ఉదయిస్తూనే ఉంటా..

భానుని వీర్యంతో పులకించే పుడమి 

నిత్యం పచ్చి బాలింతరాలు

ఎన్నో పురుళ్ళు పోసుకున్నా కూడా

యౌవనం సడలక 

నిత్య పారవశ్యముతో 

పరవళ్ళు చిందించే ఆమె తియ్యని 

పేగు వాగులో ఊపిరి పోసుకొచ్చిన 

ఆవేదనా తరంగాన్ని నేను..!!

మిట్ట పల్లాల కరుకుదనము మీదకు ఉరికి సాగించే 

నా ప్రస్థాన యాత్రలో తోడుగా 

అమాస నిశీధిలో మొలచిన 

మొదటి నక్షత్రాన్ని తుంచుకొని 

హృదయ గోడల కూడలిలో 

దూర్చుకున్నాను..!!

అరమూసిన దాని కన్నుల్లోంచి 

ప్రవహించే పగటి ఆయకట్టలో 

నాడు నేను నాటిన నెత్తుటి బిందువులు 

ఇప్పుడిప్పుడే మొలకలెత్తుతున్నాయి..

నవీన వసంతానికి స్వాగతం పలికే నా 

కవిత మ్రాను అయ్యేందుకు

కొమ్మల్ని చాస్తూ, 

గుప్పిళ్ళ నిండా 

నిప్పు రవ్వలు పూస్తూ, 

చిగురించే కక్షావైక్షకుడనై నే 

ఉదయిస్తూనే ఉంటా,

రేపటి నూతనాధ్యాయానికి..!! 

Written by: Bobby Nani