ఈ ప్రపంచమెప్పుడూ నన్ను ఓడించాలనే చూస్తుంది .. దాని స్వభావమదే మరి..!! అయినా ఏముందని నా వద్ద ఇంకా కోల్పోవడానికి జ్ఞాపకాలలో బ్రతుకుతున్న నాకు గతంలో నే రాసిన పుంఖానుపుంఖాల కావ్యాలు నా ఇంటి అల్మారానుంచి నా పై నిస్తేజంగా రాలి నను ప్రశ్నిస్తున్నాయి...!! వాటికి నేనంటే ఎంత లోకువో, నేనెలా వున్నా అవి నవ్వుతూనే ఉంటాయి ..! విషాదంలో అనంత విశ్వం విశాలంగాను, ఆనందంలో అదే విశ్వం అల్పంగాను కనిపిస్తుంది మరి..!! ప్రభాత, అస్తమయ కాంతులలో నే రాసే పుస్తకపు పేజీలు నిండిపోతున్నా నా కనుబొమ్మల మధ్యన ఒక చీకటి తెర ఎప్పటికీ మిగిలే వుంటుంది..!! కొన్నిసార్లు ఒక వాక్యం వ్రాయడానికి క్షణ కాలమే పడుతుంది మరోసారి యుగాలైనా ఓ అక్షరం కదలదు ఇక్కడ ప్రాణం పోసుకున్న వాక్యం మరెక్కడో కవితై తేలుతుంది దానికన్నా అచేతనంగా ప్రాణం వదిలెయ్యడమే శ్రేయస్కరమనిపిస్తుంది ఒక్కోసారి..!! ఎవరూ గుర్తించలేని ఓ అలౌకిక సౌందర్యమేదో నాకు కనిపించింది అందుకేనేమో ఊపిరిపోసుకున్న ఒక్కో అక్షరాన్ని అరిగిన పెన్సిలుతో అదిమి పట్టుకొని రాసిన రాతలను మళ్ళి నాకు గుర్తుకు తెచ్చింది..!! పొరపాటున చిన్న సంతోషమేదైనా గాలికి కొట్టుకొస్తుందేమోనని ఇంటివాకిట ఎదురుచూస్తూనే వుంటాను నాపై పుడమికెంత కోపమో కాసిన్ని కన్నీటిని కూడా నను దాచుకోనివ్వదు..! మారని రాతలు, మార్పురాని బ్రతుకులు మరి..!! Written by: Bobby Aniboyina Mobile: 9032977985
