ఓయ్ నేస్తమా ....

ఓయ్ నేస్తమా .... 

నా ప్రియ స్నేహమా...

నా హృదయంలో వెన్నెల వెలుగులు ఒలిపిన

ఓ నక్షత్రమా...

ఎవరివే నీవు ?

కవితవా, ? 

కావ్యానివా, ??

లేక 

కనకానివా ???

ఎచ్చటనుంచి వచ్చావు ..?

నీ రూపం తెలియకపోయినా... 

నీ మనసు తెలుసుకున్నాను....

ఏనాటిదో మన ఈ నాటి స్నేహబంధం.. 

అంతులేనిది, అనంతమైనది.

క్షణకాలపు వ్యవధిలో పరిచయం అయిన మన స్నేహం,

కలికాలపు చరిత్ర పుటలులో సువర్ణ, శోభితాక్షరాలతో,

లిఖించబడు సమయం ఆసన్నమౌతుందని నా కనిపిస్తోంది.. 

నీ స్థానం నా హృదయపు కోవెలలో ఒక సుస్థిరమైన,

ప్రత్యేకమైన, పరిపూర్ణమైన, పవిత్రమైన స్థానాన్ని,

ఇప్పటికీ, ఎప్పటికీ కలిగివుంటుందని మనస్పూర్తిగా చెప్పగలను... 

తలచినవెంటనే స్పందించే మాతృమూర్తివైతివి...

పిలిచిన వెంటనే పలికే ప్రేమమూర్తివైతివి...

బరువెక్కిన హృదయపు భారాన్నితీర్చే సంజీవని వైతివి... 

నీవు నా చెంత వుండగా కన్నీటి బిందువుకే 

నీళ్ళు కరువాయెనే కదా... 

ఓ నా చిలిపి నేస్తమా..

కవిత్వానికే కవితవు నీవు....

కవికే, కవయిత్రివి నీవు... 

కనుకరించి కన్నులముందుకు నెలవంకవోలె

ఓసారి వొచ్చి పోరాదే .. 

Written By : Bobby Nani

ఓయ్ బంగారం ...

ఓయ్ బంగారం ... 

నిను చూచిన జ్ఞాపకాలతో మనసంతా నింపేసుకుందామనుకున్నా..

కాని ..అదేంటే 

మనిషిని మాత్రమే అలా వచ్చేసాను, 

మనసును నీతో పంపేసాను.. !!!

ఆ కాటుక కళ్ళేంటే 

నను చూసిన ప్రతీసారి 

కోటి తారల కాంతులతో మిరిమిట్లు గొల్పుతున్నాయి.. 

ఆ వోర చూపులేమో నా బెత్తెడు గుండెకు 

గుండుసూది మొనల్లా సూటిగా తాకుతున్నాయి .. !!!

నా మునివేళ్ళు నీ చెక్కిలిని మీటిన ప్రతీసారి 

ఉదయకాలమున వికసించే నవ కుసుమం లా...మారి 

ఆ ఎర్రెర్రని దోర పెదవులు లేలేత మకరందాన్ని స్రవిస్తుండగా .. 

నీ దేహ పరిమళానికి వశం తప్పిన పిల్లగాలి నిను బిగుతైన పరిష్వంగములలో

చుట్టేసి ..... కైపెక్కి, కదలలేక, వదలలేక, 

ఊగుతూ ...తూగుతూ నను తాకిన క్షణమున 

ఏ జన్మ బాంధవ్యమో నను తియ్యఁగ ముద్దాడినట్లుగా తోచిందాక్షణమున 

నిజమే ...

మన ఈ కలయిక దైవ నిర్ణయం.. నిస్సందేహంగా ఇది దైవ నిర్ణయమే.. 

నిను తాకిన ప్రతీ స్పర్శ నాకేదో గుర్తుచేస్తూనే ఉంది.. 

నిను ముద్దాడిన ప్రతీ ముద్దు నాకేదో చెప్తూనే ఉంది.. 

నీ హృదయ గోపురముల శయ్యపై తల ఆంచిన ప్రతీసారి 

నా శ్రవణములకు, నే పారేసుకున్న శబ్ధమేదో మళ్ళి దొరికినట్లు వినిపించేది.. 

అప్పుడు తెలియలేదు నాకు

ఆ శబ్దం నీ హృదయ వేదికపై పరుచుకున్న 

“ప్రేమ” అనే పొర నుంచి వస్తోందని.. !!

భగవంతుని “సన్నిధి”లో .. 

నూట ఎనిమిదవ స్థానములో..

రెండు ఉల్లములు ఒకే “గాత్రము”గా ఏకమైన క్షణమున 

అన్నీ మరిచి అలసి, తొలసి, 

హృదయ గోపురములపై వాలితిని..!!!

యదాద్రి సన్నిధిలో మంత్రోచ్చారణ సూటిగా కర్ణములకు తాకుతోంది.. 

ఏదో నూతన శక్తిని శరీరం తిరిగి గ్రహిస్తోందని స్పష్టంగా అర్ధమౌతోంది.. 

అష్టోత్తర పూజతో చిగురించిన ప్రేమ మానుగా మారింది..

కొబ్బరికాయ నివేదనముతో ఆ కొబ్బరిపై వున్న దృఢత్వాన్ని సంతరించుకుంది.. 

అర్చకుని ఆశీస్సులతో రెండు శకముల ఇష్టాన్ని కైవసం చేసుకుంది.. 

చేతులు పట్టుకొని నడుస్తున్న ఇరువురి అడుగుల చప్పుళ్ళలో 

చివరి వరకు వదలబోననే పరమార్ధం అర్ధమయ్యింది.. 

ఇప్పుడు చెప్పు బంగారం మన కలయిక యాదృచ్చికమా.. ??

Written by : Bobby Nani

ఓ చిన్న ఆవేదనా పూరితమైన వ్యాసం..

ఒకానొకప్పటి నుంచి అనాదిగా కొనసాగుతున్న పితృసామ్య వ్యవస్థ మహిళలను శారీరకంగా, మానసికంగా బలహీనులుగా మార్చి లింగపరమైన అసమానతల సమాజంగా మార్చడం, మహిళలను సంభోగ వస్తువుగా, పిల్లల్ని కనే యంత్రంగా, వంటింటి కుందేలుగా, వరకట్నం తీసుకువచ్చేవారిగా మాత్రమే చూస్తూ వారిపై అజమాయిషీ చలాయించే పితృస్వామిక భావజాలం ఒకప్పుడు సమాజంలో బాగా పాతుకుపోయి ఉంది. భారతీయ సమాజంలో “ఆడది” అంటే చులకన భావం వ్యాపించి ఉంది. పురుషాధిక్య సమాజం మహిళను ఏమీ చేయలేని బలహీనురాలు, నిస్సహాయురాలిగా చిన్నచూపు చూస్తోంది. దీనిని ఇప్పటికి కూడా ఉగ్గుపాలతో కలిపి తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లలను పెంచుతున్నారు. భార్య, తల్లి, పక్కింటమ్మాయి అందరూ ఆడవాళ్ళే. వారిపై నేనేం చేసినా చెల్లుబాటు అవుతుందనే ధోరణి కొందరి మగవాళ్ళలో ఇప్పటికి కూడా కొనసాగుతూనే వుంది ... అలాంటి ధోరణి వల్లనే వారిని దాడులకు పురిగొల్పుతోంది. స్త్రీ అస్తిత్వాన్ని గుర్తించని పితృస్వామిక ఆధిపత్య ధోరణి మహిళలపై లైంగిక, భౌతిక దాడులకు కారణమవుతోంది.

మీరు అనొచ్చు ప్రస్తుతపు కాలంలో ఆడవాళ్ళు కూడా ఇలానే వున్నారని ...

ఒప్పుకుంటాను .. 

కొందరు ఆడవారు మోసగించేవారు, వ్యసనపరులు కూడా వున్నారని .. 

కారణం ఒకప్పటిలా వంటింటి కుందేళ్ళు గా వున్న వారు ఒక్కసారిగా స్వేఛ్చ, సమానత్వం తెలుసుకొని బయట ప్రపంచాన్ని చూసేసరికి కేవలం కొందరు మాత్రమే ఇలాంటి వ్యతిరేఖ కార్యకలాపాలకు, విచ్చలివిడి తనానికి అలవాటు పడుతున్నారు. వారి వలలో పడిన మగవారికి సైతం చుక్కలు చూపెడుతున్నారు...

ఇక్కడ మనం ఆలోచించాల్సింది స్త్రీ గొప్పా లేక పురుషుడు గొప్పా అని కాదు... మన ఆలోచనలు యెంత గొప్పగా వుండాలి... అవి పదిమందికి ఎలా శ్రేయస్కరంగా వుండాలి.., వాటివల్ల మనము, మనతోటి వారు, మన కుటుంబం, మన ప్రాంతం, మనదేశం బాగుపడేలా వుండాలన్నదే నా ముఖ్య ఉద్దేశం ... దయచేసి మీరు ఇక్కడ స్త్రీ , పురుషుల బాలా, బలాలను ప్రదర్శించే ఏర్పాట్లు చెయ్యకండి ... జరిగిన, జరుగుతున్న విషయాలను అందరికి గుర్తు చేసాను తప్ప మగవారిని వేలెత్తి చూపాలని, వారిని తక్కువ చేసి మాట్లాడాలని నా అభిమతం కాదు. నాకు ఎవ్వరైనా ఒక్కటే .. స్వ,పర బేధాలకు నా వద్ద చోటు లేదు.. ఒక అమ్మాయి రిక్వెస్ట్ పెట్టగానే సొంగ కారుతూ వెళ్లి యాడ్ చేసే మనస్తత్వం నాది కాదు ప్రొఫైల్ బాగుంటే తప్ప మగవారు అయినా, ఆడవారు అయినా ఒకేలా చూస్తాను ... ఈ విషయం నా లిస్టు లో వున్న మిత్రులకు అందరికి తెలుసు అని భావిస్తున్నాను ...

కొందరి మగవాళ్ళు గురించి చెప్తున్నాను ... 

ఇలాంటి వాళ్ళు ఈ లోకంలో చాలామందే వున్నారు. వీరు అలా ఉండబట్టే స్త్రీ లు కొందరైనా నిర్భయంగా తిరగగలుగుతున్నారు... ఒక అమ్మాయి చేతిలో జీవితాన్ని కోల్పోయి ... జీవితాంతం ఒంటరిగా మిగిలి ... ఏ తోడు లేకుండా ఆ అమ్మాయినే తలుచుకుంటూ ... జీవితాన్ని గడిపే మగవాళ్ళు ఎంతోమంది. వీళ్ళు జీవితం లో మరో అమ్మాయిని చూడలేరు, తాకలేరు ఇది మీకు తెలుసా ? 

ఒక అబ్బాయి చేతిలో శరీరాన్ని కోల్పోయి.... తలోచ్చుకొని ఏడ్చి...ఏడ్చి తోడు దొరకగానే ... ఆ తోడే ... నా దేవుడనే జీవితాన్ని గడిపే ఆడవాళ్లు .... ఎంతోమంది వున్నారు .... "మీ ఆడవాళ్ళ ఏడుపుకు ఓదార్పు దొరుకుతుంది కాని ఓ మగవాడి వేదనకు ఓదార్పు దొరకదు. ఎందుకంటె మగవాడు బయటపడాలని ఎప్పటికీ కోరుకోడు.. ఒకవేళ కోరుకుంటే తన సర్వస్వం అనుకున్న వారి దగ్గరే బయటపడుతాడు ... ఉదాహరణకు భార్య, ప్రేయసి .. తల్లి దగ్గర మాత్రం ఇలా ఎప్పటికి చెయ్యలేడు... 

కొందరు ఆడవారు కలలు కంటారు ఆ కలలోనే జీవిస్తారు.. మీకు ప్రేమ పరిచయం ఓ కలలా... మిగిలిపోతుంది. కాని నిజంగా ప్రేమించిన ఒక మగవాడికి మాత్రం అదే జీవితం అవుతుంది. ప్రేమని కోల్పోయి ఒంటరిగా మిగిలిన మగవాళ్లు కోకొల్లలు.. మగవారు అయినా, ఆడవారు అయినా వారిని చిన్నప్పటినుంచే క్రమమైన దారిలో పెట్టాల్సిన భాద్యత వారి తల్లి, తండ్రులది. మగవారిని ఒకలా చూస్తూ, ఆడవారికి హద్దులు గీస్తూ పెంచడం కాదు.... ఇద్దరికీ హద్దులు గీయండి. ఆడ మగ అనే భేదాలు లేవు. అందరూ సమానమే అని కేవలం అక్షర రూపంలోనే వున్నాయి. ఆచరణ రూపంలో చెయ్యాలని తప్పుని ప్రశ్నించే ఒక భారతీయ పౌరిడిగా అడుగుతున్నాను ... ఇది మనదేశం ఎవరో ఏదో చేస్తారని కాకుండా మనమే ముందుకు రావాలని కోరుకుంటూ సెలవు తీసుకుంటున్నాను ...

స్వస్తి __/\__

Written by : Bobby Nani

నా అనుభవాలను, జ్ఞానాన్ని రంగరించి మీకోసం రాస్తున్నాను మీకు ఉపయోగపడతాయేమో చూడండి ..

ముందుగా కవయిత్రులకు, కవులకు సంస్కారవంతమైన సత్కార నమస్కారములు... ఈ ముఖపుస్తకం ద్వారా ఎందరో కవులు, కవయిత్రులను కలుసుకున్నాం.. ఇది ఒక వేదికలా మారి ఎందరినో పాఠకులను ఉర్రూతలు ఊగిస్తోంది .. అన్నివర్గాల వారిని ముఖ్యంగా యువతను కవితా హృదయ మకరంధములో అభ్యంగనస్నానమాచరించేలా నేటి కవులు, కవయిత్రులు చెయ్యడం నభూతోన భవిష్యతి.. 

కవిత్వం అంటే ఏంటి.. ??

దాని గురించి వివరణ, రాయడంలో వున్న లోటుపాట్లుపై ఓ అవగాహన.. 

ఎలా రాయాలి ?? అనేదానిపై ఓ మార్గదర్శకత్వాన్ని తెలియజెప్పడం.. 

కవిత్వ గొప్పతనాన్ని, ముఖ్యంగా కవి గొప్పతనాన్ని చెప్పే ఓ ప్రక్రియ వగైరాలు ఇందులో నేను ముఖ్యంగా వ్రాయడం జరిగింది.. 

చిన్నవాడినే.. అనుభవం లేని వాడినే.. 

కాని నా వుగతెలిసిన దగ్గరనుంచి వ్రాస్తున్నాను.. షుమారు 20 సంవత్సరములనుంచి అని చెప్పొచ్చు.. ఈ 20 సంవత్సరముల అనుభవాన్ని తెలిపే చిన్న టపా నే... నా ఈ వ్యాసం.. 

కవిత్వం వ్రాయడం అంటే చాలా కష్టం అని కొందరు భయపడి రాయాడానికి వెనకాడుతున్నారు.. నిజమే కవిత్వం రాయడం ఆషామాషీ కాదు.. దానికో సంకల్పం ఉండాలి.. అన్నిటికన్నా నీలో శ్రద్ధ ఉండాలి.. అలా అని అసాధ్యం కూడా కాదు.. ఒక పదానికి పది రకములైన అర్ధాలు నీకు తెలిసినప్పుడే నువ్వు కవిత్వం రాయగలవు.. ఇది చాలా ముఖ్యం.. ఇలాంటి వారిని దృష్టిలో పెట్టుకొని నా అనుభవాలను, జ్ఞానాన్ని రంగరించి మీకోసం రాస్తున్నాను మీకు ఉపయోగపడతాయేమో చూడండి .. 

అందరికీ కుతూహలాలు చాలా ఉంటాయి.. కవి కావాలనే కుతూహలం కూడా ఒకటి.. అసలిలాంటి కుతూహలం పుట్టడమే ఒక అదృష్టం.. కాని ఇల్లలకగానే పండుగైపోదు .. వీణ పట్టుకోగానే వాయించడం రాదు.. సహజంగా వుండే ప్రతిభ సాధన వల్ల, అభ్యాసం వల్ల రాణిస్తుంది.. రోజుకు పది కాగితాలను నలుపు చేస్తూ చెత్త బుట్టలోకి గిరాటు వెయ్యడం మాత్రమే అభ్యాసం కాదు.. రాసిన పద్యాలు, గేయాలు, కవితలు, కావ్యాలు పత్రికలకు పంపించి అవి తిరిగి వచ్చేసినా, ప్రచురించకున్నా సంపాదకున్ని తిట్టిపోయడం గొప్ప కాదు.. రచయితకు పరిశీలన కావాలి.. నిరంతరాధ్యయనం కావాలి.. పదిమందిలో తను వ్రాసిన రచనలు చదివి వినిపించే అలవాటు ఉండాలి. తనకన్నా పెద్ద రచయితల స్నేహం సంపాదించుకుంటూ వారి ఉపదేశాలను, అక్షరాలను గ్రహిస్తూ ముందుకు సాగిపోవాలి.. అప్పుడప్పుడు తన సమవయస్స్యులైన సహరచయితలతో కలిసిమెలిసి సభలూ, సమావేశాలు, ఏర్పాటు చేసుకొని అందులో చదివిన రచనలన్నింటినీ (గ్రంధ రూపంలోకి తేవడానికి కృషి చెయ్యాలి.. )

మీ సమతవ్వాలి.. 

మీ ఆశయం కవితవ్వాలి.. 

మీ ఆశయం నవతవ్వాలి.. 

పప్పు, నెయ్యి వేయించి భోజనం పెట్టమని అడిగితే అది కవిత్వం కాలేదు.. అప్పుడూ కాలేదు.. ఇప్పుడూ కాలేదు.. రేపూ కాబోదు.. కాని శరత్కాలపు వెన్నెల లాంటి తెల్లని చిక్కని మీగడ పెరుగుపోసి అన్నం పెట్టించండి.. అది కవిత్వం అవుతుంది.. ఏ చమత్కారవేశమూ, ఏ సౌందర్యస్పర్శా లేని వాక్యాలు ఎవరినీ ఆకర్షించవు.. కనుక వాటిని కాదంటాం.. అంటే వర్ణన కవి సహజలక్షణమన్నమాట. ఇదే ప్రతిభ, కవిచేత కవిత్వం పలికించే సరస్వతి కూడా ఇదే.. 

కవిత్వం వ్రాయం ఎంత గొప్పదో దాన్ని ఆస్వాదించడం కూడా అంతే గొప్పది.. కవికీ, అన్వాదకుడికీ కూడా భావనాశక్తి ఉండాలి.. ఆ భావనా శక్తి ఒక ఆల్కెమీ. అది అన్నీ వస్తువులను సువర్లీకరిస్తుంది.. 

“You will kind poetry nowhere unless you bring some with you” అంటాడొక సహృదయుడు... ఆలోచనలకు అనుభూతులతో రంగులు వేసి చూపించడమే కవిత్వం.. మబ్బులుపట్టి మెరుస్తున్న, కురుస్తున్న ఆకాశమూ కవిత్వమే.. ఇంద్రచాపం విరిసిన కారుమెయిళ్ళవంటివి కవి రచియించే కవితలు.. వాటిని చదవగలిగిన హృదయం నీకుండాలి.. ఆ హృదయంతో పాటు చెప్పగల వాక్కు నీకు వశమయితే నువ్వూ ఓ కవివే.. లేకుంటే పాఠకుడిగానే మిగిలిపోతావ్.. 

“The best words in the best order” అనేది కవితాశిల్పానికి సంబంధించిన పరమరహస్యం. దీనివల్లనే పదాల్లోనించి సంగీతం పుడుతుంది.. Music of Words ద్వారా కవిత్వం ఎన్నో అద్బుతాలను సృష్టిస్తుంది.. ఎన్నో ప్రయోజనాలను అందిస్తుంది.. కవిత్వం అనేది కవి రాసినప్పుడు పాఠకుడిని కదిలించగలగాలి.. కవిత్వం కవిగారి స్వంత వ్యాపారం కాదు. కవి దాన్ని జాతీయం చెయ్యాలి.. అప్పటివరకూ కవి ఒక గొంగళిపురుగు.. అంతవరకూ కవికి సమాధి తప్పదు .. అజ్ఞాత వాసమూ తప్పదు.. రేపనే రోజున తనే ఓ సీతాకోకచిలుక. 

కవిత యెంత చిన్నదైనా పర్వాలేదు.. అది ఒక వాక్యమే కావచ్చు.. అందులోనే కవి తన ప్రతిభను చూపాల్సిన ఆవశ్యకత ఉంది.. అరచేతిలోనే అనంత విశ్వాన్ని ఇమిడించి చూపడానికి కవి నిరంతరం ప్రయత్నించాలి.. 

గులాబీ పువ్వు కాదు కవిత్వం అంటే.. దాని నిజాంతర తాజా సువాసనే కవిత్వమంటే.. కనిపించేది కాదు కవిత్వం అంటే.. హృదయానికి తాకేది, ఆస్వాదించేది కవిత్వం అంటే.. సముద్ర భీకరం కాదు కవిత్వం అంటే ఆ సముద్రం చేసే మోతే కవిత్వం అంటే.. 

ఆధునిక కవిత్వం అంటే ఆధునిక కాలానికి చెందిన వస్తువు గలది.. అంతేగాని ఈ కాలంలో కల్లువిప్పిందంతా నవ్య కవిత్వం కాజాలదు. ఆధునిక జీవితం ఎదుర్కొంటున్న సమస్యలూ, సంఘర్షలూ వీరి కలాల్లో, గళాల్లో సిరాలుగా వరాలుగా ప్రవహిస్తున్నాయి.. ఈ జీవితాపుటాశలు, నిరాశలూ వ్యక్తమవుతున్న ఖండికలివి.. ఇన్ని రహస్యాల రమణీయ భవనం తలుపులు తెరుచుకుని ప్రవేశించాలని మన యువకులమంతా పరమ కుతూహలాన్ని పప్రదర్శించాలని కోరుకుంటున్నాను.. 

స్వస్తి ___/\___

Written by : Bobby Nani

కర్పూరగంధిని...

ఓయ్ సఖీ..
ఎందుకా మధురానందం..
మదిలో పెనవేసుకొనిన
మధుర రాగబంధం
నీలో ఎన్నడూ ఊహించలేని
అదేదో క్రొత్తదనం,
మరేదో మత్తుదనం,
పరిహసించే “పిక” స్వరం,
పరవశించే “నాదు”స్వరం,
నీ గులాబీ వర్ణ చెక్కిలిలో
ప్రస్పుటంగా కానొస్తోంది..!!
ఏమా సంగతి.. ??
ఎందుకా ఆనందం.. ??
నా మునివేళ్ళు నీ ముంగురులలో
జోప్పించి నర్తించు చున్నందుకా.. !!
లేక
ఈ పుష్పకేతుని ఓర చూపుల
వెచ్చని శరముల తాకిడులకా ..
చెప్పవోయ్.. కర్పూరగంధిని..
ఇంతకీ
కోయిల ఏమని పాడెను.. ??
నవ వసంత గీతాలాపన నా చెలి స్వరములోనే ఉన్నదనా... !!
మయూరమెట్లు నర్తించును ??
నవ ఉగాది నా సఖి పాద పద్మములలో నాట్యమై నర్తించుననా...!!
చెప్పవోయ్..
నా కన్నా ముందు కుసుమాస్త్రుఁడుడే చూచుంటే పొంచి పొంచి
వదిలినేమో నీపై ఎక్కుపెట్టిన సుమచాపములు..
నీ నవోన్మేషనవ్య రాగమై,
విరిసెను నవ వసంతం నీ పెదవులపై
పూసిన నవ్వుల పువ్వులలో.. !!!
ఎద అల్లన పులకరించే నా చెలి,
పసిడి మోముని శోభ చూసి,
పరిష్వంగ రధం త్వరితంగా,
మన ఘాడ కలయికను పంచగ వస్తోంది..!!
యుద్దానికి సన్నిద్దమవ్వవే చెలి..!!

Written by : Bobby Nani

\\\\ కలహంస ////

\\\\ కలహంస ////
*************

కల కనిపించిన కమనీయ రూపమా..
కన్నుల వెలుగును నింపిన తేజమా..
కల ... కరిగించకే,
వెలు ... గార్పేయకే,
ఈ పేద హృదయం నీ కంకితమని గుర్తించవే .. !!

నీ మది వీణను మీటాలనీ,
సుశ్రుతి బ్రతుకున విరియాలనీ,
సరాగాలు పలికిన సరిగమలూ,
చెరగని ఆనందలయ హొయలూ,
వేణువై, విపంచివై, నాదమువై, నిస్వనమై
నన్నేలవే నా భావ గీతమై..

ఓయ్ బంగారం ... నిన్నే!!
వినపడుతోందా..

వెదురు కర్రను వేణువుగా మార్చి,
రాగాలు పలికించు అధరములను జేర్చి,
మధుర స్వరాల మానినీ ... !!
కోకిలరావాల ఆమినీ.. !!
మొహనవై, కల్యాణివై, హరివిల్లువై, కలహంసవై,
నను మురిపించరావే మధు గీతికవై.. !!

Written by : Bobby Nani

ఎప్పుడూ కవితలూ, కావ్యాలేనా.. అంగాంగ వర్ణనలేనా.. శృంగార పలుకులేనా.. ఉపనిషత్తులు గురించి కూడా దృష్టి పెడదాం....ఓసారి వాటినీ పరికిద్దాం..

ఎప్పుడూ కవితలూ, కావ్యాలేనా.. అంగాంగ వర్ణనలేనా.. శృంగార పలుకులేనా.. ఉపనిషత్తులు గురించి కూడా దృష్టి పెడదాం....ఓసారి వాటినీ పరికిద్దాం.. 

నిజం చెప్పాలంటే గడిచిన 4 దినాలనుండి ఆధ్యాత్మిక వైపు పరుగులు తీస్తోంది నా మనసు.. ఏంటో మరి.. ఇవి రాయడానికి నా వయస్సు, అనుభవం రెండూ చాలవు.. కాని అప్పుడప్పుడు ప్రయత్నిస్తూనే ఉంటాను.. వ్రాస్తూనే ఉంటాను.. దోషజ్ఞులు, అనుభవజ్ఞులు తప్పులను సరి చెయ్యగలరు.. 

సమస్త మానవాళి వారి వారి స్థాయిలలో ఉద్దరింపబడటానికి మార్గాలను చూపేవే ఈ వేదాలు.. పరిపక్వం చెందిన సాధకులు, వైరాగ్య భావన గలవారికి, మోక్షం కోసం తపించే వారికి చక్కగా ఉపకరించేవి ఉపనిషత్తులు... 

ఉపనిషత్తు అనే శబ్దం వినిపించగానే ఎవరిలో అయితే ఒక పారవశ్యం, పులకరింత కలుగుతుందో వారే ఉపనిషత్తులలోని జ్ఞానాన్ని గ్రహించగల బుద్దిని కలిగి ఉంటారు .. ఉపనిషత్తు అనగా అజ్ఞానమును పూర్తిగా నశింపజేసేది అని ఒక అర్ధం కూడా ఉంది.. వైరాగ్య వంతుడైన సాధకుని పరమాత్మ సన్నిధికి చేర్చే ఆ పరమాత్మతో ఐక్యత కలిగించేది ఉపనిషత్తు అని మరొక అర్ధం కూడా లేక పోలేదు.. 

నాలుగు వేదాలలోను జ్ఞాన భండాగారాలవంటి ఉపనిషత్తులు 1180 ఉన్నాయి.. అయినా ఇప్పుడు అన్నీ పేర్లు కూడా లభించటం లేదు.. ముక్తికోపనిషత్తులో శ్రీ రాముడు ఆంజనేయునికి 108 ఉపనిషత్తుల పేర్లను తెలియజేయడం జరిగింది.. అందులో 10 ఉపనిషత్తులను అత్యంత ప్రధానమైనవిగా భావించి ముగ్గురు ఆచార్యులు వాటికి భాష్యాలు వ్రాసారు.. అవే దశోపనిషత్తులు గా ప్రఖ్యాతిగాంచినవి.. 

అవి : 

1. ఈశ,

2. కేన,

3. కఠ,

4. ప్రశ్న,

5. ముండక,

6. మాడూక్య,

7. ఐతరేయ,

8. తైత్తీరీయ,

9. ఛాందోగ్య,

10. బృహదారణ్యక, 

ఉపనిషత్తులనే వేదాంతము అని కూడా అంటారు.. ఎందుకంటే వేదాలకు అంతములో ఉన్నవి కనుక. ఇలా వేదాలలో చివరి భాగంలో వున్న ఈ ఉపనిషత్తులు సాధన చతుష్టయ సంపన్నులై, అర్హత కలిగిన పరిపక్వ సాధకులను, పరమాత్మ సన్నిధికి చేర్చి ఆ పరమాత్మతో ఐక్యత కలిగించి, జన్మ రాహిత్యం ద్వారా శాశ్వత బ్రహ్మానందాన్ని కలిగిస్తాయి.. 

అయితే ఇక్కడ ఒక్కటి బాగా గుర్తుంచుకోవాలి.. 

ఏ ఉపనిషత్తు అయినా తనంతట తానుగా, మనకు ఇష్టం ఉన్నా, లేకున్నా బలవంతంగా మనలను ఈడ్చుకువెల్లి పరమాత్మ సన్నిధికి చేర్చదు .. ఎవరైతే ప్రపంచంలో తిరుగుతూ వారి వారి వాసనల కనుగుణంగా వ్యవహరిస్తూ, సుఖ, దుఃఖాలను పొందుతూ . ఏదో ఒక నాటికి నిత్యమైనదేమిటో - అనిత్యమైన దేమిటో తెలుసుకొని, అనిత్యమైన ప్రాపంచిక విషయాలపట్ల, భోగాలపట్ల, వైరాగ్యం చెంది, నిత్యమైన, శాశ్వితమైన, ఆనంద స్వరూపమైన పరమాత్మ పట్ల ఆసక్తికలిగి, ఆ పరమాత్మ కొరకు తపిస్తూ, సాధనలు చేస్తారో అట్టి వారినే ఉపనిషత్తులు పరమాత్మ సన్నిధికి చేర్చేది. సాధనలు అంటే ఏదో ఠాలాఠోలీ సాధనలు కాదు.. ఏదో చేశామంటే చేశామనే రకం కాదు.. చేసి చేతులు దులిపేసుకోవడం కానే కాదు..

మానవుడు సంసారధ్యేయంతో, లౌకిక విషయాలపట్ల ఆసక్తితో, భోగాలపట్ల వ్యామోహంతో, ఈ ఒక్క జన్మనే దృష్టిలో పెట్టుకొని శాస్త్రాలన్నింటినీ తిరస్కరించి, మహాత్ముల యొక్క, జ్ఞానుల యొక్క సలహాలను, సూచనలను పెడచెవిన పెట్టి, గురువులను ధిక్కరించి, మొండిగా, మూర్ఖంగా ఈ సంసార లంపటంలోనే కూరుకుపోతే భగవంతుడు ఊరుకుంటాడా.. ?? అడుగడుగునా విచారణలకు, శిక్షలకు గురిచేస్తూనే ఉంటాడు.. 

మరణించిన తరువాత ధర్మాధర్మ విచారణ పేరుతో యమధర్మరాజు కోర్టులో ముద్దాయిగా నిలబడాలి.. ఆయన వేసే శిక్షలను అనుభవించాలి.. మరి అక్కడ కోర్టులో నిలబడి పబ్లిక్ ప్రాసిక్యూటర్ చిత్ర గుప్తుడు అడిగే వాటికి బిక్క మొగం వేస్తే ఏం లాభం.. ?? 

అక్కడ నిన్ను రక్షించడానికి ఏ డిఫెన్స్ లాయరూ ఉండడు .. కనుక ఆ విషయాలన్నీ ఇక్కడే బాగా ఆలోచించుకొని తగినవిధంగా తయారైపోవాలి.. 

అసలు యమధర్మరాజుకు ఎదురుపడకుండా తప్పించుకునే వుపాయమేదో ఇప్పుడే ఇక్కడే ఆలోచించుకోవాలి.. భజ గోవిందంలో దీనికి సూటిగా ఉపాయం చెప్పారు శంకరులవారు .. 

“భగవద్గీతా కించిదధీతా గంగాజల లవకణికా పీతా ..!

సకృదపి యేన మురారి సమర్చా క్రియతే తస్యమేన సచర్చా..!!”

భగవద్గీత అధ్యయనం – (జ్ఞానం) గంగాజలపానం – మురారి అర్చనం (అహం కారమనే రాక్షసుడే ముర – అతణ్ణి సంహరించిన వాడే మురారి.. కనుక అహంకారాన్ని అంతం చేసి పరమాత్మగా నిలిచిపోవాలి) ఈ మూడూ చేసినవారికి ఇక యమునితో ఎట్టి వివాదమూ లేదు.. 

యమధర్మరాజుకు సంబంధం లేకుండా, ఆయన కంట పడకుండా, ఆయనతో వివాద పడకుండా ఉండాలంటే ఆయన మాటలలోనే చెప్పిన ఈ కఠోపనిషత్తును ప్రతీవారు తప్పక తెలుసుకోవాలి.. యముని భయం తీరాలంటే ఈ ఉపనిషత్తును అధ్యయనం చేయాలి.. 

ఈ ప్రపంచంలోని సమస్త దుఃఖానికి ఆపదలకు మూల కారణం అజ్ఞానమే.. తానెవరో తనకు తెలియకపోవడమే .. మానవుడు ఈ దేహమే తాను అని భ్రమపడుతున్నాడు. ఇదే అజ్ఞానం.. దేహం ఎన్నటికీ “నేను” కావడానికి వీలులేదు.. జనన మరణాలు లేకుండా శాశ్వితంగా ఎల్లప్పుడూ అంతటా వుండే చైతన్యమైన ఆత్మయే నేను.. ఏ మార్పులూ లేని, ఏ పరిమితులూ లేని, ఏ కల్మషమూ లేని ఆనంద స్వరూపమైన ఆత్మయే నేను.. అట్టి ఆత్మను శాస్త్రాల ద్వారా, గురువుల ద్వారా తెలుసుకొని, విచారణ చేసి బాగుగా ధ్యానించి, సుస్పష్టముగా గ్రహించి, అనుభవించుటయే జ్ఞానం.. అట్టి ఆత్మగా సర్వకాల, సర్వావస్థల యందు ఎరుక కలిగి ఉండిపోవడమే మోక్ష మార్గం.. 

భగవంతుని ధ్యానం అంటే ప్యాకేట్లకు ప్యాకెట్లు పాలు కొని కుమ్మరించడం కాదు..మీ ఆత్మను భగవంతుని సన్నిధిలో నిలపడం.. భగవంతుడు అలంకార ప్రియుడే కాని దానికన్నా ముందు నిష్కల్మష ఆత్మా ప్రియుడు... పూజా, పునస్కారాలు, నైవేద్యం, నివేదన ఇవన్నీ కాస్త పక్కన పెట్టి మొదట మీ పవిత్ర ఆత్మతో ధ్యానించండి.. తనతో మాట్లాడండి.. తన శక్తిని గ్రహించండి.. 

మళ్ళి చెప్తున్నానని మరోలా అనుకోకండి.. ముఖ్యంగా యువత 

భగవంతున్ని నమ్మినా, నమ్మకున్నా మనమధ్య మనకే తెలియని ఓ అతీత శక్తి ఒకటి ఉందని గ్రహించండి.. మనిషి పుట్టకముందే శాస్త్రాలు పుట్టి ఉన్నాయన్న యదార్ధాన్ని గ్రహించండి.. అవే మనకు మార్గదర్శకాలు.. కనిపించే శక్తి శాసనాలు.. నమ్మడం, నమ్మకపోవడం అనేది మీ ఇష్టం.. కాని ఇది శాస్త్రం.. ఇదే ధర్మం.. 

స్వస్తి.. ___/\___

Written by : Bobby Nani

పైత్యపు మరకలు

కొందరి ఆకతాయిలను ఉద్దేశించి మాత్రమే వ్రాసాను.. ఆఖరికి గుడిలో కూడా అపవిత్రం చేస్తున్న నేటి యువతను చూసి బాధ పడాలో, అసహ్యించుకోవాలో, జాలి పడాలో అర్ధం కావట్లేదు.. 

మారండ్రా మూత్ర చోరులారా.. 

పైత్యపు మరకలు

*************

లేలేత కరాల కంకణాల నిక్వణాల మీద మోజు గానీ 

దైవంతో మనకు పనేంటి.. ??

నాజూకు చరణాల నూపురాల నిస్వనాల మీద దృష్టి గానీ 

అర్చకుని మంత్రోచ్ఛారణా గోల మనకెందుకు.. !!

అసభ్య కూనిరాగాలాపన చేస్తూ అందాల్ని ఆఘ్రాణిద్దాం.. 

జారుపైటల రెపరెపలనూ,

పట్టు చీరల పరపరలనూ, 

కామ జీరలల్లుకున్న కళ్ళారా జుర్రేద్దాం.. 

స్తంబాల మీది బొమ్మల విన్యాసాల ముందు మ్రోకరిల్లుదాం...

“రా..రా” బావా గుళ్ళోకెడదాం అంటూ 

వరస తీరిన వయ్యారాల్ని 

ముందునుంచీ, వెనుక నుంచీ 

పరికించి పరీక్షించి వికారంతో వంకర్లు పోదాం.. 

జడకుచ్చులు తగిలో, 

చీర చెంగులు తాకో,

పులకించి, పులకించి పిచ్చెక్కి గింగిరాలు తిరుగుదాం.. 

ప్రదక్షిణలు చేస్తున్నప్పుడు పడి పడి 

పళ్ళికిలించి ఇకిలించి చొంగ కార్చుకుందాం.. 

మూర్చరోగిలా తప తపా మనసుని 

శరీరాలతో బాదుకుందాం .. 

రా...రా బావా గుళ్ళోకెడదాం 

వాళ్ళలో మన అక్కా లేదు.. ఆలీ లేదు.. 

వాళ్ళలో మన చెల్లీ లేదూ ... తల్లీ లేదు.. 

వాళ్లతో మనకు బంధుత్వమూ లేదు... స్నేహమూ లేదు.. 

గంట కొడుతున్నప్పుడైనా – కించిత్ 

పైట తొలుగుతుందేమోనని దొంగ చూపులు చూద్దాం.. 

కళ్ళెర్ర చేస్తారంటావా – సారీ చెప్పేద్దాం.. 

చెంపలు వాయిస్తారంటావా – నమస్కారం పెట్టేద్దాం.. 

మన సిగ్గుని చిముడ్చుకొని 

మన బుద్దిని బూడిద చేసుకొని.. 

నాగరికతకు నవ్యార్ధాలు చెబుదాం.. 

అబ్బా.. ఇప్పుడు 

సంస్కారం సభ్యతల సంగతులెందుకురా బావా....

నిజమే .. 

వాటిని కొబ్బరి చెక్కల కిందో 

అరటి తొక్కల కిందో 

తొక్కేద్దాం .. !!

మనకూ అక్క ఉంటుందనీ అమ్మ ఉంటుందనీ 

మనకూ ఆలి ఉంటుందనీ, అత్తా ఉంటుందనీ 

మరిచిపోయి మరిచిపోయి మరచిపోదాం.. 

మన సంస్కృతి మీద మనమే గాండ్రించి ఉమ్మేసుకుందాం.. 

మనల్ని మనమే ఛీత్కారం చెప్పులతో కొట్టుకుందాం.. 

అటూ, ఇటూ చూడకు.. 

గుడి గుమ్మం ముందే 

దీనంగా, హీనంగా, హేయంగా అసహాయంగా 

ఆకలి వల విసురుతూంది బిచ్చగత్తే 

మన కంటి కటకటాల మీద నల్లని మచ్చ.. !!

ఒరేయ్ బావా నిజం చెప్పనా.. 

మానవ చరిత్ర పుస్తకం పై మనమేరా 

నల్లని యెర్రని సిరా మరకలం..!!

ఇది చదివాకైనా మనం మారకపోతే 

ఇంకెందుకురా బావా ఈ జీవితం..

వ్యర్ధం తప్ప.. !!!

Written by : Bobby Nani

\\\\ నాటి ఫోటో ప్రపంచానికి నేటి సేల్ఫీల ప్రపంచానికి మధ్యగల సన్నని గీత ////

గడచిన కొన్ని రోజుల అనంతరం మీ ముందుకు పునఃదర్శనం ..

\\\\ నాటి ఫోటో ప్రపంచానికి నేటి సేల్ఫీల ప్రపంచానికి మధ్యగల సన్నని గీత ////
******************************************************
నాడు ఫోటో అంటే ఓ ఆనందం, ఓ అద్బుతం, ఓ అజరామరం, ఓ మధుర జ్ఞాపకం...

మరి నేడు ఫోటో అంటే ఓ వ్యసనం, ఓ జుగుప్సాకరం, ఓ విచ్చలివిడితనం,
ఫోటో అంటే ఓ పదిహేడేళ్ళు వెనక్కు వెళ్ళాల్సిందే.. ఆ రోజుల్లో జరిగిన సంఘటనలు నేటి వారికి తెలియల్సిందే..

ఫోటో అంటే అమ్మో ఫొటోనే ..!!! అని నోరు బార్లా తెరిచే రోజులవి..
అదేంటో నాకు కెమెరా అంటే చాలా ఇష్టం చిన్నప్పుడు..
అది అలా ఉండగా ఓరోజు టూర్ కి వెళ్ళాల్సి వచ్చింది.. కెమెరా కొనుక్కోవడానికి డబ్బులన్నీ పోగేసి చూస్తే డిపాజిట్ కూడా రాలేదు... ఎలారా భగవంతుడా అనుకుంటూ ఉండగా..

మేము వెళ్ళే టూర్ లొ కన్యాకుమారి ఉన్నట్లు లిస్టు లొ గమనించాను.. అక్కడ ఈ ఎలక్ట్రిక్ వస్తువులు చాలా తక్కువ ధరకు వస్తాయని విన్నాను.. ఇక నాని బుర్రలో ఒక్కసారిగా వంద ఆలోచనలు పరుగులు తీసాయి..

మొత్తానికి అనుకున్నట్లే కన్యాకుమారి రానే వచ్చాం... సైట్ సీయింగ్, గుడి, గోపురాలు, పూజా పునస్కారాలు ముగించుకొని ఆ చల్లని సంధ్యాస్తమ సమయంలో సముద్ర తీర అంచులలో వున్నటువంటి షాపులలో ఇంట్లో వాళ్ళను ఎలాగోలా గోల పెట్టి మొత్తానికి నాకిష్టమైన బ్లాక్ అండ్ గ్రే కలర్ “కొడాక్ కెమెరా” కొన్నాను.. ట్రిప్ అంతా అయిపోయేవరకు దానిలో సెల్ లేకున్నా రీల్ లేకున్నా చేతిలోనే పెట్టుకు తిరిగాను..

ఇంటికి వచ్చాక ఎలా అయినా ఫోటో తీయాలనే కోరిక, అది ఎలా వస్తుందో అన్న ఆతృత బలంగా నాటుకుని ఉంది.. మళ్ళి పాకెట్ మనీ దాచడం మొదలు పెట్టాను.. దానికన్నా ముందు ఓ పెద్ద స్కెచ్ వేశాను.. అదేంటంటే ఫిల్మ్ కొనాలంటే రెండు రకాలు ఉండేవి..
1 కొనికా
2. కొడాక్
బ్లూ కలర్ లొ కొనికా ఫిల్మ్ 67 రూపాయలకు వచ్చేది... ఎల్లో కలర్ లొ కొడాక్ ఫిల్మ్ 77 రూపాయలు వుండేది .. ఏది కొందామా అని మళ్ళి ఆలోచన..
పది రూపాయల దగ్గర ఎందుకు ఆలోచించడం అది ఖరీదు ఎక్కువ అంటే అది మంచిదేమో, ఎలా తీసినా ఫోటోలు కొంచం బాగా క్లారిటీ గా వస్తాయేమో అనే ఆలోచనతో కొడాక్ ఫిల్మ్ కి ఓ 77 రూపాయలు కెమెరా సెల్స్ కి ఓ 14 రూపాయలు (నిప్పో సెల్ అప్పుడు ఒకటి 7 రూపాయలు వుండేది)
14+77= 91 రూపాయలు కావాలి..

రోజుకు 5 రూపాయలు లెక్కన 19 రోజులు గట్టిగా దాచాలి అని పట్టుబట్టి 95 రూపాయలు దాచాను..

అనుకున్నట్లే ఫిల్మ్, సెల్స్ కొన్నాను.. సెల్స్ అయితే నేను వేసాను కాని ఫిల్మ్ ఎలా పడితే అలా పెడితే ఫొటోస్ సరిగా రావని నాకు బాగా తెలుసు అందుకే తెలిసిన ఓ ఫోటో స్టూడియో అన్న దగ్గరకు వెళ్ళి ఇచ్చాను.. అతను ఆపరేషన్ చేసే డాక్టర్ లా ఫోస్ కొడుతూ డార్క్ రూంలోకి నా కెమెరా, ఫిల్మ్ తీసుకుపోయాడు.. ఓ పది నిమిషాల అనంతరం బయటకు వచ్చి నా చేతిలో ఫిల్మ్ కి సంబంధించిన ప్లాస్టిక్ డబ్బా, నా కెమెరా పెట్టి శాంపిల్ ఫోటో ఒకటి తీసి చూడు ఎలా వుందో అని అన్నాడు...

మొదటి సారి నా స్వంత కెమెరాతో నేను ఫోటో తీయబోతున్నాననే ఆ ఆనందం మాటల్లో వర్ణించలేనిది..
అది శాంపిల్ ఫొటోనే కాని ఎంటో ఆ ఆనందం..

దీనికి ఎంత ఇవ్వాలి ?? అని అడిగితే రేపు ఫిల్మ్ కడిగించడానికి వస్తావ్ కదా అప్పుడు తీసుకుంటాలే .. ఇప్పుడేమీ వద్దు అని అన్నాడు..

ఇక నా రెండూ కాళ్ళు నేలమీద నిలవలేదు.. పెరుగేత్తుకుంటూ ఇంటికి వెళ్లాను.. ఇంట్లో అందరినీ హడావిడి చేసి నిలబెట్టాను.. అప్పటికే సమయం ఆరుంపావు మెల్లిగా చీకటి పడుతోంది.. పడాలనే నా కోరిక కూడా..
ఎందుకంటె కెమెరా నుంచి వచ్చే తెల్లని లైట్ వెలుగును చూడాలంటే బలే ఇష్టం వుండేది...

అందరినీ నిలబెట్టి మొదటి ఫోటో క్లిక్ చేసాను.. అది ఓ అద్బుతమైన క్షణం నా జీవితంలో .. నేను అనుకున్న దానికన్నా వెలుగు చాలా ఎక్కువగానే వచ్చింది.. కచక్ మనే శబ్దం తో లోపలున్న ఫిల్మ్ ఒక క్షణం రోల్ అయ్యి ఆగింది.. ఈ కెమెరా కు వున్న ప్రత్యేకత అదే.. మనం తిప్పనవసరం లేకుండానే అదే తిరుగుతుంది... కొన్ని అలా కాదు.. ఫోటో తీసిన తరువాత రైట్ సైడ్ లొ ఓ లాక్ లా ఇచ్చేవాడు.. దాన్ని ప్రతీసారి తిప్పాల్సి ఉంటుంది.. మొదటి ఫోటో తీసిన వెంటనే అందరూ వెళ్తుంటే ఇది శాంపిల్ ఫోటో బాగా రాదు.. ఇక మీదట వచ్చేవి బాగుంటాయ్ అని చెప్పి మళ్ళి నిలబడమన్నాను... మళ్ళి మరో క్లిక్ మని ఫోటో తీశాను.. అదే ఆనందం నా ముఖములో.. ఒక ఫిల్మ్ లొ 37 ఫోటో లు వుంటాయి.. అందులో 36 లేదా 35 ఖచ్చితంగా వస్తాయి.. ఇంకా నా చేతిలో 35 ఫోటోలు వున్నాయని ఆ కెమెరాను జాగ్రత్తగా దాచుకుంటూ ముఖ్యమైన ఫోటోలు మాత్రమే తీసుకుంటూ ఉండేవాడిని... అలా నెల రోజులు గడిచాయి.. మొత్తం ఫోటోలు అన్నీ అయిపోయాయి ఇక డెవలప్పింగ్ చేయించాలి.. దానికి 20 ఖర్చు అవుతుంది.. తరువాత మాక్సి ఫొటోస్ చెయ్యించాలంటే ఒక్కో ఫోటో కి 5 రూపాయలు ఖర్చు అవుతుంది.. ఈ తతంగం అంతా జరిగి తీసుకున్న ఫోటో కళ్ళారా చూడాలంటే కనీసం నెల రోజులు పడుతుంది ... అప్పటికప్పుడు త్వరగా కావాలంటే 3 రోజులు పడుతుంది..
మరి ఇప్పుడు ??
సెల్ఫీ ప్రపంచం..
అరచేతిలో అంతా కనపడిపోతోంది..
అరనిమిషంలో అంతా అయిపోతోంది ..
పోకిరోడు పైట లాగినా సెల్ఫీ నే..
పడుచుపిల్ల మూతి తిప్పినా సెల్ఫీ నే..
ముసలోడు మూల్గినా సెల్ఫీ నే..
పాడిమీద సెల్ఫీ నే, ప్యారిస్ లోనా సెల్ఫీ నే..
జననం నుంచి మరణం వరకు అంతా సెల్ఫీ నే ..

నిజానికి దీని పర్యవసానం వల్ల మంచి సంగతి పక్కన పెడితే చిన్న చిన్న ఆనందాలకు చాలా దూరం అయిపోతున్నారని మాత్రం చెప్పొచ్చు.. ఈరోజుల్లో ఫోటోలతోనే సగం జీవితం గడిచిపోతుంది.. ఆరోజుల్లో ఫోటోలను చూస్తూ జీవితాలు గడిపేసేవారు.. ఈరోజుల్లో gb లకు gb లు మెమరీ పెంచుకుంటూ మీరు తీసే ఫోటోలు మరుగున పడిపోతున్నాయి తప్ప నిజమైన ఆనందాన్ని కలిగించట్లేదని చెప్పొచ్చు..

మీకు మీరు ఆత్మపరిశీలన చేసుకోండి..

మీరు ఇన్ని ఫోటోలు తీస్తున్నారు.. కనీసం వాటన్నిటినీ తృప్తిగా చూసుకోగలరా ??
చూసుకుందాం లే ఎప్పటికైనా అనే ఉద్దేశ్యంతో మీరేమో ప్రతీ జ్ఞాపకాన్ని సరిగా కళ్ళతో చూడకుండానే కెమెరాలో బంధించేస్తున్నారు అవేమో మరుగునపడిపోతున్నాయి ..

ఈరోజుల్లోని కళ్ళు నిజ అందాలకు నోచుకోవట్లేదు అని చెప్పడంలో అతిశయోక్తి లేదు... ప్లాస్టిక్ ప్రపంచంలో ప్లాస్టిక్ నవ్వులతో బ్రతికేస్తున్నాం..బ్రతికేద్దాం ...

Written by : Bobby Nani