ఓ శిల్పకారుడు అందం చందం లేకుండా పడివున్న ఓ రాతిని రంభలా ఊహిస్తాడు.. ఆ ఊహలో మెదిలే ఓ రూపానికి జీవం పోయాలని అనుకుంటాడు.. అందుకోసం ఎన్నో రోజులు శ్రమిస్తాడు .. ఇన్ని రోజులూ తన హృదయంలో ఆ రూపాన్నే ప్రతిమగా నిలుపుకుంటాడు.. రాతిని రతనాల రాశిగా, తన ప్రియురాలిగా భావిస్తాడు.. అలాంటి సందర్భంలోనే తనకు తెలియకుండానే కొన్ని సందర్భాలలో ఆ శిల్పం ప్రేమలో పడిపోతాడు.. నిజానికి తను ప్రేమలో పడింది ఆ రూపం మీదనే కాని ఆ ప్రేమ శిల్పం లో చూపిస్తాడు.. అందుకే కొన్ని శిల్పాలు చూడగానే ఏదో హృదయంలో తన్మయత్నం కలుగుతుంది..
ఓ హృదయం లేని శిల్పం..
******************
నా తలపుల్లో నిలిచి ఉన్నది
నీ వైనప్పుడు ..
ఈ ఎడబాటుకు అర్ధమేముంది..
ఎద ప్రతిధ్వనించినా ..
అడుగు అడుగులో మెదిలే నీ
మువ్వల సవ్వడులు రాతిని సైతం
రమణీయం చెయ్యగలవు.. !!
ఒంటరితనమే నా చిరునామా..
పగలైనా, రేయైనా నీ ఊహే
నన్ను నాకు వివరించేది
నన్ను నిలువరించి వరించేది అదే.. !!
యుగాల విరామంలో క్షణాలు గడుస్తున్నాయి..
అంతరంగాల్లో మనోభావాలే
జ్ఞాపకాల కూనిరాగాలై నిలుస్తున్నాయి.. !!
ఆకాశం చలి కాగుతుంది
నా ఊపిరిలో వెచ్చదనానికి ..
మంచుకరుగుతోంది నీ దిక్కున... !!
నిను జీవితంలా శ్వాసించనీ ... ఈ నేలపై..
నా అడుగుల తడబాటు ..
నీ ఊహల్లో నేను నేనుగా ఉండాలనే
ఆవిర్లు విరజిమ్మే ఈ గుండె చప్పుడు
ఆగే లోగా నిను చేరాలనే తపన నాది.. !!
Bobby Nani
No comments:
Post a Comment