Friday, March 31, 2017

చదవండి బాగుంటుంది..



పూర్వం నే రాసిన టపా ... చదవండి బాగుంటుంది.. 

నేటి కవులకు, రచయితలకు, కవయిత్రిలకు, రచయిత్రిలకు చేప్పెంతటి వాడిని కాదు.. అయిననూ ఒక్కసారి దీన్ని చదవగలరని చిరు విన్నపం..

అక్షరాలు అటకెక్కాయ్ ...
పదాలు పల్లకీలో ...
పరదేశం పారి పోయాయ్ ...
వాక్యాలు వరదలో ...
కొట్టుకుపోయాయ్ ...
కవిత కదిలేదెలా దిగులు వదిలేదెలా... !

ఈ కవితను మరో మాటలో చెప్పాలంటే

ఆటకెక్కిన అక్షరాలను ఆకట్టుకునే తుమ్మెదలా.. 
పరదేశం వైపు పరుగులు తీస్తున్న పదాలు ప్రకృతి చెంత చేరి... 
వరదలలో వెళ్తున్న సెలయేటి సరాగాలైన వాక్యాలను ఒకచోట కలిపి... 
వర్షించే మేఘాలు ముందుకు పయనిస్తూ... 
అన్నిటినీ ఒకేచోట చేర్చి, కూర్చి... 
ప్రళయబద్దమైన కవిత ఒప్పొంగిన వేళ... 
వదిలెనులే చింత, దిగులెల్....!

కవితలు బాహ్య ప్రవాహానికి ఎదురెల్లి అందరి మనసును హత్తుకునేలా, గుర్తుండిపోయేలా ఒక రచయిత కాని, కవి కాని రాయాలంటే వారి మానసిక స్థితి యెంత నిగ్రహంతో వుండాలి చెప్పండి... వారు ఎలాంటి పరిస్థితులను అనుభవించి వుండాలి ?? 
వారిని వారు ఎన్నిరోజులు మలుచుకొని వుంటారు ?? 
ఎన్నో అహోరాత్రుల శిక్షణను పొందివుంటారు ... ఇవన్నీ ఈరోజు మన మస్తిష్కంలో నుంచి వచ్చినవి కానే కాదు.. ఎన్నో సంవత్సరముల నిర్విరామ కృషి ఫలితం ... ఈరోజుల్లో ఒక కవిత్వాన్ని కాని, ఒక రచనను కాని చదివేవారు, రాసేవారు ముఖ్యముగా వారికి కలగాల్సిన అనుమానాలు ఇవి.. 
కాని ఎంతమంది ఇలాంటి ఆలోచనాధోరని కలిగివున్నారు ?? 
ఎందరో కవులు, రచయితలు, కవయిత్రిలు, రచయిత్రిలు వున్నారు..

ముఖ్యంగా ఒక కవితను కాని, రచనను కాని రాయాలంటే అయిదు విషయాలను గుర్తుపెట్టుకోవాల్సిన భాద్యత ఆ రచయితకు లేదా కవికి వుంటుంది..

1. మన మానసిక స్థితి : ఒక విషయం గురించి చెప్పాలనుకున్నప్పుడు ఆ విషయాన్ని యధాతధంగా రాసిపారెయ్యడం కవిత లేదా రచన అనిపించుకోదు.. నిజానికి ఆ విషయానికి కావాల్సినది పరిష్కారం కవిత్వం, రచన కాదు.. సమస్య గురించి రచయిత ముందుగా తాను ఆవేదన చెంది, పాఠకుడిని చైతన్య పరచదల్చుకుంటే ఆ విషయానికి సరి అయిన కవిత్వ రూపం కాని అర్ధవంతమైన రచనను కాని అందించి మనసుకు హత్తుకునేలా సున్నితంగా చెప్పగలగాలి కానీ తిట్లు, విద్వేషాలు, శాపనార్థాలూ, బూతులు కవిత్వం కాదు. కేవలం ఒక వర్గాన్ని గురించో, కులాన్ని గురించో, మతాన్ని గురించో, ప్రాంతాన్ని గురించో మీరు పరిమితం అయితే ఆ వర్గం, కులం, మతం, లేదా ప్రాంతం ఇవి మాత్రమే మీకు సంబంధించిన సమస్యలు అయితే వాటిపైనే మీరు కవిత్వాలు, రచనలు రాస్తూవుండే సంకుచిత మానవుడు కవి ఎలా అవుతాడు? విశ్వ నరుడే కవి కాగలడు కదా.. !

ఆవేశాల్లోనుంచీ, ఆక్రోశాల్లోంచీ పుట్టేది ఒక స్థాయి కవిత్వం మాత్రమే. కేవలం అది దిగులుని, దుఃఖాన్ని మాత్రమే “గ్లోరిఫై” చేయడం కవిత్వం కానే కాదు. కవిత్వం చదివే పాఠకుడి మానసిక స్థాయిని పెంచాలి. ఉత్తేజితం చెయ్యాలి. కవిత్వం కాని రచన కాని చదివిన తరువాత మనిషి మరి కొంచెం ఉన్నతుడు కావాలి. ఇది నేను నమ్ముతాను, ఆచరిస్తాను.. అందుకే ప్రతీ అక్షరానికి కృతజ్ఞతలు తెల్పుతూ రాస్తుంటాను..

రచయిత అనేవాడు అన్ని బాహ్య ప్రభావాలనూ, ప్రలోభాలనూ, ఆలోచనలనూ వదిలి పెట్టాలి. అన్ని సామాజిక విలువల వలువలను (మురికి గుడ్డలను) వదిలినట్టు వదిలేయాలి. ఏకాంతంలో తన్ను తాను దర్శించుకోవాలి, ఏకాగ్రత, చిత్తశుద్ది, స్థితప్రజ్ఞత, ఈ విశాల ప్రకృతిలో, అప్పుడే పుట్టిన పాపాయిలా స్వచ్చంగా స్పందిస్తూ ఆ అనందంలో తనకు తానే మమేకమవ్వాలి, మైమరిచిపోవాలి .. అప్పుడు అలాంటి మానసిక స్థితిలోంచి పుట్టేదే నా దృష్టిలో గొప్ప కవిత.

ఇకపోతే 2. పదాల ఎంపిక.. : ఎట్లాంటి పదాలను వాడాలి...? సరళమైన పదాలనూ, వినసొంపైన తేట తెలుగు పదాలనూ, వాడాలి. ఏ ఏ పదాలు కలిస్తే కవిత కాని, రచన కాని అందం పెరుతుందో రచయితకు అవగాహన వుండాలి... ఏ ఏ పదాలు కలిస్తే కవిత అందం చెడుతుందో కూడా తెలిసివుండాలి... .పదాలను పొదుపుగా వాడడంలో నైపుణ్యాన్ని సాధించాలి. సంసృతం, ఇంగ్లీషు, ఉర్దూ, హిందీల్లాంటి భాషల పదాలను తెలుగు పదాలతో కలిపి కాలకూట కషాయాలను రంగరించి కాచి పాఠకుల చేత బలవంతంగా తాగించడం భావ్యం కాదు.

తెలుగు కవిత్వం తెలుగులోనే ఉండడం సమంజసం. ఢమఢమలాడే పదాలను తెచ్చిపోస్తే అది ఘనమైన కవిత్వం, రచన అయిపోదు. చదివే పాఠకుడిలో సున్నితమైన భావాలను మేలుకొలిపేదే నిజమైన కవిత్వం... ఇది ప్రతీ రచయిత, రచయిత్రి గుర్తుపెట్టుకోవాల్సిన ముఖ్య విషయంలో ఒకటి... “పిచ్చుక మీద బ్రహ్మాస్త్రం లా వుంటుంది” కాబట్టి అందరికీ అర్ధమయ్యే భాషలో రాయడం మంచిదని నా ఉద్దేశం..

ఇకపోతే 3. కల్పనా శక్తి... : ఇది ముఖ్యమైంది.. రచయితకు ముఖ్యంగా కావలసింది భావనా బలం, కల్పనా శక్తి. అలాగని ఊహలోంచి ఊహ, ఊహలోంచి ఊహలోకి వెళ్ళిపోతూ పాఠకులను గందరగోళానికి గురిచేయకూడదు. సరళంగా, ప్రకృతి సహజంగా చెప్పగలగాలి. రచనకు ఒక తుది, మొదలూ రెండూ ఉండాలి అన్న విషయం జ్ఞప్తికి వుండాలి.. ఎక్కడినుంచో ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయి పాఠకుడిని గజిబిజి గల్లీల్లో వదిలేసి రాకూడదు. పదచిత్రాలే కవితకుకాని, రచనకు కాని ప్రాణం, వెన్నుపూసవంటివి....

ఇక 4. రూపం .. : వచన కవిత్వం అన్నారు కదా.. అని తుది, మొదలూ లేకుండా వాక్యాలు, వాక్యాలు రాసిపారెయ్యడం పరిపాటిగా మారింది నేటి తెలుగు దేశంలో. రాయాలి కాని దానికి ఒక నియమ, నిబంధన వుండాలి... చందో బందో బస్తులు తెంచుకుందంటే దానర్ధం ఒక రూపం, నిర్మాణం, లయ లేకపోవడం ఎంత మాత్రం కాదు. పక్కపక్కన పేర్చితే వ్యాసమయ్యే వాక్యాల సముహాన్ని, ఒకదాని కింద ఒకటి రాసి దాన్ని కవిత్వం, రచన అనడం మహాపరాధం. చక్కని రూపం, లయ మంచి రచనకు, కవితకు కావాల్సిన ముఖ్యమైన దినుసులు అని ప్రతీ రచయిత, రచయిత్రి గుర్తుపెట్టుకోవాల్సిన ముఖ్య విషయంలో ఇదికూడా ఒకటి...
ఇకపోతే చివరిది 5. వస్తువు.. : ఎంచుకున్న వస్తువు రచయిత మనసుకు బాగా దగ్గరదై ఉండాలి. ఎంత చిన్న విషయమైన రచన కావచ్చు. నిత్య జీవితంలో జరిగే ఏ చిన్న సంఘటననుంచైనా రచన పుట్టవచ్చు. నిర్జీవ వస్తువులు కూడా రచనావస్తువులు కావచ్చు. ఇది గుర్తుంచుకోవాల్సిన విషయం..

చివరగా ఒక్క విషయం.. రచయిత కాని, కవి కాని ఏకాంతంలో తన రాతలను మెరుగులు దిద్దుకొని, తాను పూర్తిగా సంతుష్టుడై సంతృప్తి చెందాకే చదువరుల ముందు ఉంచడం మంచిది.. తద్వారా తెలుగు పాఠకులకి పుంఖాలు, పుంఖాలుగా వెలువడున్న రచనాసంకలనాల సముద్రాల్లో కొట్టుమిట్టాడే బాధ తప్పుతుంది అని నా అభిప్రాయం.. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఇంకో వంద పంక్తులు కూడా వచ్చేస్తాయి.. ఇక వుంటాను..

స్వస్తి.. __/\__

Written by : Bobby Nani

ఓ ప్రాణం ఖరీదు ...



ఓ ప్రాణం ఖరీదు ... 
*************

నెల్లూరు నగరంలో రెండు నెలల క్రితం జరిగిన ఓ యదార్ధ సంఘటన... ఒక్క నెల్లూరు లోనే కాదు మీ చుట్టుప్రక్కల కూడా ఎక్కడో ఒక మూల, ఏదోఒక చోట నిత్యం జరుగుతూ ఉండే సంఘటనలే ఇవి.. చిత్రం ఏంటంటే వీటిని మనం పట్టించుకోము.. అందుకే ఇవి మనదాకా రావు.. 

“వేణు” ఓ పన్నెండేళ్ళ కుర్రాడు.. చురుకైన వాడు.. తెలివైనవాడు కూడాను.. వారిది ఒకప్పుడు బాగా బ్రతికిన కుటుంబం.. తన 10 వ ఏట వారి తండ్రి హటాన్మరణంతో ఆ కుటుంబం ఒక్కసారిగా శోకసముద్రంలో మునిగిపోయింది.... దిక్కుతోచని స్థితిలో చిక్కుకుపోయింది.. అప్పటివరకు బుడి బుడి నడకలతో స్కూల్ కి వెళ్తున్న ఇద్దరు చిన్నారులు ఇంటికే పరిమితం అవ్వాల్సి వచ్చింది.. 

రోజులు గడుస్తున్నాయి.. 
అప్పులు పెరుగుతున్నాయి.. 
బంధువులు ముఖం చాటేశారు.. 

కుటుంబ భారాన్ని ఆ గృహిణి తన భుజస్కంధాలపై మోయాల్సిన పరిస్థితి వచ్చింది... ప్రేమ వివాహం కావడం చేత ఆ గృహిణి వారి పుట్టింటి వారిని ఆశ్రయించాలని అనుకున్నప్పటికీ మరలా కాసేపటికి వద్దు అనే నిర్ణయానికి వచ్చింది .. ఎందుకంటె ?? 

అప్పటినుంచి ఇప్పటివరకు వీరు ఎక్కడ ఉంటున్నారన్న విషయం కూడా వారి పుట్టినింటి వారికి తెలియదు... ఇప్పుడు ఏ మొహంతో వారిని సహాయం అడగాలని అనుకొని ఇలాంటి నిర్ణయం తీసుకుంది.. తనే ఓ కాడెద్దులా మారింది.. తనకు తెలిసిన వంటలన్నీ చేసి విక్రయించేది... అలా వస్తున్న డబ్బుతో కుటుంబ పోషణ జరుగుతూ వుండేది.. కాని అప్పులు మాత్రం అలానే వుండేవి.. అంతై .. అంతకు మూడింతలై ఆ అప్పులు పెరుగుతూ పోతున్నాయి.. 

చేతికి ఇంకా ఎదిగిరాని రేపటి కొడుకు భవిష్యత్తు .. 
ఆటలు, అల్లరి తప్ప మరేమీ తెలియని చిట్టితల్లి.. 
వీరి ఇద్దరి భవిష్యత్తును చూసి ప్రతీ రాత్రి ఆ గృహిణి తల్లడిల్లిపోయేది .. తలమునకలైపోయేది .. కంటివెంట నీరు ఆనకట్ట తెగిన ప్రవాహ ధారలా ప్రవహిస్తూనే ఉండేవి.. అది చూసిన వేణు చలించిపోయాడు.. ఆ వయస్సులోనే తల్లికి చేయూతనివ్వాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.. 

ఉదయాన్నే లేచి వారి వీధి చివరన ఉన్న స్టోర్ లో పనికి చేరాడు... వారి తండ్రి గారిపై ఉన్న అభిమానం.. ఆ కుటుంబం పై వున్న జాలితో ఆ యజమాని తనని అడిగిన వెంటనే పనిలో చేర్చుకున్నాడు.. అమ్మకు చెప్పి వస్తానని చెప్పి తన తల్లిదగ్గరకు వచ్చి విషయం చెప్పాడు.. తన తల్లికి ఇష్టం లేకపోయినప్పటికీ ఇక తప్పనిసరిపరిస్థితులలో ఒప్పుకోవాల్సి వచ్చింది.. 

ఇక ఆరోజునుంచి వేణు తన కుటుంబ పరిస్థితులను మోయుటలో భాగం పంచుకున్నాడు... అప్పులవారు వచ్చి అడుగుతుంటే వేణు నే వారికి సర్దిచెప్పి పంపేవాడు.. అలా ఇక అప్పులవారు తన తల్లిజోలికి రాకుండా ఆ భారాన్ని, బాధను తనే తీసుకున్నాడు... తల్లి విడిచిన కన్నీటి బొట్టులా తను మారాడు.. 

6 నెలల తరువాత తన తల్లి సహాయంతో ఓ చిరు “టిఫిన్ షాప్” వ్యాపారం మొదలు పెట్టాడు.. సంవత్సరం అయింది .. నష్టాలు తప్ప లాభాలు రాలేదు.. చిన్నగా వేణులో ఒత్తిడి తారాస్థాయికి వెళ్తోంది.. అందరికీ సహాయం కోసం అడిగాడు .. కానీ ఎవ్వరూ సాయం చెయ్యకపోగా నానా దుర్భాషలాడి ఆ పసి మనసును కోలుకోలేని గాయాన్ని చేసారు.. బాబాయ్ అంటూ, పెదనాన్నా అంటూ.. అత్తా అంటూ వరసలు కలిపి పిలిస్తే బాగోదు అని నిర్దాక్షిణ్యంగా చెప్పిన బంధువుల మాటలకు మరింత కృంగిపోయాడు.. వ్యాపారంలో నష్టం కన్నా వారి మాటలు మరింత ఒత్తిడికి లోను చేసింది.. ఇది ఇలా ఉండగా మరోపక్క అప్పులవారి ఒత్తిడితో తట్టులేక విలవిలలాడిపోయాడు ఆ పసివాడు.. “ఎద్దు పుండు కాకికి ఫలహారం” అనే మాట తన విషయంలో రుజువైందని భావించాడు.. ఎలాగోలా పోరాడదాం అనుకున్న వేణు ... విధి వెక్కిరింతలకు తలవంచాడు... ఓడిపోయానని ఒప్పుకొని, ఆ రాత్రివేళ తన తల్లి కాళ్ళకు నమస్కరించి, తన చెల్లెలకో ముద్దు ఇచ్చి, కన్నిటినిండా నీరు నింపుకొని ప్రాణాలు విడిచాడు... 

ఓ చిరు జీవితం చిదిమేయబడింది.. 
ఓ పసి మొగ్గ రాలిపోయింది.. 
రేపటి అధ్యాయం నేడు ముగిసిపోయింది.. 

ఆ తల్లి గుండె మూగబోయింది.. ఓ కుటుంబం కకావికలైపోయింది.. 
ఇంతకీ వేణుకు వున్న అప్పు ఎంతో తెలుసా ??
అక్షరాలా ఒక్క లక్ష రూపాయలు... 

వేణు దేహం ముందు... ఏడుస్తున్న తన తల్లి దగ్గరకు వచ్చి వారి బంధువులు ఏమన్నారో తెలుసా..?? 
తలో కొంచం వేసుకున్నా వాడికి ఈ గతి పట్టేది కాదు అంటూ వారు కన్నీరు పెట్టుకున్నారు.. నిజానికి వారు బాధతోనే ఏడుస్తున్నారు.. కాని ఆ బాధ మనిషి లేనప్పుడు ఉపయోగం ఎందుకు ?? ఉన్నప్పుడు గుర్తించలేని బాధ ఇప్పుడెందుకు.. 

నేను కూడా అనుకున్నాను అప్పు అయినా తెచ్చి వాడికి ఇచ్చేవాడినే .. ఎందుకు ఇలా చేసాడు ?? ఏమి చూడకుండానే బంగారు భవిష్యత్తును నాశనం చేసుకున్నాడే అని.. 

నిజాలు మాట్లాడుకుందాం.. 

వేణు నిజంగా వచ్చి మనల్ని ఆ క్షణం లో అడిగివుంటే నిజంగా మనం చేసేవారిమా.. ?? చెయ్యము.. 
అప్పుడు మనకు తన చావు కనపడలేదు.. ఇప్పుడు తన చావు చూసి హృదయం ద్రవీకరించింది అందుకే ఏమైనా చెయ్యాలి అనే ఆలోచన వచ్చింది.. 

ఇలా ఆలోచించి ముందుగానే ఎవరైనా సాయం చేసుంటే తను గంతులేస్తూ తిరుగుతూ ఉండేవాడు కదా.. 
“చెయ్యి దాటిన ఆలోచన నిరుపయోగం” 
అలా అని అందరికీ చెయ్యమని చెప్పట్లేదు.. చేసే సాయం ఏదైనా ఆ చేయించుకునే వాడి స్థితిగతులను తెలుసుకొని చెయ్యమని విన్నపం.. 

ఓ ప్రాణం ఖరీదు ఒక లక్షే నా.. ఈ మాట నన్ను మరింత బాధపెడుతోంది.. 
ఏంటో రాస్తున్న నాకే అక్షరాలు కనపడక కళ్ళనిండా నీరు చేరిపోయాయి.. మీకెలావుందో మరి.. 

స్వస్తి.. ___/\___


Written by : Bobby Nani

Thursday, March 30, 2017

అవి పాదాలా లేక పద్మాలా ..



అవి పాదాలా లేక పద్మాలా ..
సృష్టిలోని సౌందర్యాన్నంతా వడపోసి 
చేసాడే ఆ బ్రహ్మ.. !!!
శఖం ఆకృతిలో .. సంపెంగెను పోలి, 
ప్రధముడను సైతం అధముడను చేస్తున్నాయి.. 
అజ్ఞానిని సైతం విజ్ఞానిని గావిస్తున్నాయి.. 
ఏదో మహత్యం ఉందే నీ పాదాలలో .. 
పారాణిని అంటిన ఆ లేలేత 
మీగడ వంటి పాదాలు నేలను ముద్దాడుతుంటే .. 
పులకరింతలు గలిగి పరవశమ్ము నొందెను ధరిత్రీ.. 
ఒయ్యారాల ఒలకబోతలతో .. 
సుతిమెత్తని సురేఖాతి స్పర్శలతో.. 
ఘల్లుఘల్లుమను పసిడి మువ్వల సవ్వడులకు.. 
ఝల్లు ఝల్లుమని అదిరిపడుతోంది నా హృదయ అందియ.. !!
ఎలా చేరను నిను.. !!
ఎలా చూడను నిను..!!
వాన చినుకునై నిను చేరుకోనా .. 
వాయువై నిను చుట్టేయ్యనా.. 
భువనమై నిను కాచుకోనా .. 
అగ్నినై వెలుగును పంచనా.. 
పుడమినై నాలో చేర్చుకోనా .. 
ఈ అనంత విశ్వంలో ఎన్ని తారలున్నా.. 
నా దివ్య తారవు నీవే.. 
సంద్రపు కెరటాలు విరుచుకుపడినా...
నావ వై నను నడిపించేది నీవే.. 
సృష్టిస్థితిలయలు గతులు తప్పినా 
నా జీవన యానపు ఊపిరి నీవే.. 
శ్వాసతో కాదే.. నువు విడిచిన జ్ఞాపకాలతో బ్రతికేస్తా..!!!

Written by : Bobby Nani



Wednesday, March 29, 2017

మిత్రులందరికీ “హేవిళంబి” నామ సంవత్సర “ఉగాది” శుభాకాంక్షలు...


మిత్రులందరికీ “హేవిళంబి” నామ సంవత్సర “ఉగాది” శుభాకాంక్షలు... 

"'చైత్రమాసి జగద్బ్రహ్మ సపర్ణ పధమే అహని,,
వత్సరాదౌ వసంతాదౌ రసరాద్యే తధై వచ'"

అనగా బ్రహ్మ కల్పం ఆరంభమయే మొదటి యుగాది అంటే మొదటి సంవత్సరం (ప్రభవ) లో మొదటి ఋతువు వసంత ఋతువు లో మొదటి మాసం ( చైత్ర మాసం) లో మొదటి తిథి అయిన పాడ్యమి నాడు, మొదటి రోజైన ఆదివారం నాడు యావత్తు సృష్టిని ప్రభవింపజేసాడని అర్ధం..... 

అందుకే మొదటి సంవత్సరానికి "ప్రభవ" అని పేరు...... చివరి అరవైయ్యొవ సంవత్సరం పేరు "క్షయ" అనగా నాశనం అని అర్ధం. కల్పాంతం లో సృష్టి నాశనమయ్యేది కూడ "క్షయ" సంవత్సరంలోనే. అందుచేతనే చైత్రమాసం లో శుక్లపక్షం లో సూర్యోదయ సమయానికి పాడ్యమి తిథి ఉన్న రోజును యుగాది అదే ఉగాదిగా నిర్ణయించబడింది.... ఉగాది భావాన్ని తెలిపేది ఉగాది పచ్చడి. ...షడ్రుచుల సమ్మేళనంగా చేసే ఈ పచ్చడి జీవితంలో జరిగే వివిధ అనుభవాలకు ప్రతీక..... జీవితం అన్ని అనుభవములు కలిగినదైతేనే అర్ధవంతం అని చెప్పే భావం ఇమిడి ఉంది..... పచ్చడిలో ఉండే ఒక్కొక్క పదార్ధం ఒక్కొక భావానికి, అనుభవానికి ప్రతీక -

బెల్లం - తీపి - ఆనందానికి సంకేతం
ఉప్పు - జీవితంలో ఉత్సాహమ, రుచికి సంకేతం
వేప పువ్వు – చేదు -బాధకలిగించే అనుభవాలు
చింతపండు - పులుపు - నేర్పుగా వ్యవహరించవలసిన పరిస్థితులు
పచ్చి మామిడి ముక్కలు - వగరు - కొత్త సవాళ్లు
మిరపపొడి – కారం - సహనం కోల్పోయేట్టు చేసే పరిస్థితులు

చక్కని మావి చిగురుటాకు పచ్చదనం... 
కోయిలమ్మ కమ్మని కూత.. 
ఇంటింటా శోభాయమానమైన పచ్చని తోరణం.. 
ముంగిలిలో వెలసిన ముగ్గుల వెల్లి.. 
మమతను పంచే మనసుల కొలువై . . , 
మనకై విచ్చేసెను ఉగాది మళ్ళీ . . . ! 
షడ్రుచుల సంగమమై.. సాగిపోవుమా...
జనులలో వెల్లివిరిసిన ఆనందాల హోలాహలం.. 
ఓ హేవిళంబి .. 
ఉత్పత్తిని పెంపు జేయుఁగ.. 
జనులందరినీ చల్లగ చూడంగ.. 
ఖడ్గమున్ ధరించి ....
పలు దుష్టుల, త్రాష్టుల పాలి శత్రువై...
చర్మము లూడదీసి.... తగు శాస్తిని జేయుచు...
సంఘమందునన్...
ధాత్రిని శాంతిని నింపుమమ్మ! ఓ
హేవిళంబి నామ వత్సరమా... ! సంవత్సరమా... 
తోషము గూర్చుమా .. మా మానవాళికిన్..!

స్వస్తి ___/\___

Tuesday, March 28, 2017

శృంగార వనము..



ఈ పోస్ట్ కి ముఖ్యంగా “స్త్రీ” లు దూరంగా ఉండమని విన్నపం.. కొందరి అనుభవజ్ఞుల కోరిక మేరకు శృంగార రసాన్ని ఇక్కడ కుమ్మరించాను.. అది కూడా కూసంత మోతాదులో అయినప్పటికీ కొన్ని పద ప్రయోగాలు నొచ్చుకుంటాయనే ముఖ్య ఉద్దేశంతో హెచ్చరించడం జరుగుతోంది.. దయచేసి “స్త్రీ” మూర్తులు ఇటువైపు రారాదని మనవి.. 

ఇది కేవలం సాహిత్యాన్ని సాన్నిహిత్యంగా భావించే వారికి మాత్రమే.. 
కవీ హృదయంతో చదివే వారికి మాత్రమే.. 

ఇందాక అనుభవజ్ఞులు అన్నాను కదా.. వారు ఈ మధ్య అన్న మాటలు.. మీరు నవ రసాలను పండించగలను అని అంటున్నారు ... మీ రచనలు అన్నీ చూసాము.. శృంగార రసాన్ని మాత్రం మీ వ్రాతలలో ఇప్పటివరకు చూడలేదు అని ఎటకార స్వరాలతో కూయడం జరిగింది.. నేను రాయట్లేదని ఎవడ్రా నీకు చెప్పిన తలమాసినోడు.. పేజీలు పేజీలు నింపేసున్నాను.. కాని ఎక్కడా వాటిని నేను బహిర్గతం చెయ్యలేదు.. చెయ్యను కూడా.. ఇది సాహిత్యమే అయినప్పటికీ అర్ధం చేసుకోలేని వారు మన మధ్య ఎందరో ఉన్నారు .. వారి గౌరవార్ధం నా రాతలు అజ్ఞాతంలోనే ఉంటాయి .. రాయడం మాత్రం జరుగుతూనే ఉంటుంది .. కాని అవి నాకు మాత్రమే చెందుతాయి.. నీ కపిల కోరికమేరకు ఒక శృంగారాస్త్రాన్ని వదులుతున్నాను .. దాంతో పొడుచుకు సావకుండా.. అసలు ఆలు, మగల మధ్య వున్న పవిత్ర శృంగార కార్యాన్ని అర్ధం చేసుకుంటావని ఆశిస్తున్నాను.. 


శృంగార వనము.. 
**************


శృంగార వనమున,
పరిమళంబుల పూ.... దోట నడిమిన .. 
నేరేడు తోటలోన, 
నెలరేడు చెంతన, 
పట్టమంచము పాన్పున, 
పవళించిందో కన్నె కుసుమం..!!!
నడిరేయిన నవ మన్మధుడను ఆకర్షించే యవ్వనంతో... 
మత్తెక్కించి విరజిమ్మే శరీర సుగంధ దివ్య పరిమళములతో ..
ఆహ్వానం పలికే ద్వారపాలకులవంటి చక్కెర అధరములతో... 
సంపెంగె వలె కొనదేలి వున్న సన్నని నాశికతో .. 
మర్కముల వరకు జాలువారిన కేశ సౌందర్యములతో .. 
ఆ వెన్నెల కాంతులలో ..
కోటి కాంతుల ఎదురు చూపులతో, 
పతి కోసం ఎదురుచూస్తోందీ సతి...!!
ప్రాణేశుని రాకతో.. 
ఒడి ఒడి చూపులతో, 
చొట్ట బుగ్గల సౌందర్యంతో .. 
ఎరుపెక్కిన సిగ్గులతో.. 
ఊయల లూగు సతి నడుమును చుట్టేసి.. 
చుంబన అభిషేకాలతో.. 
ముద్దుల వడ్డానం నడుముకు తొడిఁగి.. 
సరసకాడి బిగుతు కౌగిళ్ళలో .. 
నలుగుతూ, మూల్గుతూం.....దీ కోమల కుసుమం... !!!
విచ్చుకున్న కలువ పువ్వుల సోయగం ఆమెదైతే .. 
ఆమెను అల్లుకుపోయే వీరత్వం వీడిది.. !!
తళతళమెరిసే కాటుక కన్నులు తనవైతే.. 
ఆ కంటికి వెలుగులనద్దే పరిణేతుడు వీడు..!!
సమాధానం లేని అనేక ప్రశ్నలకు సమాధానం చెప్పడానికి
సృష్టికార్యమునకే శ్రీకారం చుడుతూ.. 
తనువూ, మనసూ ఏకం చేస్తూ.. 
అర్థపద్మాసనము, అనుపాదము, 
ఇంద్రాణీయము, ప్రేంఖణమను అతిముఖ్య 
నాలుగు రతి బంధాలతో...మొదలిడిన వారి ప్రణయ 
శృంగార స్రవంతిలో.. ఘర్మజల నలుగులాటలో ..
విచ్చుకున్న సతి పూ రెమ్మల మధ్యన 
ఈతముల్ల, వెచ్చని తాకిడికి 
నవ నాడులన్నీ ఒక్కసారిగా జివ్వు జివ్వుమని బెదరఁగ.. 
ఊపిరిబిగబెట్టి, కవచములు బరువెక్కి, 
అధరములు ఎరుపెక్కి, దేహము కైపెక్కి.. 
చిగురుటాకులా ముడుచుకునే కన్నెతన తన్మయత్వంతో...
పెదవులు వేరు చేసి ఓ నిట్టూర్పు .... నిట్టూర్చిందా శృంగార సతి..!!
పతుఁడు చేసే ప్రతీ అల్లరి స్పర్శలకు నొచ్చుకోకుండా 
విచ్చుకునే ఆడతనంతో .. సతి, పతుల దేహములు 
పురివిప్పియాడినవి అనంత శృంగార భంగిమలు .. !!
సతి మోముపై చిందించే కామ రస స్రవంతులతో,
నేత్రములతో పలకరించే చిరుమందహాసములతో,
వొలకలు పోసే ఆ సతిని జూడ...
ఆహా.. సఖీ..!! రతీదేవిని మించిన ప్రచోదిని లా 
పోటీపడుతున్నావు..!!
సామాన్య మానవుడు తట్టుకొనేనా ?
నిను పట్టుకొనక పస్తులుండేనా.. ??
ప్రేమనే పంచి, నా మదిలోని స్థానాన్ని పరిమితం చేసావు ... 
ఆ మదిలో స్థానాన్ని పదిలం చేస్తాను నా 
తుది శ్వాసవరకు..!!
జన్మ జన్మాల వరకు..!!!! 

Written by : Bobby Nani

Monday, March 27, 2017

నీచ బ్రతుకులు..



త్రాగుబోతుల ఇళ్ళల్లో ఎలాంటి సమస్యలు ఉంటాయో, వారి ఇళ్ళల్లో వారు ఎలా బ్రతుకుతారో చాలామందికి తెలియదు.. మద్యానికి చెల్లించేది వాడి ఒక్కడి జీవితాన్నే కాదు ఓ కుటుంబం మొత్తం.. మైకమనే లోకంలో బ్రతికేటోల్లకు ఇక ఇల్లు, పిల్లలు, సంసారం ఎందుకు.. ఒంటరిగానే చావొచ్చు కదా.. 
మత్తులో శునకాలతో సావాసం ఎందుకు ?? 
వీధుల్లో అర్ధనగ్న విన్యాసాలతో పొర్లు దండాలు ఎందుకు ?? 
లోపం మద్యం దారులలో లేదు.. నీలోనే వుంది.. ఎప్పుడు మారుతావ్ రా.. 
ఏ రోడ్డుప్రక్కన చూసినా నువ్వే.. ఏ వీధి సందుల్లలో చూసినా నీ సీసాలే.. 
మారని ఇలాంటి వారి బ్రతుకుల గురించి ఓ విస్పోటకాస్త్రం ... 

నీచ బ్రతుకులు.. 
*************


అరేయ్ ..
నీకంటే నిర్జీవి నయం ..
నిర్జీవి కంటే నీడ నయం, 
పేడపురుగు నయం,
లేగదూడ నయం,
ఓ త్రాగుబోతూ 
పెళ్ళాన్ని కొట్టి, 
పిల్లల్ని భయపెట్టి, 
పోపుడబ్బాలో దాచిన 
పాల డబ్బులు దోచి, 
ఆ పైకం మైకానికి వెచ్చించి,
కంకర కుప్పలపై చేరి 
వంకరటింకరగా నిదురించే నీ కంటే 
పెరిగిన జఘన కేశాలు నయం
గొరిగిన క్షవరం నయం రా.. 
నాన్నిచ్చిన భూమిని తెగనమ్మి, 
“నాంతాడు”ను తాకట్టు పెట్టి 
వచ్చిన సొమ్ముతో నీవు చేసే ఖర్చు ఏ పాటి ...!!
నీవు త్రాగిన ఖాళీ సీసాలు అమ్మగా 
వచ్చే ఆదాయం ముందు.. ??
పెళ్ళానికి క్షయ, 
పెరిగిన కూతురుకు పరాయివాడి సైటు, 
ఇవేమీ నీకు పట్టవ్ 
చదువు మాని కొడుకు 
కొట్లో గుమస్తాగా గిరి చేసి తెచ్చే సొమ్ము 
వాకిట్లోనే ఎగరేసుకు పోతావ్..!!
ఒంటి పూట తిండికీ, 
గొట్టు కారపు కూటికీ,
అలవాటు పడిన నీ సంసారమే కదూ.. 
నీ అసలు సమస్య...
ఆ సమస్యల నుంచి తప్పించుకోవటానికే కదూ.. 
ఆ చిరాకుల నుంచి దూరంగా పోవటానికే కదూ.. 
నీవు సారా కొట్లో షరాబీగా మారేది ..??
నీ మీద నీకు జాలి కలిగినప్పుడు, 
నీ మీద నీకు కోపం వచ్చినప్పుడు, 
నీకు తీరిగ్గా సేదదీర్చేది ఆ, 
ప్రభుత్వ సారాయి దుకాణమేగా ..!!
అందుకేరా ఓ త్రాగుబోతూ 
అంటున్నాను నేను
నిను, నగ్నంగా నడివీధిలో నిలబెట్టి 
నిలువునా నరికి పారెయ్యాలని..!!!
తప్పేలేదురా..
గొడ్డుబోతు గొడ్లను వధ శాలకు అమ్మినప్పుడు.. 
మోడు బోయిన మానును మొదలకంటా నరికినప్పుడు..
నిను నరకడంలో అనువంతైననూ తప్పులేదురా .. హీనుడా... !!!

Written by : Bobby Nani

Saturday, March 25, 2017

40 యేళ్ళు వెనక్కి వెళ్తే ఒకరోజు...



40 యేళ్ళు వెనక్కి వెళ్తే ఒకరోజు... 
*************************

ఓ పెద్దావిడ గురించి నేను రెండు సంవత్సరముల క్రితమే ఒక పోస్ట్ రూపంలో రాసున్నాను.. ఎంతమంది మిత్రులు ఆమె గురించి చదివారో నాకు తెలియదు ... కాని అది చదివిన వాళ్లకు మాత్రం ఇప్పుడు నేను చెప్పబోయే విషయం గురించి ఒక అవగాహన వస్తుంది...

నెల్లూరు నగరంలోని కోర్ట్ పరిసర ప్రాంతాలలో వేరు శనగలు అమ్ముకుంటూ జీవనం సాగిస్తున్న ఓ పెద్దావిడ ఆమె.. ఎప్పుడైనా అటు వెళ్ళినప్పుడు ఆమెతో కాసేపు మాట్లాడటం అలవాటు నాకు.. అలా ఆమెతో సంభాషించిన మాటలు మీకోసం ఇక్కడ రాస్తున్నాను..

రెండు రోజులక్రిందట నేను ఆమెను చూసి .. వెళ్లి ఎలా వున్నారు అమ్మమ్మ గారు అని పలకరించాను...

నువ్వా నాయనా ..!! 
బాగున్నాను..
మరి నువ్వెలా వున్నావ్ ?? 
సరిగా తింటున్నావా ?? 
అని ప్రశ్నలు కురిపించేస్తుంటే .... అంతా బాగానే వుంది అమ్మమ్మగారు మీరు నా కంటికి ఈ రోజు ఎందుకో విచారంగా కనిపిస్తున్నారు ఏమైంది ? అని అడిగాను. 
గడుసోడివే బలే కనిపెట్టావ్. అని మాటలు కొనసాగిస్తుండగా ... అమ్మమ్మగారు ముందు కారణం చెప్పండి అని అడిగాను. ఆమె వెంటనే ఈ రోజు నా కుమారుడు ఒకడు చనిపోయిన రోజు నాయనా... కొన్ని పాత జ్ఞాపకాలు నన్ను వెంటాడుతూ వున్నాయని సమాధానం చెప్పింది... బయటపడకపోయినా ఆమె కళ్ళలో కన్నీరును ఆమె ఆపలేకపోయారు....

అటుపక్కగా తిరిగి ఆమె చీర కొంగుతో కన్నీళ్లను తుడుచుకొని... వాడు ఎలా చనిపోయాడో నీకు నేను చెప్పాలి నాయన ఎందుకంటె మీ రోజులకు, మా రోజులకు వున్న వ్యత్యాసం నీకు తెలియాలి అని ఇలా చెప్పడం మొదలు పెట్టారు....

మాది చాలా పేద కుటుంబం నేను మా వారు, మాకు ముగ్గురు మగపిల్లలు ఇదే మా కుటుంబం ఇల్లే మా ప్రపంచం ఆయన ఒక కౌలు దారు దగ్గర పొలం పనులు చేసేవారు.... నన్ను, ముగ్గురు పిల్లల్ని పోషించడం చాలా కష్టతరంగా జరిగేది.... మా పిల్లలు కూడా ఏదో ఒక పనికి వెళ్ళేవారు .... మా ఊరినుండి టౌన్ కి వెళ్ళడానికి ఒకే బస్సు వుండేది... ఉదయం 8 గంటలకు .... మరలా అదే బస్సు సాయంత్రం 6 గంటలకు వస్తుంది అలా రోజులో ఆ బస్సు రెండుసార్లు మాత్రమే వస్తుంది...

ఒకరోజు నా చిన్నోడు అమ్మా నాకు చాలా కడుపులో నొప్పిగా వుందని చెప్పాడు.. నేను వేడి చేసి వచ్చిందేమో అనుకోని ఇంట్లోని వైద్యాలు చేసాను... కొంచం సేపు తగ్గింది అని చెప్పాడు పోనిలే తగ్గిపోయింది కదా ఇవాల్టికి పనికి వెళ్ళకుండా ఇంట్లోనే వుండి పడుకోరా అని చెప్పాను. మధ్యాహ్నం కొంచం ఎక్కడో నొప్పి అని చెప్పగానే వాడికి "అంబలి" పెట్టి మల్లి పడుకోమని చెప్పాను. ("అంబలి" అంటే చాలామందికి తెలియకపోవచ్చు రాగి పిండి, సద్దన్నం కలిపి వుడకపెట్టి చేస్తారు కొందరు మరోలా కూడా చేస్తారు ఇది తాగితే శరీరంలో వున్న వేడిని తగ్గించి చలవదనాన్ని ఇస్తుంది అందుకే పెద్దవాళ్ళు అప్పట్లో ఇలా చేసేవారు.)

సాయత్రం 7 కావస్తుండగా వాడికి తట్టుకోలేనంత కడుపునొప్పి వచ్చేసింది... నాకు, మావారికి కాళ్ళు, చేతులు ఆడలేదు వున్న ఒక్క బస్సు 6 కి వెళ్ళిపోయింది. ఇంక రేపు ఉదయం వరకు బస్సులేదు. టౌన్ కి వెళ్లి పెద్దాసుపత్రి లో చూపించాలని బండి మాట్లాడమని చెప్పాను... ఆయన తిరిగి తిరిగి రాత్రి 9 కి ఇంటికి వచ్చారు ఎవ్వరూ రావట్లేదు చాలా డబ్బు ఇవ్వమని అడుగుతున్నారు... మనదగ్గర అంత లేదు. ఎవరినన్నా అడుగుదామంటే అరువు ఇచ్చేవాళ్ళు కూడా లేరు.. రేపు పొద్దున్నే వెళ్దాం అని చెప్పాడు...

నా బిడ్డ నొప్పితో అల్లాడిపోతున్నాడు. నాకేమో భయంగా వుంది. ఆయన ఇద్దరు పిల్లలు పడుకొని నిద్రపోతున్నారు.. నేనేమో వాడిపక్కనే కూర్చొని తగ్గిపోతుంది లే నాయనా కాస్త ఒర్చుకోరా రేపు పొద్దున్నే మనం పెద్దాసుపత్రికి వెళ్దాం.... అని ధైర్యం చెప్పుతూ .. ఆమాట, ఈ మాటా చెప్తూ వున్నాను... వాడేమో అమ్మా నాకు చాలా నొప్పిగా వుంది .... నా వల్ల కావట్లేదు అమ్మా అని ఏడుస్తున్నాడు... నేనేమి చెయ్యలేని నిస్సహాయ స్థితిలో వున్నాను. కన్నీటిని దిగమింగుకొని నేను భయపడుతూనే వాడికి ధైర్యం చెప్పుతూ వున్నాను...

తెల్లవారిజాము 5 గంటలు కావస్తుండగా వాడు కదలడం ఆగిపోయాడు... రేయ్ చిన్నోడా అని పిలిస్తే నిశ్చలంగా ఉండిపోయాడు... నా గుండె ఒక్కసారిగా ఆగిపోయింది... నా బిడ్డ రాత్రంతా నొప్పితో విలవిలలాడుచు చివరికి నా వడిలోనే తన తుదిశ్వాస విడిచాడు.... ఆ రోజుల్లో టౌన్ కి వెళ్లి వైద్యం చేయించుకోవాలంటే ఒక గగనం... కాని ఈ రోజుల్లో ??

ఎంతో మారిపోయింది... అప్పుడు వాడికి వచ్చిన కడుపు నొప్పి పేరు 24 గంటల కడుపు నొప్పి (appendicitis) అంట ఆ నొప్పి చాలా భయంకరమైన నొప్పిఅని విన్నాను.... ఆ రోజు రాత్రి నేను, నా బిడ్డ ప్రత్యక్షంగా ఈ భూమిమీద నరకం చూసాము...

కాకపోతే వాడు ఆ రాత్రి వరకే అనుభవిస్తే ... నేను మాత్రం నా జీవితాంతం అనుభవిస్తున్నాను..

ఇదంతా ఎందుకు చెప్పానంటే ... ???

నాకు తెలిసినవారి ఇంట్లో ఒక కుక్క వుంది దానికి ఏదో జబ్బు చేసిందంట ... దానికోసం వాళ్ళు ఒక కారు పిలిపించి మద్రాసు లో వున్న ఒక డాక్టర్ అప్పాయింట్ మెంట్ రెండు రోజులకు ముందే తీసుకొని ఆ కుక్కకు బాగుచేయించి వచ్చారు... ఈ కుక్కకు వున్న అదృష్టం కూడా ఆ రోజు నా బిడ్డకు లేకుండా పోయిందే అని బాదేసింది.. అని ముగించింది..

ఇదంతా విన్న నాకు ఏం మాట్లాడాలో అర్ధం కాలేదు... 
నా మనసంతా దుఃఖం తో మారిపోయింది... 
వెంటనే ఆమె కళ్ళు తుడుచుకొని .... అప్పటికి ఇప్పటికి నీకు తేడా తెలుసా ?? అని ప్రశ్నించింది .... 
తెలుసు అని అన్నాను ....
అయితే చెప్పు అని మళ్ళి ప్రశ్నించారు ...అమ్మమ్మగారు ...

అమ్మమ్మగారు పూర్వం మనుషుల మీద ప్రేమ, విలువలు, ఆప్యాయతలు, అనురాగాలు, దగ్గరగా వుండి హాస్పిటల్ లు చాలా దూరంగా ఉండేవి .... ఇప్పుడు అవి కొందరిలో దూరం అయ్యి హాస్పిటల్ లు మాత్రం చాలా దగ్గరగా అయ్యాయి అని చెప్పాను...

నిజం చెప్పావ్ నాయనా ... అదే ప్రేమానురాగాలు నా పెద్దోడికి వుండి వుంటే వాడి తమ్ముడు చనిపోయిన విషయం కూడా మరిచి నన్ను ఇలా చూసుకుంటాడా చెప్పు అని బదులిచ్చింది...
జీవితాన్ని ద్వేషాలతోనూ, లోపాలతోనూ, కోపాలతోనూ ఎంచడం కన్నా ప్రేమ, మంచితనం తో గడిపితే మనకూ, సమాజానికీ మంచి జరుగుతుంది... మన ఆలోచనలు ధర్మబద్ధంగా ఉండాలి. తినినా, వినినా, అనినా, కనినా, కన్నుముసినా ,కర్మచేసినా అన్నీ మితంగా, హితంగా ఉండాలి అనేది నా ఉద్దేశం.... నేరస్తుణ్ణి మనస్సు శిక్షించినంతగా ఏ చట్టం శిక్షించలేదు... అందుకే ఆ తల్లి తన బిడ్డ గురించి ఇన్ని సంవత్సరములు గడిచినా తనుమాత్రం మానసికంగా ఇంకా శిక్షను అనుభవిస్తూనే వుంది...

పెద్దవారి ఆలోచనలు, జ్ఞాపకాలు, అనుభవాలు మనం యెంత వీలయితే అంత పదిలం చేసిపెట్టుకోవాలి అవి మన తరువాతి తరాలవారికి మనం చూపించే మార్గదర్శకాలు అవుతాయి....

ఇన్ని పంక్తులు వస్తాయని ఊహించలేదు ఇక్కడవరకు చదివిన మీకు నా శిరస్సు వంచి ధన్యవాదములు తెలుపుతున్నాను...

స్వస్తి.... __/\__

Written by : Bobby Nani

Tuesday, March 21, 2017

సరదా దండకం.. సరదాగానే తీసుకోండి..

సరదా దండకం.. సరదాగానే తీసుకోండి.. 
*****************************

శ్రీ మన్మహారాజ కవితేశ్వరా నిన్ను ఈ 
రీతిన తలచంగ ఓ రోజు ఉంటుందనీ నా 
కెపుడు ఊహన్ కూడ ఆలోచనన్ లేదు.. కాని 
నేడు నీదు బర్తడే అని అందరున్ చేస్తున్న ఈ 
చిత్ర విచిత్ర హడావిడిన్ నే చూస్తున్న... 
నిన్నున్ పెద్ద పెద్ద వ్యాసాల 
రూపాలలో స్తుతిస్తూ... 
ఈ సోషల్ నెట్ వర్కింగుల.. సైట్ ల ...లో......
పిచ్చి పిచ్చిగా నిను కవ్వించి, పోస్టులుగా 
రాసేటి పెద్దలన్, బుడతలన్ జూసి 
నాకు రాయాలని బుద్దిపుట్టి 
ఛందస్సు లేకుండా రాసేటి ఈ 
పిచ్చి రాతను కవితా హృదయంతో 
వినమని కో....రేదన్ ... !!!
అయ్యా ..! కవితేశ్వరా .. 
పోయెట్రీశ్వరా అని ఎందరు పోగిడినన్, 
వేడినన్.. లెక్కసేయ్యక 
పనికిమాలిన కపితా విన్యాస వ్యాసాలను 
వినిపించు పాపాత్ములనుద్దరించంగ
నీ సహనమున్, అసహనమున్ సైతం 
పక్కకు నెట్టి .. నెత్తి బొప్పి కట్టేవరకు 
వారిచేతన్ కపిల వ్రాతలు వినిపించుకునే మీ 
ఔదార్య మనసుకున్ .......!
ఎన్ని దండాలు పెట్టినన్... ఆఁ
ఎన్ని దండాలు పెట్టినన్...
తప్పు .... లే... దయా.. !!!
సంధ్యాస్తమ సమయానికి
తలపోటుతో, తలబొప్పితో 
వున్న నిన్నున్ విడువక
గుక్క తిప్పుకోక వ్రాసేటి ఈ 
వ్రాతలకున్ భయపడి 
గృహంబునకేగి ..., 
ఇల్లాలు కవితారమణి చేత 
అతి దుర్లభమగు నట్టి 
ఈనాటి దుఃఖమును వెలిబుచ్చలేక 
చాటుగా ఔషదముతో నీకు నీవుగా మర్దనా 
చేసుకును నీ బిక్క మోమునున్ జూచి 
మరలా ఏడాది వరకు వచ్చు నీ 
నొప్పులన్, బాధలన్ తలుచుకొనిన్
వెక్కి వెక్కి వెక్కుళ్ళు తెచ్చుకొని
వచ్చే ఏడాదికైనన్ నీ 
తల బొప్పికట్టించకుండునట్లు 
ప్రమాణమాచారిస్తున్నాం ... ఓ
కవితేశ్వరా .. మహా ప్రభో... 
నమస్తే.. నమస్తే.. నమః 

Written by : Bobby


ఒకడేమో “పోయెట్రీ దినం” అంటున్నాడు.. పోయెట్రీ దినం ఏందిరా నీ అయ్యా.. ఒక వరలో రెండు కత్తులు పెట్టకు.. అదైనా రాయి.. ఇదైనా రాయి.. ఈ సగం సగం యవ్వారాలు మనకు వద్దు..

“ప్రపంచ కవితా దినోత్సవం” అంటే ఒక్కరోజు గుర్తుపెట్టుకోవల్సినది కానే కాదు... ఓ అద్బుతమైన కవిత మనసును తాకినప్పుడు అది ఆఖరి శ్వాస వరకు గుర్తుంటుంది.. ఇది ఒక్కరోజుతో పోయేదా.. ?? 
అందుకే ఇలా వ్యంగ్యంగా వ్రాయాల్సి వచ్చింది.. దోషజ్ఞులు, అనుభవజ్ఞులు సరదాగా తీసుకోవాలని కోరుతున్నాను...


స్వస్తి __/\__

ఎందుకురా నీ చదువులు...??




ఎందుకురా నీ చదువులు...??

సోదరత్వాన్ని పెంచలేని చదువులు..
మానవత్వాన్ని నేర్పని చదువులు.. 
మంచితనాన్ని పోషించని చదువులు..
మమతలు పరిమళించని చదువులు.. 
ఎందుకూ కొరగాని నీ చదువులెందుకురా ..!!

పుస్తకాలలో ముఖాలు దాచి..
మస్తిష్కాలలో పుస్తకాలను నిలిపి..
ప్రతీక్షణం చదివి చదివి, బట్టీ పట్టీ 
విసిగిపోయిన విద్యార్ధుల 
కాంక్షలు ఫలించని ఈ సమాజంలో 
అర్హతకు చోటే లేదు.. !!

అర్ధానికి విలువనిచ్చే ఈ కాలంలో 
అన్యాయమంటే వినేవాడే కరువయ్యాడు
అక్షరాస్యునికి నిరక్షరాస్యునికి 
అసలే తారతమ్యం లేదు..
తెలియక తప్పుచేసే అమాయకుడు నిరక్షరాస్యుడు.. 
తెలిసి తప్పు చేసే మేధావి అక్షరాస్యుడు..

ఒక్కసారి చూడు..
చదివినవాళ్ళే తప్పు చేస్తున్నారు నేడు..
పుస్తకాల చదువులు జీవితాలకు పనికిరావనే 
సత్యాలు గ్రహించే సమయాలు దాటిపోతున్నా.. 
జీవితపు చదువు చదవలేకపోతున్నాం..

తమ్ముడు .. ! 
నువ్వైనా నేర్చుకో.. !!

అమ్మడు .. !
నువ్వైనా తెలుసుకో.. !!

ఈ చదువును మించిన చదువున్నదని 
ఈ చదువులేకున్నా సరే.. 
ఆ చదువు మాత్రం మరువకు.. 
ముద్దు ముద్దుగా కాలానికి అనుగుణంగా 
జీవితాన్ని తీర్చిదిద్దే చదువు నేర్చుకో.. 
సౌశీల్యం, వినయ విధేయతలు 
చాలా ముఖ్యమని తెలుసుకో.. 
మమతలను మరిచిపోకు.. 
కలతలను రేపకు.. !!

Written by : Bobby Nani

Monday, March 20, 2017

ఓ రచయిత...


ఓ రచయిత...
కోమలమైన సుందరాంగిని వర్ణిస్తున్నాడంటే
ఆ అందాన్ని తను ఆరాధిస్తున్నాడనే అర్ధం.. !!
నిరుపేదల ఆవేదనను రాస్తున్నాడంటే .. 
ఆ పేదల గుండె చప్పుడు విని చలించాడని అర్ధం...!! 
పాలకుల దురాక్రమాలను ప్రశ్నిస్తున్నాడంటే..
ఆ పాలకుల వల్ల నలుగుతున్న కన్నీరుని చూశాడని అర్ధం.. !!
ప్రకృతిని ప్రేమిస్తున్నాడంటే .. 
ఆ ప్రకృతిని తల్లిగా భావించి ఆమె ఒడిలో అల్లరి చేస్తున్నాడని అర్ధం.. !!
ప్రణయ కవిత్వం రాస్తున్నాడంటే ..
ప్రేమలో పడ్డాడని కాదు.. ప్రేమపై తనకున్న గౌరవమని అర్ధం..!!
అశుర కవిత్వ పదప్రయోగాలు రాశాడంటే.. 
ఆశురుడని కాదు.. ఆశురుల వంటి నరులను ఎండగట్టాడని అర్ధం..!!
శృంగార వర్ణనలను గావిస్తే.. 
విచ్చలవిడి శృంగార పురుషుడని కాదు .. శృంగారంలో వున్న పవిత్రత తెలుసని అర్ధం..!!
హాస్యం, భయానకం, రౌధ్రం, వ్యంగ్యం, శాంతం, కరుణ, శోకం ఇవన్ని రచయిత రూపాలు కాదు.. 
కేవలం తన భావాలు మాత్రమే.. !!
వీచే గాలి కూడా స్థిరంగా ఉండదు .. 
వర్షం వచ్చేముందు పిల్ల తెమ్మెరలా ఉంటుంది.. 
ప్రళయానికి ముందు నిశ్శబ్దంగా హంతకిలా ఉంటుంది.. 
ప్రళయంలో భీకరణిగా ఉగ్రరూపం దాలుస్తుంది.. 
ప్రళయం తరువాత ఏమి ఎరుగనట్లు నంగనాచిలా ఉంటుంది.. 
అలానే రచయిత కూడా.. 
తనలో ఇమిడి వున్న శక్తిని అత్యవసరంలోనే ప్రయోగిస్తాడు.. 
తన భావాల అక్షర మాలికలకు పర్మళభావాలు అద్ది 
అత్యంత రమణీయంగానూ, అవసరమైతే మారణ అస్త్రాలుగానూ, 
సృష్టించగల నైపుణ్యం తనలో ఉంటుంది.. 
అందరూ అనుకోవచ్చు అక్షరమేంటి మరణం ఏంటి అని ?? 
అక్షరానికి ఉన్న విలక్షణం ఏంటో తెలుసా.. ?? 
చనిపోయేవరకు ఒకరు నిన్ను అన్నమాట నీ గుండెల్లోనే ఉంటుంది... 
నాలుగు దినాల్లో మానడానికి 
ఇది గాయం కాదు .. 
నిరంతరం నీ హృదయాన్ని దహించే జ్వాల.. 
అందుకే అక్షరాలు చాలా గొప్పవి 
ఆపదలో ఆదుకునే అభయ హస్తాలు.. 
ఆవేదనలో పంచుకునే నేస్తాలు.. 
ప్రేమలో అమృతాన్ని చిలికే మధు రసాలు.. 
బాధ లో భరోసా ఇచ్చే బాంధవ్య కుసుమాలు.. 
మనసును సేద తీర్చే సంజీవ అస్త్రాలు.. 
జన్మ జన్మలు గుర్తుంచుకునే రక్తాక్షరాలు..!!!!


రచయిత అంటే సమాజంలో ఓ గొప్ప భావన ఉండాలని భావించేవాడిని నేను ...కాని కొందరు రచయితలను వారి రచనలను వారి జీవితంలో జరిగే పరిణామాలు అని అనుకోని పొరపడటం ఓ రచయితగా నాకు శోచనీయం..

రచయిత స్వతంత్రుడు.. కళ్ళకు కనిపించేవే కాదు.. కనిపించనివి కూడా తన ఊహాపరిధితో చూడగలిగేవాడే నిజ రచయిత .. నిర్జీవపు కుసుమాన్ని వికసింపనూ గలడు, నవ వసంతమూ తెప్పించగలడు .. లేని అందాన్ని కూడా అపూర్వంగా మలచనూ గలడు.. తన అస్త్రాలు కర్మాగారంలో తయారయ్యినవి కాదండోయ్... స్వీయ కుటీర పరిశ్రమల్లో తయారైన నాటు అస్త్రాలు.. ఒక్కో అక్షర ప్రయోగానికి ఒక్కో పదును.. ఒక్కో ప్రయోగానికి ఒక్కో నేర్పు, ఒక్కో ఫలితం .. ఆవేశంతో జలపాతం లా దూకనూ గలడు, ఆగ్రహంతో కత్తిసాము చేయనూ గలడు, కసివస్తే త్రిశూలాలు గుచ్చనూ గలడు.. ఎదురుపడితే ఈటెలను విసరనూ గలడు.. ఎగతాళిగా వెక్కిరించనూ గలడు, వ్యంగాస్త్రాలను ప్రయోగించనూ గలడు.. సభ్యతతో సమాజాన్ని నిర్మించనూ గలడు, ప్రశ్నించనూ గలడు..

ఒక రచయిత అక్షరాల్ని పొదిగేటప్పుడు తనహృదయం మొత్తం ఆ కావ్యం మీద నిండిపోయి వుంటుంది.. మరే ఆలోచనా వుండదు.. కావ్య వస్తువు, కావ్య ఛందస్సు, కావ్య భాష, కావ్య నాయిక, నాయకుడు, కావ్య ధ్వని, కావ్య రసం, కావ్య హేతువు, కావ్య సందేశం ఇలా తన అధ్యయనంలో ఇన్నిటిపై దృష్టిసారిస్తూ వెళతాడు.. ఇది వయస్సుకు సంబంధం లేదు.. అలానే తను ఆ పరిస్థితులను అనుభవిస్తున్నట్లూ కాదు.. ఇకనైనా అర్ధం చేసుకుంటారని ఆశిస్తూ.. సెలవు..

స్వస్తి .. ___/\___

Written by : Bobby Nani

Sunday, March 19, 2017

ఆవేదనాక్షరాస్త్రాలు..




ఆవేదనాక్షరాస్త్రాలు.. 
*************


"మానవత్వం"
మార్చేసిన తత్వం మనది.. 
"దానగుణం"
రూపుమాపిన గుణం మనది..
"సహాయం"
చెయ్యగలిగినా చెయ్యని నిస్సహాయుత మనది..
"ఆదరణ"
దరి చేరని ఆ .... "దరణ" మనది.. !!
ఇలాంటి పదాలన్నీ చదువుకోవడానికి, 
వినడానికి మాత్రమే బాగుంటాయ్ .. 
కడుపు కాలి ఒకడు ఏడుస్తుంటే, 
పకోడీ తింటూ చూసేవాడొకడు ..!!
ఇల్లు కాలి ఒకడేడుస్తుంటే, 
ముసుగుదన్ని "ఎసి" లో పడుకునేటోడొకడు.. !!
చిన్నారుల ఆకలి, కేకలతో..
పాడిపశువుల రక్త మాంసాలతో.. 
రైతు కుటుంబాల ఆర్తనాదాలతో .. 
కుల, మత, ప్రాంతీయ కొట్లాటలతో..
అతివల మాన, ప్రాణ శోకాలతో..
భ్రూణహత్యల పాతకములతో.. 
శోకిస్తోంది, తల్లడిల్లుతోంది 
నా పుడమితల్లి.. !!
జరిగిపోయిన చరిత్రలు మనవారివి.. 
జరుగుతున్న బ్రతుకులు మనవి.. 
మారని రాతలు ముందుతరాల వారివి.. !!
ఈ రాక్షస రాజ్యంలో, 
రక్తాన్ని జుర్రుకునే పాలకుల మధ్యన 
ప్రజలు ఓ జీవం వున్న నిర్జీవ శవాలు.. !!
నరుల కన్నీరు నిత్యం ధారలా ప్రవహించే అశ్రునది నా ఈ ధరణి ..!!
అది ఎన్నటికీ ఎండదు.. మా బానిస బ్రతుకుల్లో మార్పు వుండదు.. 
మన సమాధులపై నిర్మించే ఎత్తైన భవనాలలో, 
ధనికులు, పాలకుల వికటాట్టహాసాలు గావిస్తుంటే .. 
ఘర్మజలం చిందించే కార్మికుల రక్తంతో 
వెలుఁగొందు రంగు రంగుల నిర్మాణ సౌధాలు ...!!
ఎప్పటికి ఆరేను ?? ఏనాటికి ఆగేను ??
భగ భగ మండుతున్న పేదవాని చితులు...!!
కనపడుతుందా.. !!
వినపడుతుందా..!!
ఓయ్ నిన్నే ..
టపాలకు, టపాలు ముఖపుస్తకంలో 
రాసెయ్యడం కాదు.. 
ఓసారి వారి దుర్భర పరిస్థితులను చూడు.. 
బయటకు వచ్చి కాస్త వాస్తవాన్ని గమనించు .. 
నాలుగు గోడలమధ్యన కనపడేవి నిజాలు కాదు.. 
నలుగురు మనుషులు చెప్పే కన్నీటి ఆనవాళ్ళే నిజాలని తెలుసుకో .. !!
వారిపై వ్రాయి, 
వారి శ్రేయస్సుకొరకు వ్రాయి..
కదిలే నీ కలానికి కాస్త "పేదవాని అశ్రువులు" ఊతమివ్వు.. 
అప్పుడు నేను చెప్పేదేంటి.. 
నీ హృదయ లోలోతుల్లో నుంచి ఉబికి వస్తాయి.. 
నీ ఆవేదనాక్షరాస్త్రాలు.. 
శిఖండుల పాలిట మారణాస్త్రాలుగా.. 
పేదల పాలిట పన్నీటి ఝల్లులుగా.. 
వ్రాయి.. వాస్తవాలు వ్రాయి.. 
తెలిసింది వ్రాయకు.. తెలుసుకొని వ్రాయి.. 
సామాన్యుని ఆయుధం కలమని నిరూపించు.. 
నీ అక్షరం అవ్వాలి ... 
కన్నీరు చిందించని లక్షణం లా.. 
వికసించే విలక్షణం లా.. 

Written by : Bobby

Tuesday, March 14, 2017

మనకు కనిపించే, మనముందు జరిగే కొన్ని వాస్తవాలు, వాటి వివరణలు ..



మనకు కనిపించే, మనముందు జరిగే కొన్ని వాస్తవాలు, వాటి వివరణలు ..
నాకు తెలిసినంతలో రాస్తున్నాను..

పుస్తకం
జ్ఞాన దీప్తిని పంచే దివ్యజ్యోతి.

చెట్టు
స్వార్ధం ప్రకటించకుండా ఫలితమును అందించే త్యాగశీలి

యంత్రం
మనిషి ఆలోచనలతో తయారైన బానిస

దీపం
బ్రతికినంతకాలం చీకటిని వేటాడే ఓ గొప్ప వేటకత్తె

గాలి
అదృశ్యంగా కదులుతూ కదిలించే దివ్యశక్తి

నిప్పు
ఉన్నచోట తన ఉనికిని ఉచితంగా తెలిపే ఉగ్రశక్తి

నీరు
నడుస్తూ ప్రాణాలను నడిపించే అమర శక్తి

మట్టి
సకల ప్రాణుల ఆవిర్భావానికి కారణమైన ఆదిశక్తి

ఆకాశం
ఆదినుండి ఆలోచనాపరులకు అంతుచిక్కని అనంత శక్తి

నిద్ర
భౌతిక శరీరానికి అర్ధ మృత్యువు

పురుగు
మురుగు ఉన్నచోట ఉద్భవించే వ్యర్ధజీవి

చీమలు
అలసట, అలసత్వం లేకుండా శ్రమించే శ్రమైక జీవులు

మాటలు
నెయ్యమును, కయ్యమును, వియ్యమును కల్పించే కల్పనాశక్తి

విధ్య
మనిషిని మనిషిగా తీర్చిదిద్దే మహత్తర శక్తి

విద్యుత్తు
ఆలోచనాపరుని విద్వత్తుతో ఆవిర్భవించిన అభౌతికశక్తి

నేర్పు
నరజాతిని తీర్చిదిద్దిన ఉచిత శక్తి

ఓర్పు
జాచిత్యం పాటిస్తూ తీసుకోవలసిన నిర్ణాయక శక్తి

తీర్పు

న్యాయాధిపతి అంతరంగం వివేకంతో వినిపించే తుదిపలుకు 

Written by : Bobby

Friday, March 10, 2017

మా “బంగారం”...



“బంగారం” అనే పేరు నిజంగానే స్వర్ణం నుంచి పుట్టిందా.. 
ఊహు .. నే....నూ ... నమ్మను..!!
“బంగారం” అని ప్రేమగా పిలిచే నా చెలి స్వరం నుంచే జనియించింది.. !
నాలుగు రోజులు కనిపించకుంటే చాలు బుంగమూతి పెట్టె దాని 
ఎరుపు వర్ణ అధరముల నుంచి పుట్టింది.. !
తిరిగి నేను “బంగారం” అన్నప్పుడల్లా 
సిగ్గులోలికే తన సొగసులనుంచి జన్మించింది.. !
ఏమైనా నీ నుంచే నేర్చుకోవాలే.. 
ఆ మాటల్లో మైమరిపించే పరవశం.. 
ఆ ముఖ నవరస హావభావాల కవళికలు ..
ఆ మూతివిరుపుళ్ళ ముచ్చట్లు.. 
ఆ మౌనపు నిశ్శబ్ద సందేశాలు.. 
ఆ సరస చమత్కారపు పలుకులు.. 
ఆ శృంగారపు క్రీగంట చూపులు.. 
పాలమీగడ వంటి నీ దేహానికి 
పసిడి మెరుగులు అద్దుతున్నాయి .. 
నీ యవ్వన కన్నెప్రాయములను 
పదిలపరుస్తూ వన్నెతెస్తున్నాయి ... 
అందుకే మరి.. నిన్ను బంగారం అనేది.. 
నువ్వెంత దూరాన ఉన్నా నాకు ఎప్పుడూ దగ్గరే.. 
నానుంచి నను తాకి వెళ్తున్న గాలికి చెప్తాను నీ 
క్షేమ సమాచారాలు అడగమని.. !!
రేయి అయితే చాలు ప్రతీ తార నీ గురించే...
ఎన్ని చెప్తాయో..! 
యెంత అందంగా వర్ణిస్తాయో.. !
వింటున్న నా చొట్ట బుగ్గలే సిగ్గులొలుకుతాయి.. 
ఒకటి చెప్పనా.. 
ఈ రంగుల ప్రపంచంలో ఓ కవిగా, 
కలల ప్రపంచంలో ఓ ప్రేమికునిగా .. 
నీ కౌగిలిలో బంధీగా, 
గంతులేసే హృదయంతో, 
ఆనందాశ్రువులు రాలుతూ మౌనంగా నిలిచిపోయాను.. 
ఎందుకో తెలుసా.. ??
నా కన్నీరుని తుడిచే కామధేనువై నిలిచావు.. 
నా కడుపునింపే కన్నతల్లిలా మారావు.. 
నా కడుపున పుట్టిన కన్నబిడ్డలా లాలించావు.. 
ఇంకేం కావాలి ఏ మగఁడు కైనా.. 
మధురాన్ని కురిపించే నా మనసు
అర్పిస్తుంది నీకు సమస్త నీరాజనం.. 
నీ రాకకై.. 
నిను చూసేందుకై .. !
వస్తావు కదూ.. !!!!

Written by : Bobby

Wednesday, March 8, 2017

ఎకసెక్కాలు...


ఎకసెక్కాలు...
**********

అవి కాలేజి చదివే రోజులు.. బావా, బామ్మర్ది అంటూ ప్రతోన్నీ ఎటకారంగా, ఎకసెక్కేంగా పిలిచే రోజులవి... కో ఎడ్యుకేషన్ కాకపోవడం వల్ల ఆడగాలికి నోచుకోకుండా అనాధ బ్రతుకుల్లా బ్రతుకుతున్న రోజుల్లో పరిచయమయ్యాడు ఓ కపిల పుత్రుడు.. ఆడి పేరే ఉండ్రాళ్ళ దినేష్.. అనుకోని అతిధిలా మా జీవితాల్లోకి రాహువు ప్రవేశించినట్లు ఓ అశుభ గడియలో జిడ్డులా సెరవేగంతో ప్రవేశించాడా నిత్య దరిద్రుడు.. వాడు రాకముందు కనీసం ఏ పర్వదినములలో అయినా తళుక్కున కాలేజీ (ప్రాంగణం) లో మెరిసేటోల్లం ... 

ఇక ఆనాటినుంచి ఎప్పుడూ కాలేజీ బయట వున్న “ఇరాని చాయ్” దగ్గరే మా అంతర్జాతీయ సొల్లు కబుర్ల మహా సభలు, సమావేశాలు.. మా వాక్చాతుర్యం, మా పంచ్ పలక్ నామాలు చూసి మరో 8 మంది సెడిపోవడానికి ఉచిత ఫీజు రాయతీ క్రింద చేరారు.. అబ్బో ఆ సభలు నువ్వా, నేనా అన్నట్లు పోటా పోటీగా సాగుతుండేవి ఆరోజుల్లో.. ఆ “ఇరాని చాయ్” వాడికి మా వల్ల అర్ధరూపాయి కూడా ఆదాయం లేకపోయినా ఏ రోజుకైనా బోణి చేస్తామని కళ్ళు కాయల్లా ఎదురుచూసే ఆడి ఉదార మనస్తత్వానికి, ఔదార్యానికి ఎప్పటికప్పుడు మేము, మా పరివారమూ విస్తుపోతూ వుండేవాళ్ళం.. అక్కడ వున్న 15 కుర్చీలలో ఓ పది మాకే సొంతమయ్యి ఉండేవి.... బోణీ చెయ్యాలనే ఆలోచన మాకు ఉన్నా జేబులో చెయ్యి పెడితే చిల్లులే ఎక్కువగా అగుపించేవి .... ఈడు పెడతాడని ఆడు.. ఆడు పెడతాడని మరోడు ఎదురు చూసి చూసి ఆఖరికి బిక్కమోహాలేసుకొని అక్కడనుంచి ఎల్లిపోయేటోల్లం ... అయినా ఆడి ఎదురుచుపుల్లో ఏమాత్రం ఏరోజూ కాన్ఫిడెన్స్ లెవెల్స్ తగ్గలేదు... 

పరీక్షలు దగ్గరౌతున్న సమయంలో ఎదవ నైట్ క్లాసులంటూ అందరం ఒక్కదగ్గర చేరేవాళ్ళం.. చేరి ఊరుకున్నామా .. ఊహు .. “పిశాచితో ఆట” అనే చెత్త గేమ్ ఒకటి సృష్టించాం .. మా జూనియర్స్ కూడా మా కోచింగ్ సెంటర్ లో వుండేవాళ్ళు.. పాపం వాళ్ళు అసలే పిల్ల తుగ్లక్ నాయాళ్ళు ..... వాళ్లతో పిచ్చి పిచ్చి గా ఆడేసుకునే వాళ్ళం.. గజ్జల చప్పుళ్ళు, సౌండ్ ఎఫెక్ట్స్, విసువల్ ఎఫ్ఫెక్ట్స్ అంటూ ఆ రోజుల్లోనే ఆ రాత్రివేల వారికి చుక్కలు చూపించేసేవాళ్ళం.. షోడా మూతలో కిరోసిన్ పోసి మైనం తోనూ, నీళ్ళతోను వృత్తాకారపు మంటలు సృష్టించి ప్రతోనికి మూత్రాభిషేకం జరిగేలా మా విన్యాసాలను అందరికీ రుచిచూపించే వాళ్ళం.. 

ఎప్పుడూ కాలేజికి వెళ్లకపోయినా ఫుల్ హాజరు ఉండేది .. హాజరు వేసినాక పక్క పీరియడ్ జంప్ అయిపోయే వాళ్ళం.. మా వికృత చేష్టలు చూసి పీరియడ్ అయ్యాక హాజరు వెయ్యడం మొదలెట్టారు.. మేము పీరియడ్ అయ్యాకే వచ్చి హాజరు వేసుకునే వాళ్ళం.. ఇలా ఒకరోజు ప్రిన్సిపాల్ కి తెలిసిపోయింది.. ఉత్త చెడ్డిమీద అందరినీ ఉతికి పారేశాడు.. పలానా అని తెలియదు అందుకే అందరికీ ఆనాడు వైభవోపేతంగా భరితపూజ జరిగింది.. ఈ భరితపూజలో అమాయకులు కూడా బలి ... పాపం ఆల్లకు ఎందుకు చావభాదుతున్నాడో కూడా తెలియదు... భరితపూజా కార్యక్రమాలు పూర్తి అయినపిదప అగుపించని దెబ్బలతో అస్తవ్యస్తంగా మారిన మా రూపు రేఖలతో ఎలాగోలా ఇంటికి చేరుకున్నాం.. ప్రక్కరోజు మాత్రం సైడు పాపిడి తీసి విభూది పెట్టుకొని “రామం” లా మొదటి గంటకు మునుపే వెళ్లి క్లాసు లో కూర్చున్నాం.. నా వెనుక వీపుకు చాలా సురుకుగా సురకలు తగుల్తున్నాయి.. ఏంటా ? అని చూస్తే నిన్న బలైన బామ్మర్దులు గుడ్లు మిటకరించి గుర్రుమని చూస్తున్నారు.. పోరా బోడిగాల్లారా అనుకొని నా ముందు కూర్చున్న శ్రావణ్ ని గిల్లాను.. పందులోల్లు వచ్చి పందిని పట్టుకుపోయేటప్పుడు ఆ పంది ఎలా అరుస్తుందో అలా వోండ్ర పెట్టాడు... ఆ దృశ్యాన్ని చూసిన నా ప్రక్క బెంచీ వాడు బూడిదలో బోర్లాడుతున్న కుక్కలా నిదానంగా అటు ఇటూ వాడి వొళ్లును ఊపుతూ నవ్వుతున్నాడు.. ఈలోపల ఉపాధ్యాయుని రాకతో మాలో మౌనం ఆవరించింది... 

కాసేపు బోర్డ్ మీద ఉపాధ్యాయులవారు అద్బుతంగా యేవో లెక్కలు వేసుకుంటూ ఏకధాటిగా ఉపన్యాసం ఇస్తున్నారు.. అలా వింటూ ఉండగా ఆయన నాసాయే పరీక్షగా చూస్తూ “ఆహా మహానుభావా ఎన్నాళ్ళకు నీ దివ్య మంగళ దర్శన భాగ్యం తండ్రీ” అంటూ ఓ రామదాసు లెవల్ లో మనల్ని స్తుతించడం మొదలెట్టాడు.. చచ్చానురా దేవుడా ఇప్పుడెం పెంట పెడతాడో... అసలే నిన్న జరిగిన పూజకు సంబంధించి ఒళ్లంతా పులిసిపోయివుంది అనుకుంటూ ఉండగానే.. ఇప్పుడు మనోడు ఈ లెక్కను రాసి చూపిస్తాడు అని అంటూ బాంబు పేల్చేసి నన్ను సాదరంగా ఆహ్వానించాడు.. లేవలేక లేవలేక లేచి కదల లేక కదలలేక కదులుతూ ఎలాగోలా బోర్డు దగ్గరకు వచ్చి చేరుకున్నాను.. వెనక్కి తిరిగి చూస్తే ప్రతోడి మోహంలో ఎదవ ప్రేతాత్మ కళ తొణికిసలాడుతూ వుంది.. అందరి మొహాలు ఎలిగిపోతున్నాయి.. ఇక ఏదైతే అదైంది బోడి పరువు గురించి మనకు దిగులేలా అనుకోని ఓ 10 నిమిషాలలో బోర్డ్ మొత్తం లెక్కతో నింపేశాను... 

అది చూసిన ఉపాధ్యాయులవారు కొన్ని నిమిషాలు మౌనంగా ఉండిపోయి.. కొన్ని నిమిషాల తరువాత ఆ లెక్కను పదే పదే పేపర్ మీద వేసుకొని సరిచూసుకున్నారు.. ఇంత కరెక్ట్ గా వీడు ఎలా వేశాడో ఆయనకు అర్ధం కాలేదు .. ఎప్పుడూ క్లాసు లో కనిపించని వాడు ఇంతలా కష్టమైన లెక్కను ఎలా పరిష్కరించాడో ఆయనకు అర్ధం కాలేదు ... నన్ను లేపి క్లాసు మొత్తాన్ని చప్పట్లు కొట్టమని చెప్పారు... ఆనాడు మొదట మ్రోగిన ఆ చప్పట్ల శబ్దం ఈనాటికీ నా చెవుల్లో మోగుతూనే వుంది.. మేము ఎలా ఉన్నా యెంత అల్లరి చేసినా క్లాసు లో ప్రధమ స్థానంలోనే ఉండేవాళ్ళం .. అందుకే ఆనాటి ఉపాధ్యాయులు ఎక్కడైనా రోడ్ మీద చూస్తే నేటికీ ఆప్యాయంగా గుర్తుపెట్టుకొని మరీ పలకరిస్తారు.. వారి కన్నా ముందు నేను చూస్తే ఇక వారిని వదిలే ప్రసక్తే లేదు.. ఇందిరా మ్యడం, ప్రభావతి మ్యాడం, కొండారెడ్డి సర్, సదానందం సర్, సునీల్ సర్, లోక్ సింగ్ సర్, కోబ్రా సర్, రమణయ్య సర్, అప్పలరెడ్డి సర్ ఇలా ఎందరో మాకు విద్య నేర్పించిన గురువులు.. వారు ఎప్పటికీ పూజ్యనీయులే... ___/\___

ఇంతకీ నే చెప్పొచ్చేదేంటంటే విద్యార్ధి జీవితక్షణాలు చాలా మధురమైన ఘట్టాలు ... మల్లి మల్లి తిరిగిరాని సుమధుర క్షణాలు.. వాటిని వున్నరోజుల్లోనే అనుభవించేయ్యాలి ... 

మూడ్రోజుల క్రిందట ఓ విద్యార్ధి అడిగాడు ... 

“అన్నా మీరు కవితలు రాస్తారు, కావ్యాలు రాస్తారు, కథలు రాస్తారు అన్నిట్లో గ్రాంధికం, సంస్కృతం, సహజ సరళి, వాడుక భాష కనిపిస్తూనే ఉంటుంది.. అప్పుడప్పుడు మీ ఆవేదన కూడా చూపించారు.. అశుర కవిత్వం అంటూ, తిట్టు కవిత్వం అంటూ కోపాన్ని రౌద్రాన్ని కూడా చూపించారు... కాని మొన్న మీరు నెల్లూరోల్లు ఎటకారాలు బాగా ఆడతారని చెప్పారు .. కాని ఇప్పటివరకు మీ మాటల్లో ఆ ఎటకారాలు నాకు కనిపించలేదు దయచేసి ఆ ఎటకారాన్ని కూడా చూపించండి అని అడిగారు...” 

ఆ విద్యార్ధి కోరిక మేరకు .. చాలా స్వల్పంగా ఎటకారాన్ని ఉపయోగించి మా జీవితంలో జరిగిన కొన్ని సంగతులను మల్లి పునరావృతం చేసుకుంటూ నేటి విద్యార్ధులకు ఓ చిన్న సందేశాన్ని అందించాలనే చిరు సంకల్పంతో ఈ పోస్ట్ రాసాను.. బాబీ నాని ఏంటి ఇలా అల్లరి చేసాడా అని అనుకోకండి.. ఇవన్ని కొన్ని సంవత్సరములకు ముందు మాటలు.. ప్రతీ వాళ్ళు అక్కడనుంచి వచ్చినవాళ్ళే.. అన్నీ చూసి వచ్చిన వాళ్ళే.. కాదంటారా..

చదివి అభిప్రాయాలు చెప్తారు కదూ.. 

Written by: Bobby Nani

Monday, March 6, 2017

అబలా ?? లేక సబలా ??



ఇది కవితనుకుంటారో.. కావ్యమనుకుంటారో, లేక ఈ మగఁడు ఆవేదననుకుంటారో ఇక మీ ఇష్టం.. మస్తిష్కం నుంచి వెలువడిన మాటలు కాదు.. హృదయ లో లోతుల్లో నుంచి ఉబికిన వాస్తవాలు.. దయచేసి ఓ 5 నిమిషముల కాలమును వెచ్చించి చదవమని మనవి.. 


అబలా ?? లేక సబలా ??
******************

ఈ పురుషాధిక్య ప్రపంచం నీవు అబలవంటూ 
కష్టాలనేవి నీ ఖర్మలంటూ.. నీ
వదనమే వేదనా నిలయమంటూ..
సీత గీత దాటి .. నాడు కష్టాల పాలయ్యిందంటూ, 
నాలుగు గోడల మధ్యన నిను బంధీ చేస్తుంటే...!
లక్షల ఖరీదు చేసి నీవు కొన్న వరుడు
నిను కీలు బొమ్మను చేసి నలిపేస్తుంటే..! నీ, 
ఉనికిని మటుమాయం చేస్తుంటే.. !
పురాణాల్లో పూజించబడ్డ నీవు, 
ఆదిపరాశక్తి వంటూ ఆలాపించబడ్డ నీవు, 
కన్నీళ్ళతోనే నీ కడుపును నింపుకుంటూ, 
బాధల సుడిగుండంలో భారంగా బ్రతుకీడుస్తూ.. 
కాటేసిన కాలంపై... కసిగా ఎన్నాళ్లుంటావ్ ?? 
కలలను మింగిన కళ్ళకు .. అలసట నెన్నాళ్ళిస్తావ్ ?? 
అడవికి వెన్నెలనిస్తూ ... బ్రతుకెందుకు హారతి చేస్తావ్ ?? 
లే .. 
లేచి కదులు.. 
నాజూకైన నడుమొంపులు కాదు 
నరాలు తెంచే నాంచారులా కదులు.. 
ఎలుగెత్తే స్వరం నీవై.. 
ఆకాశంలో సగం నీవై.. 
పోటెత్తిన సముద్రపుటలవై..
ఉదయించే అరునవర్ణమువై..
రౌద్ర నేత్ర జ్వాలలవై..
కాటేసే కాల నాగువై.. 
అహంకార గర్వమదాంధుల 
పీకమణచగ కదలిరావే.. 
ముందుకు కదలిరావే.. 
నీ ఉనికి జగతికి చాటఁగా
అబలవై కాదు... 
స...బ...ల...వై...
ఈ అవస్థల వ్యవస్థను సమూలంగా ప్రక్షాళన చెయ్యఁగ ..
అందరూ సమానమంటూ నూతన అధ్యాయానికి పునాది వెయ్యగ రా.. 
కదలి రా.. 

“స్త్రీ” ని అనంతశక్తితో పోలుస్తాం... స్త్రీ లోని గొప్ప లక్షణం సహనం... పుడమితల్లికి ఉన్నంత సహనం ఆమెకు వుంది అనడంలో అతిశయోక్తి ఎంతమాత్రమూ లేదు... ఆమె ఇది ఎక్కడనుండో తెచ్చిపెట్టుకున్న లక్షణం కాదు, ప్రకృతి పరంగా తనలో ఉన్న లక్షణం. ఈ సహనంతో ఆమె సాధించ లేనిది లేదు. సంసారం, రాజకీయం, సంఘసంస్కరణ, చదువు, ఆరోగ్యం, శాస్త్రం, చట్టం మొదలగు క్షేత్రాలలో చదువు వల్ల వచ్చే సామర్థ్యతలతో సాధించే కార్యాలే కాకుండా అనుభవం, ధైర్యం, తెలివీ, త్యాగభావం వల్ల వచ్చే యొగ్యతలతో సాధించే కార్యాలు కూడా ఆమె మహిమను చాటి చెప్పే సందర్భాలు అనేకం ఉన్నాయని మనం మరువకూడదు... 

స్త్రీ తనని తాను సంస్కరించుకుంటూ ఇంటినీ, పిల్లల్నీ, తన బాధ్యతలనీ, బరువుల్నీ, ఇరుగుపొరుగుల్నీ అన్నీ ఒక తాటిమీద నడిపే శక్తి గలది. అందుకే ఆమె మహాశక్తి స్వరూపం అన్నారు.. ఓ సహోదరిగా, ఓ భార్యగా, ఓ తల్లిగా తన బాధ్యతలను నిరంతరం నిర్వర్తించే శక్తి గలది ఈ ప్రేమ మూర్తి.. సహజసిద్ధంగా ఆమె ఏదైనా సరే కాదనక పంచి ఇచ్చే గుణం కలది. ఆహారం, సేవ, సంస్కారం, మంచిచెడుల విచక్షణా జ్ఞానం కుటుంబ సభ్యులందరికీ ఎప్పటికప్పుడు పంచిపెడుతూ పిల్లలని క్రమశిక్షణలో ఉంచుతూ భావి పౌరులుగా తీర్చి దిద్దగల నేర్పరి. ఇటువంటి బరువు బాధ్యతలని పూర్తి చేస్తూ కూడా తనని తాను అబల కాదు సబల అని నిరూపించుకోగల సమర్థురాలు అని చెప్పడానికి ఆది నుండి ఇప్పటి వరుకూ అనేక ఉదాహరణలున్నాయి....

ఓ రజియా సుల్తానా, ఓ ఝాన్సీ లక్ష్మీబాయి, ఓ ధాయి పన్నా, ఓ మథర్ థెరీసా, ఓ విజయలక్ష్మి పండిత్, ఓ లక్ష్మి సహగల్, ఓ ఎనీ బిసెంట్, ఓ ఇందిరా గాంధీ, మొదలగు వారందరూ ఎటువంటి విషమ పరిస్థితులను ఎదుర్కొంటూ తమని తాము సబలలుగా నిరూపించుకున్నారో మనకు తెలిసిన విషయమే.. సునీతా విలియమ్స్, కిరణ్ బేడీ, జయలలిత, మాయావతి, మమతా బెనర్జీలు కూడా మనకు ఉదాహరణలే.... 

ప్రతి సంపూర్ణమైన పురుషుడి వెనకాల ఒక స్త్రీ తప్పక ఉంటుంది. ఆ స్త్రీ వెనకాల దాగి ఉన్న ఓర్పూ, నేర్పూ, బాధ్యతా, త్యాగం అనేవి దాగి ఉన్నందున పురుషుడు ఎప్పటికప్పుడు సఫలీకృతుడౌతున్నాడు. ఈ ఆధునిక ప్రపంచంలో ఎన్నో ఆటుపోట్లను ఎదురుకోంటూ తమని తాము రక్షించుకుంటూ తమ ఇంటినీ, తమ పిల్లలనీ మాత్రమే కాకుండా తమలోని సంస్కారాన్ని సంప్రదాయాలనీ కూడా రక్షించు కుంటూ ముందుకు పోతున్న స్త్రీకి నా పాదాభివందనం ... 

ఇవన్నీ వింటున్న, చదువుతున్న నా పౌరుష జాతికి ఈ మాటలు చివుక్కు చివుక్కుమనొచ్చు .. ఎవరిగురించో ఎందుకు నిన్ను ఈనాడు ఇలా నిలబెట్టిన నీ తల్లి నీకు కనపడట్లేదా.. ?? ఒక్కసారి ఆలోచించు.. 

నిన్ను ఈ పరిస్థితికి తీసుకురావడానికి ఆమె ఎన్నిసార్లు తలవంచి ఉంటుందో.. 

ఎన్ని కన్నీటి అశ్రువులను నేల రాల్చి ఉంటుందో, 

ఎన్ని కన్నీటి రాత్రులను అనుభవించి ఉంటుందో కదా... 

నువ్వు కడుపులో పడిన మొదలు ఈ క్షణం వరకు నీ వల్ల ఎన్ని సార్లు బాధపడి ఉంటుందో.. 

నిజానికి ఆమె... నీ బాధను కూడా మధురంగా అనుభవించే మహా మాతృ మూర్తి.. 

నీ పుట్టుక మూల స్థానం ఏంటో నీవు గ్రహిస్తే స్త్రీ ని దూషించవు.. 

మర్మ స్థానం మాత్రమే కనపడే నీ నేత్రాలకు మాతృ స్థానం కనిపించిన రోజునే నువ్వు నిజమైన మగాడివి అవుతావు..

స్వస్తి __/\__
  
Written by : Bobby

Saturday, March 4, 2017

శశిభూషణుడు...


సదాశివుడు, సదానందుడు, శ్మశానవేశ్ముడు, శ్యామకంఠుడు, శశిభూషణుడు, శశిశేఖరుడు ఇలా ఒకటా రెండా .. ప్రేమతో ఎన్ని పేర్లుతో పిలిచినా కాదనక కదలివచ్చే ఆ భోలాశంకరునిపై రాయాలని చాలారోజులనుంచి కోరిక వుండేది.. మొన్న జరిగిన శివరాత్రి పర్వదినమున సంకల్పించాను .. కుదరలేదు.. మనసుకు పర్వదినముతో పనిలేదని ఈరోజు పోస్ట్ చేస్తున్నాను... 

శశిభూషణుడు... 
***************

గిరిజా రమణా చంద్రశేఖరా
హరహర మహాదేవ శంభో శంకర..!!
తాండవకేళీ లోలా శూలి
శంకర నటరాజ శివ నంది వాహనా..!!
ఉప్పొంగు గంగనై హిమశైల శిఖరాగ్రముల పై 
నుంచి జర జరా నీ జటలోన ఉరికి ..
అభిషేక మొనర్చనా శశిభూషణా... !!
గిరిజా రమణీ వేషము తాల్చి.. 
ముగ్ధ మనోహర రూపము తోడ.. 
కాలి యందియలు ఘల్లుమని మ్రోయ..
రమణీయ లాస్యము చేయు నా ప్రభో..
నమక, చమక మంత్రములు పలుకుచూ, 
ఓంకార నిక్వాణము చెలగగ..
వేద నాదముల ననుసంధించుచూ ..
వేయి నామముల నిను కొల్వనా .. !!
విశ్వమయా సర్వేశా మహేశా, 
విబుధ లోక పరితోషిత వేషా ..
శాశ్విత శ్రీ సచ్చిదానంద రూప..
మునిమానస మంగళకర దీప.. 
కదలిరారా నా అంతరంగమను 
సదనము నందున నిలిచిపోవగ.. 
కదలిరార నను కరుణ జూడగ..
కలుషభంగ ఘన వృషభతరంగా..!!

Bobby Nani