లలితాంగిని...

నీ అణువణువునా ... 

ఏమి సౌందర్యమో, ఏమి సౌభాగ్యమో, 

ఏమి సోయగమో, ఏమి సౌరువమో, 

ఏమి స్వాధువమో, ఏమి సౌష్ఠవమో, 

ఏమి స్వరూపమో ...

నిను వర్ణించాలంటే భాష చాలదె.. 

నిను ఆరాధించాలంటే భావం సరిపోదే.. 

నిను అర్ధం చేసుకోవాలంటే అక్షరాలు సరితూగవే .. 

ఎలా చేశాడే ఆ బ్రహ్మ... !!!

మనసుపెట్టి చేశాడో, లేక 

మైమరిచి చెక్కాడో కాని ... 

ఇంద్రధనువు లోని సప్త వర్ణములను,

రుచులలో షడ్రుచులను, 

తత్వములలో పంచ తత్వములను.. 

చతుర్విధ పురుషార్థాలను ..

మూడు ముళ్ళ బాంధవ్యములను..

రెండు ఆత్మల దేహ పరిణయములను.. 

కలిపి ఏక శిలా సౌందర్య లలన, 

లలిత, లలితాంగినిలా రూపొందించాడేమో ...!!! 

అందుకే ఇలా .. 

పొగమంచు కప్పిన ప్రాతఃకాల కన్యకలా..

నెలవంకను పోలిన కాంతిపుంజనిలా..

నయగారాలు చిలికే మధువనిలా.. 

షడ్రుచుల సమ్మేళనాభరితములా .. 

నీ ప్రతీ అణువూ పరువపు సొగసులు పొదిగి వున్నాయి.. 

నీ నడకలో వేల రంగుల పూలు పుడమిపై వెల్లివిరుస్తాయి.. 

నిను తాకిన ఆ గాలిలో మల్లెలు వికసిస్తాయి.. 

నీవు పలికిన ఆ స్వర మధుర్యములో 

వేయి కోయిల గొంతుగానములు కోటి సరాగాలై ప్రతిధ్వనిస్తాయి.. 

నీ ఒడి ఒడి వోర చూపులలో మలయమారుతపు ఓ పులకరింత.. 

తడి తడి ఆ అధరములలో ఓ వెచ్చని పలకరింత.. 

మగండునై నిలిచిపోనాను.. నిస్తేజంగా.. !!

మొగుండునై ఉంటే .. 

మాపటేళ కాడ, ఇరగ్గాసిన వెన్నెలలో, 

మల్లెతోట నడిమిన, మడతమంచముపై

కొసరి కొసరి యెర్రని తాంబూలములు 

నాలుగు ఆధరముల మధ్యన దోబూచులాడేవి.. 

సరస సయ్యాటలో ఒయ్యరాలు ఒలకబోసేవి.. 

గాజుల సవ్వడులలో మల్లెలు విరబూసేవి.. 

మువ్వల అలజడులతో అందాలు ఆరబోసేవి.. 

ప్రేయసీ, ప్రియుల బిగుతు కౌగిళ్ళ ముచ్చట్లలో ప్రేమ రసం స్రవించేది.. 

నూతన అధ్యాయం చిగురించేది.. 

సృష్టి కార్యం సఫలమయ్యేది..

Written by : Bobby