అస్తమఉషోదయం....

కాలుతున్న చితిలోంచి

బూడిదై ఎగిరే రేణువులోంచి

ఎగిసి దూకి మీ ముందుకొచ్చి నిల్చున్నా..

ఈ యుగానికి నవ గ్రాంథిక రచన గావించేందుకు..!!

నా

నుదుటినంటిన స్వేద బిందువుల్లో

కాంతి కిరణాలు

తమ చెక్కిళ్ళు చూసుకుంటాయి

ఆ చెక్కిళ్ళ మీది మహా గాయాలను

మాన్పడానికి కాలంతో కలిసి

భావాల తైలం పూసుకుంటుంటాను..!!

మైళ్ళు విస్తరించే మర్రిచెట్టు ప్రాణం

పక్షి మలంలో ఎండిన బీజంలో గప్చిప్గా

దాక్కునివుంటుంది..!

రేపెమౌతుందో ఎవరికేం ఎరుక...

విశ్వాసంతో ముందుకెళ్ళడమే కడదాక..!

విశ్వాసం లేకుంటే అమ్మ గర్భాన్నే ద్వేషించే లోకమిది

అవిశ్వాసంతో బతికిన బతుక్కి ఇంతకాలం

ఊడిగం చేస్తున్న వాళ్ళం కదా..!!

మారని రాతలు

మార్పురాని బ్రతుకులు మనవి..!!

అక్షరాన్ని విల్లుగా ధరించిన వాడికి

దుఃఖపు కడలి వెన్నంటే పొంచి వుంటుంది

నేనెప్పుడూ ఒంటరినే మరి

చీకటి రాగానే నా

నీడ కూడా నన్నొదిలిపోతుంది

విభ్రమ నేత్రాలతో

ఎత్తైన శిఖరమంచున కూర్చుంటాను

నా నుంచి..

రాత్రంతా లోయలోకి

లోలోని భావాలు

ఒక్కొక్కటిగా రాలుతుంటాయి..!!

వాటిని అనుసరిస్తూ లోపలకెల్తే

బరువైన సంకెళ్ళ చప్పుడు

ఫెళ్లుమని తాకే కొరడా దెబ్బ

చిట్లిన చర్మపు ఛాయ

చిప్పిల్లిన వెచ్చని రుధిరం

గుప్పుమన్న మృత్యువాసన

కన్నీళ్ళు వెలసిన

దిగ్భ్రమాకాశంలో

రేపటి నవోదయానికి నోచుకోని

ఉషోదయాన్ని నేను చూస్తుంటాను..!!

భావాలను పొందిగ్గా పట్టుకొని

ప్రతీ చరణంలో పల్లవిలా పాడాను..

అక్షరాల్ని పిల్లపులుల్లా

వెంటేసుకొని బయల్దేరాను

విత్తు మొలకై,

మొలక వృక్షమై,

రేపటి ఆకాశాన్ని

ముద్దాడుతూ,

అనంత సూర్యాస్తమయంలో

ఆహుతి అయ్యేందుకు..!!

Written by : BOBBY Aniboyina

Mobile : 9032977985