వలతో గేటు మూసివేయబడి వుంది.. చచ్చాము పొండి.. ఇక ఇక్కడనుంచి దారి లేదు అంటాడు చిన్నోడైన సంతోష్..

ఇక ఇక్కడ నుంచి మనమంతా చాలా జాగ్రత్తగా అడుగులు వెయ్యాలి ముఖ్యంగా ఆ గేటు దాటిన మొదటి అడుగునుంచే అంటుంది యక్షామీ (ఉవిధ)..

అలాగే కానీ గేటు ఎలా దాటాలి అంటాడు లోకేష్.. 

ఇక్కడకు ఎవరూ రాకుండా, ఇక్కడనుంచి ఎవరూ వెళ్ళకుండా కొన్ని ప్రాణాపాయ ఉచ్చులు ఏర్పాటు చేసి ఉన్నారు.. వాటిని కనుక మనం తాకితే.. మన శరీరానికి తీవ్రమైన గాయాలు కావచ్చు లేదా చనిపోవచ్చు కూడా.. అందుకని నన్ను అనుసరిస్తూ రండి.. అంటుంది యక్షామీ (ఉవిధ)... 

ఈ గేటు ని తెరవడం పెద్ద సమస్య కాదు.. కానీ ఆ గేటు దాటి ముందుకు వెళ్లడమే పెద్ద సమస్య.. ఇక్కడ కాస్త భిన్నంగా కనిపించిన దేన్నీ మీరు ముట్టుకోకండి.. అంటుంది యక్షామీ (ఉవిధ) … 

తప్పకుండా మీరు చెప్పినట్లే వింటాము అంటారు మిగతా వారంతా.. 

అయితే నా వెనుకే ఒక్కొక్కరుగా రండి అంటుంది యక్షామీ (ఉవిధ) … 


మరి ఈ గేటు తెరవడం ఎలా అడుగుతాడు సంతోష్.. 

మనకు రెండు ప్రక్కలా గోడలపై సూర్య, చంద్రుల ఆకారం గల గుర్తులు ఉన్నాయిగా .. వాటిని ఒకే సమయంలో గట్టిగా లోనికి నొక్కాలి.. నొక్కి పెట్టివున్నంత వరకు మాత్రమే ఆ గేట్లు తెరవబడి వుంటాయి.. చెయ్యి వదిలామా.. కిందకు పడిపోతుంది.. మరో విషయం.. ఆ గేటుకు మొదళ్ళలో కత్తి వంటి ఆకారంతో చాలా పదునుగా వుంటాయి.. గేటు పూర్తిగా తెరుచుకున్నాకనే ఒక్కొక్కరుగా జాగ్రత్తగా వంగి వెళ్ళాలి.. అలా వెళ్ళేటప్పుడు గేటు నొక్కి పెట్టినవాళ్ళు కనుక వదిలేస్తే ఎంతటి మనిషి అయినా సరే రెండుగా తెగి పడిపోతారు .. అంటుంది యక్షామీ (ఉవిధ) … 

కళ్ళు రెండూ పెద్దవి చేస్తూ ఆశ్చర్యంగా ఉవిధనే చూస్తారు సంతోష్, లోకేష్ ఇద్దరూ.. 

మరి ఇక్కడ ఎవరు ఉంటారు ఒంటరిగా ?? అని అడుగుతుంది యక్షామీ (ఉవిధ) … 

చిన్నోడు అయిన సంతోష్ .. నేను ఇక్కడే వుంటాను.. మీరు వెళ్ళిరండి అని అంటాడు.. 

తన తమ్మునికి ఆకాష్, లోకేష్ లు తగు జాగ్రత్తలు చెప్పి ధైర్యంగా ఉండమని హెచ్చరించి.. మేము మళ్ళి ఇక్కడకు నీకోసం త్వరగా వస్తాము అని వాగ్దానం చేసి అక్కడ నుంచి అవతలి వైపుకు వెళ్ళారు ముగ్గురూ..

ఉవిధ వేసిన అడుగులలోనే మిగతా ఇద్దరు సోదరులు అడుగులు వేస్తూ .. ముందుకు వెళ్తున్నారు.. 

కొంచం దూరం వెళ్ళగానే తేలికగా వున్న నేల భాగం కనిపిస్తుంది.. 

వెంటనే వెనక్కు వచ్చి ఇక్కడ మాత్రం ఎత్తి పరిస్థితుల్లో కాలు వెయ్యకండి అని చెప్తుంది ఉవిధ.. 

ఎందుకో తెలుసుకోవచ్చా అని అడుగుతాడు ఆకాష్.. 

మీరే చూడండి అంటూ పక్కన వున్న చిన్న రాయిని విసురుతుంది.. నేల అడుగు భాగంలోనుంచి ఓ పదునైన పెద్ద కత్తి బయటకు వచ్చి మెరుపువేగంతో ఆ రాయిని ముక్కలుగా చేసి యధాప్రకారం మామూలుగా స్థితికి మారిపోయింది.. ఇదంతా క్షణాల వ్యవధిలోనే జరిగిపోయింది.. 

సోదరులు ఇద్దరూ నోర్లు తెరిచి, కళ్ళప్పగించి అలా చూస్తూ ఉండిపోయారు…

ఇదేంటి సెన్సార్ లా వుందే .. అప్పటి రోజుల్లోనే సెన్సార్ లు ఉండేవా అని అడుగుతాడు లోకేష్.. 

మీరు అన్నది నాకు తెలియదు కానీ.. ఇక్కడ ఉన్నటువంటి నేల తెలికపాటిగా ఉండేందుకు సున్నపు పూతతో తయారుచేసారు.. ఆ నేల అడుగు భాగాన ఒక సన్నని బలమైన దారం వంటి పరికరాన్ని గిలకద్వారా అమర్చి వున్నట్లు తెలుస్తోంది.. ఆ నేల పై కాస్త బరువు పడగానే ఆ తాడు కదిలి వ్యతిరేక దిశలో వేగంగా ప్రయాణించి ఆ పదునైన కత్తిని బయటకు వచ్చేలా ఏర్పాటు చేసినట్లు వున్నారు అంటుంది ఉవిధ… 

తప్పదు దీన్ని మనం దాటే వెళ్ళాలి.. మరో మార్గం లేదు అని చెప్తుంది ఉవిధ.. 

అసలు ఈ మార్గం ఏంటి.. ఎందుకింత గోప్యంగా భయంకరమైన ఉచ్చులతో ఎవరూ వెళ్లేందుకు వీలు లేకుండా ఎర్పాటు చేసారు ??? అంటాడు ఆకాష్.. 

మనం వున్నది నేల అడుగు భాగాన ఉన్నటువంటి సొరంగ మార్గంలో.. ఎన్నో వందల ఏళ్ళనాటి పురాతన మార్గం ఇది.. ఒకప్పటి సముద్రపు దొంగలు ఏర్పాటు చేసిన అత్యంత రహస్యమైన మార్గం ఇదంతా… 

సముద్రం లో ఈ దీవి వైపుగా వెళ్ళే ఎన్నో నౌకలను కొల్లగొట్టి విలవైన ఆభరణాలను, వజ్రాలను, ధనమును దొంగలించి వాటన్నిటినీ ఇక్కడ దాచిపెట్టి.. వారు తప్ప ఇంకెవ్వరూ ఈ ప్రదేశానికి రాకుండా ఈ ఉచ్చులు ఏర్పాటు చేసారు.. ఇలాంటి మార్గాలు వున్నాయని నాకు తెలుసు.. కానీ ఎప్పుడూ వెళ్ళలేదు అని చెప్తుంది ఉవిధ.. 


అంతే కాదు.. ఈ సముద్రపు దొంగలు చాలా పురాతనమైన వారు .. వారు కేవలం దొంగతనమే కాకుండా భారతీయ శాస్త్రాలలోని విషయాలను ఆధారంగా చేసుకొని కొన్ని విలువైనవాటిని సేకరించేవారు.. 

భారతీయ శాస్త్రాలలోనివా అని అడుగుతాడు లోకేష్.. 

అవును.. ఇక్కడ వుండే చాలా నిధులు పురాతన భారతదేశానికి చెందినవే అంటుంది ఉవిధ.. 

విలువైనవాటిని సేకరించేవారా ?? ఎంటవి అని అడుగుతాడు ఆకాష్.. 

సముద్రపు దొంగలు కొన్ని విషయాలను ముఖ్యంగా నమ్మేవారు.. 

నాటి నుంచి నేటి వరకు మనిషి కోరుకునేది రెండే రెండు.. యౌవనత్వం, అమరత్వం.. ఈ రెంటికోసం మనిషి తన ఆలోచనా పరిధిని దిశదిశలకు వ్యాప్తి చేస్తూనే వున్నాడు.. అలానే ఈ సముద్రపు దొంగలు కూడా.. మనిషిని అమరులుగాను, సంపన్నులుగాను ముఖ్యంగా యౌవనులు గాను తీర్చిదిద్దేవి తొమ్మిది నిధులు అని వారు విశ్వసించారు.. వాటినే నవ నిధులు అంటారు.. ఇవి సాక్ష్యాత్తు భగవత్ స్వరూపం… ఇవన్ని భారతీయ గ్రంధాలలో లిఖించబడి వున్నాయి.. 

అవి 1. మహాపద్మ, 2. పద్మ, 3. శంఖ, 4. మకర, 5. కచ్చప, 6. ముకుంద, 7. కుంద, 8. నీల, 9. వర. ఇవన్నీ దేవతా స్వరూపాలని ఇక్కడి వారు విశ్వసిస్తారు.. ఆరాధిస్తారు.. అందుకే భారతీయ బ్రహ్మలిపి కూడా ఇక్కడ అత్యంత ప్రాచూర్యం పొందింది..

ఈ నవ నిధులను సేకరించగలిగితే వారు కోరుకున్న అమరత్వమూ, యౌవనత్వమూ రెండూ దొరుకుతాయన్న అత్యాశతో ఇదంతా చేశారు…!! 

మరి వారు కోరుకున్నది దక్కిందా అని అడుగుతాడు లోకేష్.. 

అది అంత తేలికైన విషయం కాదు…ఆ నవ నిధులతో పాటు మరికొన్ని విధులు కూడా చేయాల్సి వుంది.. వారు అది చేయలేకపోయారు… 

ఏంటది ?? ఉత్సాంగా అడుగుతాడు లోకేష్…

To be continued …

Written by : BOBBY

No comments:

Post a Comment