మరణ పర్యంకం...

గుప్పుమనే

అగరొత్తుల వాసన

రెండు బొటనవేళ్ళను

కలిపి కట్టిన దారం

మిణుకుమిణుకు మంటూ

వెలిగే తలదగ్గర దీపం

నిశ్శబ్దానికి చోటే లేని

గుండెలలిసే రోదన

శోకంతో కన్నీరు కార్చే నయనాలు

పూరించే శంఖం చప్పుడు

ఆగి ఆగి మ్రోగే కాంస్యపు గంటలు

సువాసన వదిలిన పూలు

చిట్టచివరి ప్రయాణానికి

సిద్దంగా వున్న నాలుగు కాళ్ళ పాడే

అది మోసేందుకు

తడి ఆరిన గొంతుకలతో

ఎదురు చూస్తున్న నాలుగు భుజాలు

మొలతాడు తెంచేందుకు

తయారుగా వున్న నూతన వస్త్రాలు

నీ అనుకున్న నీ వాళ్ళు వేసే

ఆఖరి పిడికెడు మట్టి..!!

నాలుగు మెతుకుల కోసం నేలని నమ్ముకునే శరీరం

ఆ నేలకు కూడా ఆఖరి క్షణాల దాకా లొంగదు

కడుపులోంచి పుట్టిన శరీరం

ఊపిరి ఆవిరైపోయి స్మశానాన్ని చేరాక మాత్రం

స్వచ్ఛమైన మట్టి వాసనను ఆస్వాదిస్తుంది..!!

గాలిని తోసేసే నీడలు,

నీడల్ని నమిలేసే చీకటి

నీ ఇంట్లో ఆరిన దీపం

చీకట్లో వెలిగి చీకట్లోనే కలిసిపోయే

మిణుగురుల జీవితం ఇది..!

ఏనాటికైనా నిశ్శబ్దంగా నేలను

కౌగిలించుకోవాల్సిందే..!!

Written by: BOBBY Aniboyina