Thursday, March 28, 2019

తరళేక్షణ



ఈ వర్ణన మీకు అర్ధం అవుతూనే అర్ధం కాకపోవచ్చు.. ప్రతీ పదాన్ని నిదానించి చదవండి తప్పక అర్ధం అవుతుంది.. అర్ధం చేసుకోగలిగితే మీ మనసుకు నచ్చే మధుర పరిమళముగా ఉండిపోతుంది.. రాధ మాధవులను ఉద్దేశించి కాబట్టి పూర్వపు పదాలతోనే వ్రాయడం జరిగింది.. ఆ పదాల అల్లికలే అత్యంత మధురిమలుగా, నవనీతములుగా వారి అజరామర ప్రేమకు, ప్రణయానికి తార్కాణమై నిలుస్తాయి.. అప్పుడప్పుడు వాడుక భాషనే కాదు ఇలాంటి పాత పదజాలాన్ని కూడా గమనిస్తూ వుండండి.. అందరూ వెళ్ళే దారిలో మీరూ వెళ్తే ఎలా.. భిన్నముగా ఉండొద్దూ ..!! 

తరళేక్షణ
*******


ఏమి లావణ్యమో 
మేమి తారుణ్యమో 
ఎన్నెన్ని లోకాలలో 
ఎంతెంత వెదకినా 
ఇంతటి అందాన్ని చూడగలమా .. !
ఈ అందమును వర్ణింపగలమా..!


కబరీభరమ్మును చూచి
కవి కన్నీరొలుకు 
చారు ముఖమును చూచి 
శశి మబ్బు మాటుగొను 
తళ తళమ్మని మెరయు 
దవళ దంతపు పంక్తి 
చుక్కలనే చుల్కనగ 
వెక్కిరించుచునుండే ..!!
అందాల చెక్కిలిని 
ముద్దాడగ లేక 
చెవిప్రక్క రోమాళి 
సిగ్గుతో మెలిదిరిగి కూర్చొనే ..!!
ఎవరీమె?
రతియా లేక 
పార్వతియా లేక 
శ్రీ సతి యా..!!


మల్లె మొగ్గలవంటి 
తెల్లనగు పలువరుస 
చిరునగవు లొల్కు 
బోసెడు చిగురు పెదవులు 
నిండు పున్నమి శశిని 
నిరశించు నెమ్మొగము 
నల్ల కలువల మించు 
నయనాల సోయగము 
స్తనమండలముపై 
సయ్యాడు మణిహార మది 
దాని భాగ్యమే సఖీ..!!


ఏమని పొగడగలను 
మేమని వర్ణించను 
క్రొంజెక్కుటద్దాల కుండలంబుల 
ధగధగలతో నీ నేత్రములు 
మిరిమిట్లు గొనె..!!


కఠినమై వట్రువై 
గట్లవలె ఎత్తు ఎదిగి 
ఒత్తుకొని యెండొరుల 
యొరసికొని బరువుతో 
కొంచముగ కదలాడు 
గురుకుంభకుచయుగము..!!


పుడమినే తలదన్ను 
వెడల్పైన జఘనమ్ము 
విల్లులా నీల్గి వంగిన 
అర్ధ పిడికెడు నడుము 


ముద్దారు నునుపైన 
అద్దాల చెక్కిళ్ళు 
చెంగలించుచు నొసట 
చెన్నారు ముంగురులు 
తళతళమ్మని మెరయు 
సంపెంగ మొగ్గతో 
సరితూగు నాసికయు 
పక్వబింబ ఫలంబు 
వంటి బింబాధరము 
అబ్బబ్బ ఏమని వర్ణింప 
మేమని ఆరాధింప..!!

Written by: Bobby Nani

Wednesday, March 27, 2019

నేటి రచయితలకు /కవులకు ఈ వ్యాసం కాస్త అయినా ఉపయోగపడుతుందని ఆశిస్తూ ..


నేటి రచయితలకు /కవులకు ఈ వ్యాసం కాస్త అయినా ఉపయోగపడుతుందని ఆశిస్తూ ..

“వ్యాసం”వ్రాసి చాలా రోజులు
కాదు కాదు నెలలు.. 
తప్పు తప్పు సంవత్సరం పైగానే అయింది..!!
కవితలతోనే ఎక్కువశాతం కాలం గడుపుతున్నాను..!!

కారణం ఒక్కటే ... ఒక “వ్యాసం” వ్రాయాలంటే పుట్టుపూర్వోత్తరాలు దగ్గరనుంచి ప్రస్తుత స్థితిగతులదాకా చాలా లోతుగా అధ్యయనం చెయ్యాల్సి వుంటుంది.. ఏదో వ్రాసమంటే వ్రాయడం మనకు చేతకానిపని .. అందుకే ఈ “వ్యాసాలకు” తాత్కాలిక విశ్రాంతి కల్పించాను.. ఇకపోతే కవితలంటారా ఒకభావాన్ని తోవ్వుకుని ఇక దానిపై ఆడుతూ పాడుతూ యదేచ్చగా రాసేయ్యొచ్చు.. ఇక విషయంలోకి వెళ్తాను..

చాలా మందికి మన తెలుగు గురించి తెలియని విషయాలపై ఓ చిన్న వివరణ “వ్యాసం” ఇవ్వదలిచాను.. చదివి అభిప్రాయం చెప్పాలి మరి..!!
మాట్లాడేభాషను లిఖిత పూర్వకముగా గుర్తించడాన్ని లిపి అని అంటారు.. ఒక్కొక్క భాషకు ఒక్కొక్క లిపి వుంటుంది. లిపి లేని భాషలు కూడా ఎన్నో వున్నాయి ... ఇంగ్లీషు లిపివేరు అలానే ఉర్దూ లిపివేరు.. మన తెలుగు లిపి కూడా వేరు..

అసలు మన లిపి పూర్వం ఎలా వుండేది ??
ఇప్పటిలా అయితే అస్సలు లేదు.. మన దేశంలో భాషాలిపులు అన్నీ కూడా క్రీ.పూ. 250 నాటి బ్రహ్మలిపి నుంచే పుట్టాయి.. ఆయా కాలాల్లో అనేక విధాలుగా మారుతూ ఇప్పటికి ఈ రూపాన్ని సంతరించుకుంది.. పదిహేనవ శతాబ్ది దాకా తెలుగు లిపి కన్నడ లిపి (దీన్నే తూర్పు చాళుక్యలిపి అంటారు) రెండూ ఒకే విధంగా ఉండేదని చెప్తారు.. ఆ తర్వాతే వేర్వేరు లిపులుగా మారిపోయాయి. మన పరిశోధకులు లిపిలో వచ్చిన మార్పుల్ని ఇలా సూచించారు

మొదట బ్రహ్మలిపి తరువాత అది గుహలిపిగా మారింది 
ఆ తరువాత చాళుక్య లిపి, వేంగి లిపి 
తదుపరి పశ్చిమ చాళుక్య, తూర్పు చాళుక్య దీన్నే తెలుగు-కన్నడ లిపి అనేవారు , తరువాత ప్రాచీన జావా లిపి 
సంధికాలపు లిపి మరియు పాత తెలుగు లిపి

ఆ తరువాతే కన్నడ లిపిగాను మరియు తెలుగు లిపి గాను మార్పు చెందింది.. 
పూర్వం తెలుగు లిపిలో అరసున్న కనిపించదు. మొదట్లో తలకట్టులు లేవు. దీర్ఘాల్ని తెలపటానికి చిన్న అడ్డుగీతలు పెట్టేవారు.. ఒక నిలువు గీత, రెండు నిలువుగీతలు కామా, ఫుల్ స్టాఫ్ గా వాడేవారు. సున్నాకి బదులు అనునాసికాలు ఎక్కువుగా కనిపిస్తాయి. అసలు కొన్ని వాక్యాలు కలిపి మహావాక్యంగా ఉండేవి. రాళ్ళమీద, రాగి రేకులమీద రాయడం మొదలై ఆ తరువాత తాటాకులమీదకు వచ్చింది. అప్పటినుంచి తెలుగు అక్షరాలకు ఒక కుదురు, ఒక క్రమం వచ్చింది..తాటాకుల మీద వ్రాయడానికి ప్రత్యేకంగా వ్రాయసగాళ్ళు వుండేవారు.. అప్పటికే దస్తూరి కి ప్రాముఖ్యం వుండేది... ముత్యాల కోవాలా రాయడం ఒక గొప్పగా భావించబడేది. దస్తూరికి మనవాళ్ళు ఎంతో ప్రాముఖ్యం ఇవ్వబట్టే చూచి కాపీ లు కాపీ పుస్తకాలు అలవాటయ్యాయి.. లిపిలో విడి విడి అక్షరాలతో పాటు కొందరు గొలుసుకట్టుగా రాసేవారు.. ఇలాంటి వ్రాతలను వాటికి సంబంధించిన అనువాదాలను నేను ఇదివరకే వ్రాసి వున్నాను.. గొలుసుకట్టు వ్రాత చదవడం అంత ఆషామాషీ కాదు.. కాని అది నేను చదవగలగడం నాకో అదృష్టమే అని చెప్పుకోవచ్చు.. 
భాషలో మాట్లాడేది వేరు.. వ్రాసేది వేరు 
మాట్లాడినట్లు వ్రాయలేము .. వ్రాసినట్లు మాట్లాడలేము 
ఏ భాషలో నైనా ఇది మాములే..

ఒక భావాన్ని చెప్పడానికి సామాన్యంగా ఒక మాట వాడుతాం అయితే అన్నీ సందర్భాలలో అందరూ ఒకే భావాన్ని ఒకే మాటను వాడరు. అంటే వేర్వేరు వ్యక్తులు వేర్వేరు మాటల్ని వాడుతుంటారు.. ఒకే అర్ధం గల రకరకాల మాటలు అన్నమాట. దీనినే ఎన్నో మాటలు.. అర్ధం మాత్రం ఒక్కటే అంటారు..!!
పర్యాయ పదాలు అన్నీ భాషల్లో వుంటాయి.. కానీ వీటి అవసరం ఎక్కువగా కవిత్వాలలో కనిపిస్తుంది..

అమ్మ, తల్లి, బాబు, అయ్య వంటి పదాలు ఎలా పడితే అలా వాడకూడదు.. కొన్ని చిక్కులు ఏర్పడతాయి 
ఏది ఎక్కడ ఎలా వాడాలన్నది రచయితకు/కవికి చక్కగా తెలిసుండాలి.. అందులో నైపుణ్యం సాధించి వుండాలి.. లేకపోతే అక్షరం అసహనంగా కనిపిస్తుంది..రాత రక్తికట్టదు..

మీ నాన్న వున్నాడా అన్నదానికి 
మీ అమ్మ మొగుడున్నాడా అన్నదానికి 
చాలా తేడా వుంటుంది..

అలానే మరోరకమైన ఉదాహరణ

ఉపాధ్యాయుడు క్లాసు రూములో సంభో”ది”స్తున్నాడు దానికి 
ఉపాధ్యాయుడు క్లాసు రూములో సంభో”గి”స్తున్నాడు అన్నదానికి యెంత తేడా వుంది..

ఉపన్యాసాలలో సాహిత్య రచనలో వాడిన మాటనే పదిసార్లు వాడకుండా వాటికి బదులు మరోమాట వాడితే ఔచిత్యంగా వుంటుంది.. అధికం అనటానికి ఎక్కువ, అత్యంతం, బహుళం, మిక్కిలి అనవచ్చు.. సాహిత్యంలో తద్దయు, భూరి వంటివి వున్నాయి.. “భూరి విరాళం” అని అంటూ వుంటారు, భూరి అంటే ఎక్కువ అని అర్ధం, సుందరం, సింగారం, సొబగు, కొమరు, చెన్ను, ఇవన్నీ అందం కోసమే.. పాటల్లో, ఛందస్సులో ఏ పదం సరిపోతుందో ఆ పదం వాడుకోవడానికి సులువవుతుంది. కాబట్టి మిత్రులారా ప్రతీ అక్షరాన్ని అన్వేషించండి ప్రతీ పదాన్ని శోధించండి.. మునుపటి అక్షరాలు చాలా గొప్పవి వాటిని గుర్తించండి.. అందరికీ అందించండి..

అందరూ అంటుంటారు .. ఎందుకు మీరు పదాలు చాలా కొత్త కొత్తగా రాస్తుంటారు ??

అర్ధం కాకపోయినా అందంగా వుంటాయి పలుకుతుంటే మధురంగా వుంటాయి అంటుంటారు..

నేను వాటిని మీ ముందుకు తెచ్చేది మీకు అర్ధం అవ్వాలనే.. మీరు నేర్చుకోవాలనే..

ముఖపుస్తకంలో అందరూ బాగా వ్రాస్తున్నారు.. కాని ఎక్కువశాతం ఉపయోగించేది వాడుక భాషనే.. తెలిసిన భాషనే...
భావకవిత్వాన్ని ఎక్కవ పోషిస్తున్నారు.. అఫ్కోర్స్ నాకు భావకవిత్వం అంటే మహా ప్రీతి.. ఒక్క భావకవిత్వానికే కాక వచనను, ఉత్ప్రేక్షాన్ని, వర్ణనను వ్రాయమని విన్నవించుకుంటున్నాను...
తోటి రచయితలకు శుభాశీస్సులు తెల్పుతూ.

స్వస్తి __/\__

Written by: Bobby Nani

Tuesday, March 26, 2019

జాగుసేయకురా నాయకా


జాగుసేయకురా నాయకా
******************

అటునుంచిటు, 
ఇటునుంచటు, 
గంతులువేస్తున్నాయి 
రాజకీయ మర్కటాలు.!!

కావాల్సింది 
పార్టీ, ప్రజలు కాదురా..! 
కావాల్సింది 
అధికార ధన దాహాదులురా..!

వలువలు మార్చినట్లు కండువాలు మార్చి 
విలువలేని నాయకుడయ్యెరా..!
చేమోడ్పుల పాకి చేష్టలతో,
కరచాలన వెకిలి కవ్వింతలతో, 
మందహాసపు రంగును 
ముఖమున పులుముకొని 
అబ్బబ్బ ఎన్నెన్ని కథలు చెప్పెనో 
ఓయబ్బ ఎన్నెన్ని విన్యాసాలాడావో 
ఐదేళ్ళ పాలనకు 
ఐదే రోజుల దొమ్మరి తిరుగుళ్ళతో
ఎండకు కమిలి, 
స్వేదానికి తడిచి,
పండుకోతి లెక్క పార్లమెంటుకు పోయి 
హిమ గదులలో తైతక్కలాడావు 
ఓటు వేసిన కరములు 
లేరురా ... 
నీకు గుర్తులేరురా.. 
రారురా 
నీకు గుర్తుకు అసలే రారురా..!!

జాగుసేయకురా నాయకా, 
విజయం కోసం విజ్ఞతను,
ఓటు కోసం నోటును, 
హామీ కోసం ఆత్మాభిమాన్ని వదిలేయరా ..
రేపటి తరానికో తలమానికమై 
చెరగని మరకవై నిలిచిపో
లిఖించని చరిత్ర పుటలులో..!!

జాగుసేయకురా నాయకా, 
జాగుసేయకు..!!

Written by: Bobby Nani

Thursday, March 21, 2019


పశ్చిమం నుంచి వస్తున్నఓ పిల్లగాలి 
చెంపల పై చిరు ముద్దులతో సన్నగా స్పృశిస్తూ 
ఆత్మీయ భావాలను మోసుకొచ్చింది..!!

ఈ ప్రపంచానికి 
అటువైపున నీవు 
ఇటువైపున నేను 
దుర్భేధ్యమైన గాజు పలకల మధ్య నిలబడి 
మన రెండు హృదయాలు ఎంత దగ్గరగా మాట్లాడుకున్నా 
ఒకరి మౌనం మరొకరికి అర్ధం కాదు..!!

ఎన్నో యుగాల దూరం లో
మన రెండు ఒంటరి ప్రపంచాల్లో 
దోసిళ్ళ కొద్దీ మన గతాల్ని 
నెమరేసుకుంటూ ఎడతెగని 
అమాస, పున్నములలో 
దేవులాడుకున్నా ఒకరి చూపు ఒకరికి కనపడదు..!!

ఏక వాసరము జ్ఞాపికలో 
యుగాల ఎడబాటును ఆస్వాదిస్తున్నా..!
కాలమనే విత్తుకి 
కన్నీటి చుక్కలను రాలుస్తున్నా, 
కలయికలేని చిరు మొలకను 
కనికరం లేకుండా గాయపరుస్తున్నావ్..!!

ఉబికి వస్తున్న వెక్కిళ్ళనాపి 
ఎగసిపడే ఎర్రజీరల్ని 
కళ్ళలో నిలిపి 
సాయంత్రం మునిగిపోయే పగల్లా, 
ఉదయమై ఎగసిపోయే రాత్రి లా
ప్రేమను వర్షించే ఓ అఖండ వర్షధార కోసం 
దోసిలి చాచి చూస్తున్నాను..
వస్తావు కదూ..!!

Written by: Bobby Nani

Friday, March 8, 2019

ఒక్క అవకాశం ఇస్తావా అమ్మా??



పెదాల మీద రాలిన వానచినుకు 
కళ్ళమీద వొలికిన ప్రకృతి రంగు 
మనసుకు అంటుకున్న జ్ఞాపకం 
అన్నీ నిన్నే గుర్తు చేస్తాయి 
ఎందరో బంధువులు, 
మరెందరో మిత్రులు 
అక్కడక్కడా శత్రువులు కూడా వున్నారేమో..!!

ఇంతటి జనసందోహంలో 
నాకు అడుగులేయటం నేర్పీ 
నా చేయి పట్టుకొని నడిపించావు 
నీ బాల్యాన్ని మర్చిపోయి 
నీ స్వప్నాలను చెరిపేసుకొని 
చిన్నపిల్ల ముసలివేషం వేసినట్లు 
నీ వయసును పెంచుకొని 
నాకు తల్లివయ్యావు..!!

నేను మాట నేర్చుకుంది నీ నోటితోనే 
నడవటం, నవ్వటం
పడటం, లేవటం 
అన్నీ నీ చీరకుచ్చిళ్ళు పట్టుకునే..!!

బాధనీ, భారాన్నీ
వేదననీ, వెక్కిళ్ళనీ, 
కష్టాల్నీ, సుఖాల్నీ 
నీ చిరునవ్వు ఆసరాతోనే స్వీకరించాను 

మంచినీ, మనిషినీ, 
ప్రేమనీ, త్యాగాన్ని,
అనురాగాన్ని, ఆప్యాయతనీ
బంధాన్ని, బాంధవ్యాన్ని 
నేర్చుకుంది నీతోనే ..!!

ఇన్నేళ్ళు గడిచాయి 
ఎన్నో సంఘటనలు దొర్లిపోయాయి 
ఇంతదూరం వచ్చాక 
ఇక్కడ నిలబడి కాసేపాగి 
వెనక్కి తిరిగిచూసుకుంటే 
ఇంకా 
నా మీద నీ కొంగు నీడ 
నా వేలు పట్టుకొని 
నడిపిస్తూ వుంది..!!

ఎంత ఓపిక !
ఎంత ప్రేమా !
నిన్ను నీవు మరిచిపోయి 
నాకు జీవితం పంచిపెడుతున్నావు
నీ వసంతాలన్నీ నా మీద వొంపి 
అక్షరమంత అందంగా పెంచావు 
నీ వయస్సు మీద పడేకొద్దీ 
నిన్ను నా బిడ్డను చేసుకొని ఆడించుకొని 
నీ రుణం తీర్చుకోవాలని వుంది 
నన్ను నేను గుర్రం చేసుకొని 
నిన్ను నీ బాల్యం వరకు మోసుకెళ్ళాలనుంది..!!

నువ్వు అల్లరి చేస్తూ, 
బొమ్మల్తో కొట్టుకొని పుస్తకాలు చించి 
చాటుకెళ్ళి బలపాన్ని తింటుంటే
గట్టిగా మందలించాలని వుంది 
నువ్వు ఏడుస్తుంటే 
నిను నా గుండెలకు హత్తుకొని
నీ ముఖం కడిగి, తలదువ్వి 
నీ రెక్క పట్టుకొని సంతకు తీసుకెళ్ళి 
తియ్యని మిఠాయి తినిపించాలనుంది..!!
ఒక్క అవకాశం 
ఇస్తావా అమ్మా??
Written by: Bobby Nani