వస్తావు కదూ..!!

అందం 

నా చెంతకొచ్చి 

తనపై ఓ కవిత వ్రాయమనడిగింది..

ఆ క్షణం 

నా ఆనందానికి అవధుల్లేవు

నిండు జాబిలి 

చంకనెక్కి కూర్చున్నట్లనిపించింది..!!

తమలపాకు నయనాలతో ఇంతింత కళ్ళేసుకొని 

నా ఎదుట నిర్మలంగా వచ్చి కూర్చుంది.. 

తననే తీక్షణంగా చూస్తూ 

కలం పట్టుకుని 

తెల తెల్లని కాగితాలలో 

భావాల సంతకాలను కుమ్మరిస్తున్నాను..!

నిశ్శబ్దంగానే,

తనూ, నేనూ ముచ్చటించుకుంటున్నాం..! 

మౌనంగానే,

కళ్ళతోనూ, ఊపిరితోనూ సంభాషించుకుంటున్నాం..! 

నిశ్శబ్దమే, మా శక్తి సంజనితము 

మౌనంగా మాటలకందని అనుభూతిని గప్చిప్గా జుర్రుకుంటున్నాం 

నేత్ర ఖడ్గాలతో ఒకర్నొకరం సున్నితంగా పొడుచుకుంటున్నాం..!!

ఇంత అందాన్ని దగ్గరగా చూసిన ప్రతీసారీ 

సిగ్గుతో నా కనురెప్పలు వాలిపోతుంటాయి 

నోరువున్నా విప్పి చెప్పలేని నిజమైన ఆనందం నాది..

అందుకే నా అనుభవాల్ని తను మౌనంగా స్వీకరిస్తుంది..!!

తన తలపుల ఒడిలో నే ప్రతీరోజూ జనియిస్తుంటాను 

చుక్కల్ని, చంద్రుణ్ణి చూసుకుంటూ, 

అదృశ్య ప్రేయసితో నా తోటలో షికార్లు చేస్తుంటాను 

ఉదయాన్నే విరిసే సూర్యోదయాన్ని 

ఎర్రగులాబిలా ఆఘ్రాణిస్తుంటాను

రాత్రి స్పర్శ కోసం మళ్ళీ మళ్ళీ ఎదురుచూస్తుంటాను

నా ఒంటరితనాన్ని తన నిత్య యవ్వనంలో నిమజ్జనం చేస్తుంటాను..!!

కానీ 

ఈ మధ్య 

నాకూ తనకీ మధ్యన 

నిప్పులు మొలుస్తున్నాయి

రెండు హృదయాలు కలిసి పాడితే 

ఆకాశంలో పౌర్ణమి ఉదయిస్తుంది 

అదే రెండు గుండెలు పోట్లాడి విడిపోతే 

చిమ్మ చీకట్లు చిందులేస్తాయి 

నీకూ, నాకూ 

మధ్య ఎంత ఆవేశం కరిగిందో 

ఎన్ని నక్షత్రాలు వెలిశాయో 

నీకూ నాకూ మాత్రమే తెలుసు 

అయినా ఈ మధ్య అకారణంగా 

నువ్వలిగి అటు తిరిగి పడుకున్నప్పుడు 

మనమెంతో ఇష్టంగా కట్టుకున్న గోడలు 

బీటలు వారడం చూస్తున్నాను. 

పట్టెమంచం నిర్దాక్షిణ్యంగా 

రెండుగా ఖండింపబడటం చూస్తున్నాను..

అయినా ఇంకా నాకు

నీళ్ళోసుకునే గదిని చూస్తే 

నువ్వే గుర్తుకొస్తావు 

వెన్నెల వీస్తూ 

వీపు రుద్దుతున్నట్లే అనిపిస్తుంది 

నాలో రగిలే జ్వాలను 

చల్లార్పుతున్నట్లే అనిపిస్తుంది..!! 

రేపే పౌర్ణిమ 

నీ కొరకై 

నీ రాకకై 

ఆకాశానికి ఓ దిక్కున కూర్చుని 

జిలుగు తారలను లెక్కించుచుంటాను..!!

వస్తావు కదూ..!!

Written by: Bobby Nani