అతను – ఆమె
**********
తెల్లవారున
ఎప్పుడు మొదలైందో తెలియదు
జోరున వర్షం
చినుకూ చినుకూ
సప్తస్వరాలతో మంచు ముత్యాలై
జలజలమని నింగినుంచి నేల రాలుతున్నాయి
పొద్దుగాల పోయిన చెలిమికాడు కోసం
తమలపాకంత నయనాలతో
ఇంతింత పెద్దవి చేసి రెప్పవాల్చక,
కుదురు కూర్చోక
పారాణి పాదాలతో,
సిరి మువ్వల అందియలతో,
తడబడు అడుగులతో,
సగం చింతకాయి నోటిన కరుచుకొని
పులుపుతో కందిన చెక్కిళ్లతో,
అటూ, ఇటూ తిరుగుతూ,
ఓరచూపుల పూ బాణాలతో
వేచిచూస్తూ వుంది..!!
ఇంతలో
మనసైన మగఁడు
శిరసు నుంచి ధారలా కారుతున్న
వర్షపు ప్రవాహంతో
ఆమె వెనుకగా వచ్చి
తడిచిన తన చల్లని చేతులతో
ఆమె కౌను ను స్పృశిస్తూ
నాభి చుట్టూ తన చేతులను బిగిస్తూ..
చెవి దగ్గర తుమ్మెదలా
చెలి యౌవన మధువును గైకొనుటకు
తపించుచూ, తహతహలాడుతున్నాడు.
అతని అధరములనుంచి రాలే వర్షపు చినుకులు
ఆమె పచ్చని పసిడి మెడపై
ఒక్కొక్కటిగా రాలుతూ ఆమెలో
త్తేజాన్ని, తన్మయత్వాన్ని ప్రేరేపిస్తూ
ఆమెలో
ఓ కవ్వింతను
ఓ పులకింతను
పుట్టిస్తున్నాయి..!
వణుకుతున్న తన పెదవులతో
నేల రాలిన ఆ సగం చింతకాయ
చిన్నబోయింది...!!
వర్షపు చలితో గజ గజమంటూ
ఒకే దుప్పటిలో
వెచ్చని ఆవిర్లు ఒకరికొకరు
అందిపుచ్చుకుంటూ
కుంపటిలా మారారు తమకముల
ద్వి దేహపు పులకింతలతో
ఆమె కనుసైగల చిలిపి కాంతులతో
ప్రణయ ఘట్టానికి పరదా తొలగిస్తూ
అతడు అందుకున్నాడు
ఆమె అధరములను సుతిమెత్తగా..!
పూదేనె వంటి తియ్యని
ఆమె అధరములు
కాస్త వగరుగా,
మరికాస్త పులుపుగా
కొత్త రుచిని సంతరించుకున్నాయి ఆ
సగం కొరికిన చింతకాయ ప్రభావముతో
ఆ విషయం జ్ఞప్తికి వచ్చి
ఇరువురి జత పెదవులలో
చిరు నవ్వులు చిందాయి ..
అతని హృదయ వేదిక మీద ఆమె
ఆమె హృదయాంతరంగాలలో అతను లా
ఒకరికొకరు వుండిపోయారు
అతను – ఆమె లా...!!
Written by: Bobby Nani
