ఎదురు చూపులాపని అవిరామ ప్రేయాంసుడనై ..!!

అర్ధం తెలియని బాధలో అస్పష్టంగా సంభాషించే నేను.. 

ఎల్లలు లేని ఈ ప్రపంచాన్ని నీ కళ్ళతో తప్ప 

మరే కళ్ళతో కొలవను.. ?? 

నీకు దూరమై అంచెలంచెలుగా బరువెక్కుతున్న 

ఈ హృదయ క్షేత్రము పై 

ఎన్ని అశ్రువులని రాల్చను.. ?? 

దూరం దూరంగా పోతున్న నిన్ను ఏ అయస్కాంత హస్తాలతో 

నా వైపు అమాంతం లాక్కోను ..?? 

ఎన్ని కాలాలైనా ఖర్చవ్వనీ, 

ఎన్ని పున్నమిలైనా ప్రసవించనీ, 

గడచిన వసంతం ... కళ్ళ వెనుక మెదుల్తున్నంత సేపూ 

నాకు మరణం లేదు.. 

శిలువ వేసినా మళ్ళి మళ్ళీ మొలవగల 

అనంత కాంతి కిరణాన్నై రేపటి ఉషోదయానికి తిరిగి స్వాగతం చెప్తాను..!!

నీరసంగా ఊగుతున్న మునివేళ్ళనడుగు.. 

నీ గురించి ఎన్ని కాగితాలు ఊపిరి పోసుకున్నాయో చెప్తాయి.. !

రెప్ప వేయని నా నయనములనడుగు.. 

ఎదురు చూచి చూచీ నా ఆశల ఆవిర్లు 

ఎలా ఎగచిమ్ముతున్నాయో చెప్తాయి..!

నన్ను మాత్రం అడక్కు 

నీ కవిత్వం ఎప్పుడు ఇంకిపోతుందని ..??

నా నరాలలో యెర్రని సిరా ఎప్పుడు ఆవిరౌతుందో నాకే తెలియదు.. !!

నా చెంపలకు రవి కిరణం తగిలిన ప్రతీ సారీ 

ఓ గిలిగింత, ఓ తుళ్ళింత ..

నీ అధర తొనలు నా చెక్కిలిపై ముద్రలు కురిపిస్తున్న 

మధుర ఉలికిపాటు..

నీకు గుర్తుందా ..!!

నిను చూచింది ఆనాడే.. 

నిను కలిసింది ఆనాడే.. 

నాటి చతుర్ధశి చంద్రోదయపు మన కలయిక 

జాజిమల్లె, సన్నజాజి పెనవేసుకున్న రెండు లతల్లా

నువ్వూ, నేనూ ఏకాంత మందిరములో 

మళ్ళి నూతన జన్మను ఆపాదమస్తకం సందర్శించాం... !!

నీవు వీడిన క్షణము నుంచి పున్నమి నాటి చంద్రుణ్ణి 

చంకలో పెట్టుకుని రాత్రి సంద్రంలో మునకలేస్తున్నా, 

తీవ్రంగా అలలు మళ్ళీ తీరానికే నను తోసుకొచ్చి పడేస్తున్నాయ్ .. 

నలుగురిలో వున్నా నేను నగరం నాగరికత నుంచి వంటరితనాన్ని 

ఆత్మకు అలంకరించుకున్న వాణ్ణి ..!

ఒక రహస్య నది నాలో ఉరకలు వేస్తూ ప్రవహిస్తోంది.. 

ఏకాంతంగా నీ రెండు కళ్ళ మధ్యా నన్ను నేనే నిర్భంధించుకొని 

రేపటి ప్రభాత వేళకు మళ్ళీ సిద్దమయ్యా, 

ఎదురు చూపులాపని అవిరామ ప్రేయాంసుడనై ..!!

Written by : Bobby Nani