ఓయ్ లేక్షణ
ఇన్నేళ్ళ మన్వంతరాల
మన ప్రయాణంలో
మనం కలుసుకున్న
ఆ ఒక్క సందర్భం నీకు గుర్తుందా
శ్వేత వస్త్రములో నేనై
నిశీథ కాంతిలో నీవై
కాటుక కురులు
నడుమును తాకే వేళ
జత పెదవులు
కలిసి నర్తించే వేళ
ఇరు శ్వాసలు ఏకమై
ఒకే ఊపిరైన వేళ
నీ నుంచి అశ్రువులు
నక్షత్రాలై ప్రేమగా
రాలడం నేను చూసాను..!!
ఎవరో
ఏ లోకంలోనో వెలిగించిన
దీపంలా చంద్రుడు చూడు
మనల్నే ఎలా చూస్తున్నాడో
మన ఎడబాట్లే కదా
ఈ అమాస పున్నములు..!!
అయినా ఏమాట కామాటేలే
నిన్ను కనులారా చూడాలంటే
మొగ్గ పువ్వై పరిమళిస్తున్న వేళ
గొంగళి సీతాకోకై బయటకొచ్చే వేళ
గోవు గోముగా అరచేతిని ముద్దాడే వేళ
కానుగచెట్టు చివుళ్ళతో నిగనిగలాడు వేళ
సాయంసంధ్యా రశ్మిని శిశిరము ఏరే వేళ
వసంతం రాబోతున్న సాయంకాలంలా
వేయి కళ్ళ ఉద్యానవనంలా
నేను ఎదురుచూస్తూ వుంటాను..!!
మరోసారి మళ్ళి వచ్చి కలుస్తావ్ కదూ..!!
Written by: Bobby Aniboyina
Mobile: 9032977985
No comments:
Post a Comment